Αποχαιρετισμός στα όπλα!

16:22 21/9/2012 - Πηγή: Olympia

Ιούνιος του 1931. Ο Μεγάλος μας Ποιητής  Άγγελος Σικελιανός (Λευκάδα 1884-Αθήνα1951),καλεσμένος από τα στελέχη του στρατού της Θράκης, φθάνει στην πόλη για να μιλήσει στο στράτευμα, εξ αφορμής των Πυθικών Αγώνων της Κομοτηνής. Ο λόγος του ‘’ο Δελφικός Πυρήν φορεύς της Παγκοσμίου πνευματικής θελήσεως’’, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ‘’Ελεύθερον Βήμα’’ στις 21-23 Ιουνίου 1931.( Αξίζει να το βρείτε και να διαβάσετε.)Ως γνωστό, ο Σικελιανός ήταν ο εμπνευστής της Δελφικής αμφικτιονίας. Μαζί με την γυναίκα του Εύα Πάλμερ, οργάνωσαν

το 1927 και το 1930, με δικά τους έξοδα, τις ‘’Δελφικές Εορτές’’ με παραστάσεις αρχαίων τραγωδιών, αγώνες και εκθέσεις, που εντυπωσίασαν όλο τον κόσμο.Επηρεασμένος από τον Ορφισμό, προωθώντας την Δελφική Ιδέα, που είναι η ανόρθωση των υψηλών καθολικών ανθρώπινων ιδανικών, με την ομιλία του στο στράτευμα, προσπάθησε να προωθήσει στη συνείδηση του Έθνους, την Προαιώνια Ορφική Αρχή του Ελληνισμού και να το συνδέσει με το Πνεύμα.Βλέποντας μπροστά, την λαίλαπα του πολέμου που ερχόταν, προσπάθησε να φανερώσει τις κρυμμένες πανάρχαιες βδελυρές καταβολές του Νεμροδισμού, του Σατραπισμού και του Καισαρισμού, να ξυπνήσει την Εθνική συνείδηση, και να προετοιμάσει τον στρατό για την υπέρτατη θυσία.‘’….Ώρα που είμαστε εμείς οι ίδιοι οι πανάρχαιοι Ορφικοί πολεμιστές, οπού μυούνται από την αρχή, από το πρεσβύτατο και νεώτατο μαζί του ιστορικού προορισμού μας Λόγο…..….Ώρα που όλοι ετοιμασμένοι για το Θάνατο, προβάλουμε πιο πέρα και πιο πάνω από το θάνατο του ατόμου, ακατάβλητο κι ανέσπερο το νόημα της ζωής μας. Ώρα πύρινη όπου η Ενότητα του πνεύματος μας είναι πια χειροπιαστή, όπου η έννοια της παράδοσης δεν είνε χρονολογικό κεφάλαιο αλλά αίμα του αίματός μας, όπου η Ιδέα της Ελλάδας ξεπηδάει από τα βάθη όλου του Έθνους, ενώ αυτή σφυρηλατείται και καρφώνεται σαν άλλος Προμηθέας, από το Κράτος και τη Βία στους τραχιούς ιερούς του βράχους, αλλά δίχως να ζυγίζει, αλλά δίχως μια στιγμή να νικηθεί……..’’ (Σικελιανός).Στην Ιστορία δεν έχει αναφερθεί ποτέ, ότι ένας λαός που ακουμπά μακάρια στις αγκάλες του Μορφέα, μπορεί κοιμώμενος τις τύχες του ν΄αλλάξει.Μόνο ένας λαός και ένας στρατός καθοδηγούμενος από πολεμικούς και πνευματικούς ηγέτες, και μυημένος στην Ιερή Ιδέα του Ορφέα, των πανανθρώπινων ιδανικών, της Ενότητας, της  Αρετής, του Πνεύματος, της Ελευθερίας και της Θυσίας μπορεί με την ανδραγαθία του επικές νίκες να καταγάγει..Ορφανεμένοι  τώρα εμείς από τους γίγαντες Ποιητές μας, που μας κεντρίζανε τον νου και την ψυχή μας, καταντήσαμε ποδηγετούμενο  άλαλο κοπάδι.Που είναι ο Σικελιανός; Έφυγε ο Αλαφροΐσκιωτος, θρηνώντας το θάνατο του Διγενή, μας άφησε να  συμπληρώσουμε εμείς την Μελέτη Θανάτου, την ώρα που της Νύχτας ο ίσκιος ο βαρύς, σιγά σιγά μας εσκεπάζει.Που είναι ο Ελύτης; Ο Σεφέρης; Ένα πουκάμισο αδειανό απέμεινε η Ελλάδα.Ο Μαβίλης αναπαύεται ψηλά στο Δρίσκο της Ηπείρου. Που είναι ο Παλαμάς;Σιώπησε η Φλογέρα του Βασιλιά, βαρώντας σιωπητήριο στα Μαρμαρένια Αλώνια, πάνω από τον Τάφο της Τρισεύγενης πατρίδας, και μεις απομείναμε στην Ασάλευτ