Ασσύριοι, 90 χρόνια μετά τη Γενοκτονία, ζουν τη νέα γενοκτονία από τους ίδιους σφαγείς.

15:19 15/12/2012 - Πηγή: Olympia

Πραγματοποιήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2012 η ομιλία του στρατηγικού συμβούλου Νίκου Λυγερού με θέμα «Στρατηγικές προοπτικές των Ασσυρίων 90 χρόνια μετά τη Γενοκτονία» στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αιγάλεω «Γιάννη Ρίτσος». Ο κ. Λυγερός υπογράμμισε την αναγκαιότητα αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ασσυρίων. Πιο συγκεκριμένα ανέφερε πως η Ελλάδα ως κράτος που προασπίζεται και διεκδικεί τα ανθρώπινα δικαιώματα οφείλει στο πλαίσιο της αναγνώρισης της τριπλής γενοκτονίας από το ελληνικό κοινοβούλιο

(Γενοκτονία Ποντίων 1994,

Γενοκτονία Αρμενίων 1996) να αναγνωρίσει και την γενοκτονία των Ασσυρίων το συντομότερο δυνατό. Δεν παρέλειψε να επισημάνει την αξία ανέγερσης μνημείων για τις Γενοκτονίες αλλά και την πολυπλοκότητα της αραμαικής γλώσσας των Ασσυρίων στην σκέψη. Πολλοί από τους δικούς μας δεν ξέρουν ακριβώς τι να κάνουν όσον αφορά στο θέμα της γενοκτονίας στην Ελλάδα. Και οι περισσότεροι παραμένουν παθητικοί, περιμένοντας απλώς κινήσεις από τους άλλους. Ενώ οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2006 και της Σουηδίας το 2010 είναι ξεκάθαρες, αφού παρουσιάζουν τις τρεις γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων ως ένα ενιαίο πλαίσιο. Μάλιστα σε αυτό το πλαίσιο κινούνται και οι μερικές αναγνωρίσεις της Αυστραλίας. Στην Ελλάδα ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτές οι γενοκτονίες είναι το αποτέλεσμα της ίδιας στρατηγικής εκ μέρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, των Νεοτούρκων και του κεμαλικού καθεστώτος. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια τριάδα γενοκτονίας. Και έτσι πρέπει να παρουσιάζεται για να αποτελεί το πιο ισχυρό όπλο στον αγώνα των αναγνωρίσεων. Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου έχει αναγνωρισθεί από το 1994 και η γενοκτονία των Αρμενίων το 1996. Είναι λοιπόν απαραίτητο να αναγνωρίσουμε και τη γενοκτονία των Ασσυρίων, αν θέλουμε όντως να καταπολεμήσουμε ορθολογικά και αποτελεσματικά τη βαρβαρότητα και τη γενοκτονία της μνήμης. Πρέπει να δημιουργηθεί αυτό το συμμαχικό πλαίσιο όχι μόνο για λόγους ανθρωπιάς, που είναι ο πρώτος και ο σημαντικότερος λόγος αλλά και για λόγους στρατηγικής. Διότι δεν μπορούμε να αγωνιζόμαστε δήθεν για την αναγνώριση της γενοκτονίας των δικών μας, όταν εμείς οι ίδιοι δεν αγωνιζόμαστε για την αναγνώριση των δικών μας. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι τα θύματα των Ασσυρίων είναι και τα δικά μας. Και κανείς δεν έχει δικαίωμα να αφήσει πίσω τους νεκρούς του. Το ίδιο είναι και για τους αγωνιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίοι ως Υπηρέτες της Ανθρωπότητας δεν πρέπει ν’ αφήσουν κανένα βάρβαρο ν’αρπάξει τα θύματά του. Αν δεν το κάνουμε αυτό, τότε δεν έχει νόημα ο αγώνας μας και δεν πρέπει να μας ξαφνιάσουν οι επιθέσεις που θα δεχθούμε από την Τουρκία όταν θα αποτανθούμε στα διεθνή δικαστήρια, διότι εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μας απέναντι στους νεκρούς μας. Οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι και οι Έλληνες είναι τα θύματα της ίδιας τριάδας γενοκτονίας. Κατά συνέπεια, μόνο ενωμένοι στα τρία δάκτυλα θα καταφέρουμε να διεκδικήσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματά μας. Ας αναγνωρίσουμε λοιπόν όσο πιο σύντομα γίνεται τη γενοκτονία των Ασσυρίων στην Ελλάδα.

http://humanitas-tempus.blogspot.gr/2012/12/90_12.html