ΑΝΤΙΠΗΚΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ (από του στόματος)

23:57 8/4/2012 - Πηγή: Olympia

Γράφει ο Δρ ΜΑΚΗΣ ΤΣΑΠΟΓΑΣ
M.D., Ph.D., M.Ch., D.Sc., F.A.C.S., D.M.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΓΓΕΙΑΚΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΠΑΝ/ΜΙΩΝ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ & ΛΟΝΔΙΝΟΥ

Η Αντιπηκτική Αγωγή χρησιμοποιείται ευρύτατα, όχι μόνον για την πρόληψη και θεραπεία καρδιαγγειακών και εγκεφαλικών επεισοδίων, αλλά και για την Φλεβική Θρόμβωση και Πνευμονική Εμβολή.
Ο τρόπος λειτουργίας της Αντιπηκτικής Θεραπείας είναι ότι γενικά εμποδίζει την παραγωγή πρωτεϊνών που προκαλούν πήξη του αίματος. Παράλληλα, υπερβολική δόση
μπορεί να ελαττώσει σημαντικά τα επίπεδα των πρωτεϊνών της πήξεως και ως αποτέλεσμα να ακολουθήσει

αιμορραγία.
Αντιπηκτικά από του στόματος είναι η Βαρφαρίνη και η Ασενοκουμαρόλη, ανάλογα με την γεωγραφική περιοχή που χρησιμοποιούνται. Δρουν παρόμοια και ικανοποιητικά, αλλά μπορεί να έχουν σοβαρές παρενέργειες, όπως αιμορραγία. Για τον λόγο αυτό, σε ορισμένες χώρες υπάρχουν σαφείς αυστηρές προειδοποιήσεις όσον αφορά τις ενδείξεις και αντενδείξεις για την χρήση τους.
Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή σε άτομα που χρησιμοποιούν συμπληρώματα, κυρίως της εναλλακτικής ιατρικής, που ενισχύουν την επίδραση των Αντιπηκτικών. Παραδείγματα είναι: το Ginger και το Gingko Biloba. Σε αντιδιαστολή, φυτικές ουσίες που περιορίζουν την αποτελεσματικότητα είναι το Ginseng και το Βαλσαμόχορτο (St. John’s Wort).
Ο κίνδυνος αιμορραγίας από τη λήψη των Αντιπηκτικών είναι η ηλικία του ασθενούς, μεγαλύτερη από 65 έτη, η Υπέρταση, Καρδιαγγειακές και Εγκεφαλικές παθήσεις, σοβαρή καρδιακή ανεπάρκεια και Καρκίνος.
Για την αποφυγή επιπλοκών, όπως η αιμορραγία, απαιτούνται συχνές εξετάσεις αίματος για την μέτρηση του χρόνου Προθρομβίνης. Αυτός εκφράζεται συνήθως με τον όρο I.N.R., τα αρχικά προέρχονται από τα αγγλικά «International Normalized Ratio» και στην ελληνική γλώσσα «διεθνής κανονικοποιημένος όρος».
Για τους περισσότερους ασθενείς, που είναι σε Αντιπηκτική Αγωγή, το εύρος του INR πρέπει να είναι μεταξύ 2-3. Υψηλότερο INR αυξάνει τον κίνδυνο αιμορραγίας, ενώ μικρότερο από 2, παρέχει λιγότερη προστασία από την θρόμβωση.
Το INR μετράται τουλάχιστον 1 φορά τον μήνα ή και συχνότερα, ανάλογα με την περίπτωση. Έχει αποδειχθεί από διάφορες μελέτες ότι συχνές μετρήσεις του INR δίνουν καλύτερα αποτελέσματα, με λιγότερες παρενέργειες.
Πρόσφατα ερευνητικές εργασίες έχουν πολύ προχωρήσει, ώστε ελπίζουμε πως σύντομα θα έχωμε διαθέσιμα σκευάσματα που δεν θα χρειάζεται συχνός αιματολογικός έλεγχος και η θεραπεία θα είναι ασφαλέστερη και αποτελεσματικότερη.
Υπάρχει και το Πρόγραμμα Αυτοελέγχου. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται ειδικές απλές μικροσυσκευές, για τον έλεγχο του INR, που είναι παρεμφερείς με αυτές για την μέτρηση του σακχάρου.
Ο ασθενής, με νυγμό στο δάκτυλο, εξάγει μικρή ποσότητα αίματος, που εξετάζεται από αυτή την μικρή συσκευή και που σε δευτερόλεπτα καταγράφεται το INR. Η συσκευή αυτοελέγχου είναι κατάλληλη μόνον για ασθενείς που έχουν την ικανότητα ελέγχου των λεπτών κινήσεων των χεριών τους, για να χειρισθούν σωστά τη λήψη αίματο