Χρυσός και Οικονομική Ελευθερία

16:05 18/8/2011 - Πηγή: Olympia

Από τον Πόρτα – ΠόρταΘα σας παρουσιάσω ένα ελάχιστα γνωστό κείμενο του “Sir” Alan Greenspan, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο βιβλίο “Καπιταλισμός – το άγνωστο ιδεώδες” της αείμνηστης Ayn Rand το 1967, δηλαδή την εποχή που ο Alan ήταν ακόμα ένας “ντεμπυτάντ” στο χώρο της οικονομικής σκέψης και πολύ πρίν αναλάβει καθήκοντα “Αρχι-αλχημιστού” σαν αρχηγός της FED. Πολύ πριν, δηλαδή, ο ίδιος απορροφηθεί από τον Λεβιάθαν του Χρηματοπιστωτικού κατεστημένου. Το κείμενο τιτλοφορείται “Χρυσός και Οικονομική Ελευθερία”.Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι όταν

ο Sir Αlan ερωτήθηκε από ένα μέλος του Κογκρέσσου πως,  ύστερα από τόσα χρόνια μήπως θα ήθελε ο ίδιος να αλλάξει κάτι στο αρχικό κείμενο της μελέτης αυτής, εκείνος απάνησε: “…ούτε ένα κόμμα”!***Πηγή: “Capitalism, the Unknown Ideal” by Ayn Rand, 1967 Η εργασία που ακολουθεί είναι μια κατά το δυνατόν πιστή μετάφραση άρθρου του ΑΛΑΝ ΓΚΡΗΝΣΠΑΝ που μαζί με άλλες εργασίες του, περιέχονται στο βιβλίο “ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΙΔΕΩΔΕΣ” της ΑΪΑΝ  ΡΑΝΤ – έκδοση 1967Χρυσός και Οικονομική ΕλευθερίαΤου ΑΛΑΝ ΓΚΡΗΝΣΠΑΝΜία σχεδόν υστερική αντιπαλότητα προς τον “κανόνα χρυσού” είναι η μπαντιέρα που ενώνει τους απανταχού κρατιστές* όλων των αποχρώσεων. Φαίνεται πως αντιλαμβάνονται, ίσως πιό καθαρά και ξάστερα από πολλούς άλλους συνεπείς υποστηρικτές της ελεύθερης κοινωνίας, ότι ο χρυσός και η οικονομική ελευθερία είναι αδιαχώριστα, ότι ο κανόνας χρυσού είναι ένα εργαλείο της ελεύθερης κοινωνίας και ότι έκαστο επιβάλει και προϋποθέτει την ύπαρξη του άλλου.Για να καταλάβουμε την αιτία της αντίθεσής τους, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε κατ’ αρχάς τον συγκεκριμένο ρόλο του χρυσού σε μια ελεύθερη κοινωνία.Το χρήμα είναι ο κοινός παρονομαστής όλων των οικονομικών συναλλαγών. Είναι το αγαθό που εξυπηρετεί σαν μέσον συναλλαγών, είναι παγκοσμίως αποδεκτό, από όλους τους συμμετέχοντες σε μια συναλλακτική οικονομία, σαν πληρωμή αγαθών και υπηρεσιών και ως εκ τούτου μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν μέτρο αξίας στην αγορά και σαν αποθήκευση αξίας π.χ. σαν μέσον αποταμίευσης.Η ύπαρξη τέτοιου είδους είναι προϋπόθεση για μια οικονομία κατανομής εργασίας. Εάν οι άνθρωποι δεν είχαν ένα είδος αντικειμενικής αξίας που να ήταν γενικά αποδεκτό σαν χρήμα, θα έπρεπε να καταφύγουν σε πρωτόγονες ανταλλαγές προϊόντων ή θα ήταν αναγκασμένοι να ζήσουν σε αυτάρκη αγροκτήματα και να στερηθούν των ανεκτίμητων πλεονεκτημάτων της εξειδίκευσης. Εάν οι άνθρωποι δεν είχαν τρόπο αποθήκευσης αξίας, δηλαδή αποταμίευσης, θα ήταν αδύνατον να προβούν σε συναλλαγές ή μακροχρόνιο προγραμματισμό.Η απόφαση για το ποιό ακριβώς μέσον συναλλαγών θα είναι αποδεκτό από όλους τους συμμετέχοντες σε μια οικονομία δεν είναι αυθαίρετη. Πρώτα απ’ όλα το μέσον συναλλαγών πρέπει να είναι ανθεκτικό στο χρόνο. Σε μια πρωτόγονη κοινωνία περιορισμένου πλούτου, το σιτάρι θα μπορούσε να θεωρηθεί αρκετά ανθεκτικό για χρήση σαν μέσο συναλλαγών, εφόσον όλες οι δοσοληψίες θα συνέβαιναν μόνον κατά την διάρκεια και αμέσως μετά τον θερισμό, και δεν θα περίσσευε κάποια ποσότητα άξια λόγου για