ΕΦΤΑΣΕ Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΤΙΓΜΗ: Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ ποιόν δρόμο θα επιλέξει;

16:50 22/9/2011 - Πηγή: Olympia

Το σπιράλ αγωνίας και καταστροφής της χώρας συνεχίζεται. Και θα συνεχιστεί ακόμη για μεγάλο διάστημα και όσο χρειαστεί για να επιτευχθούν οι στρατηγικοί στόχοι που βρίσκονται πίσω από τη δράση του. Ο μηχανισμός είναι απλός: Έλλειμμα – μέτρα για το έλλειμμα που φέρνουν ύφεση – η ύφεση αναπαράγει το έλλειμμα – νέα μέτρα που συντηρούν ή και επιδεινώνουν την ύφεση – το έλλειμμα εξ αιτίας της ύφεσης συνεχίζει να αντιστέκεται – νέα

μέτρα κλπ. Πιστεύει κανείς ότι οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ και της Ε.Ε. αγνοούν αυτό που ένας απλός τελειόφοιτος οικονομικής σχολής ξέρει πολύ καλά: ότι δηλ. αυτή η οικονομική πολιτική βρίσκει ισορροπία (αν βρει) σε πολύ χαμηλά επίπεδα; Σε επίπεδα δηλ. εξαθλίωσης της κοινωνίας;  Θα ήταν αφελές να πιστευτεί κάτι τέτοιο – ότι δηλ. αυτοί οι οικονομολόγοι έχουν τέτοια θεμελιώδη άγνοια. Επομένως;Το κλειδί είναι οι περίφημες «διαρθρωτικές» αλλαγές. Μέσω αυτής της χρονοβόρας διαδικασίας (που περιγράφτηκε πιο πάνω) προς όλο και χαμηλότερα οικονομικά επίπεδα, δίνεται η δυνατότητα – και μέσω της συνεχούς απειλής για διακοπή του δανεισμού της χώρας, ένας εκβιασμός που βέβαια γιο να αποδώσει χρειάζεται τη συνεργασία της ντόπιας πολιτικής ελίτ – να επιβάλλονται «διαρθρωτικές» αλλαγές. Εδώ πρέπει να ειπωθεί το εξής: Η Ελλάδα ασφαλώς έχει ανάγκη διαρθρωτικών αλλαγών. Όμως πρέπει να κάνει εκείνες τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές και με τον τρόπο που την συμφέρει. Τις διαρθρωτικές αλλαγές πρέπει να τις διαχειριστεί η χώρα και όχι να της επιβληθούν τέτοιες που συμφέρουν άλλες δυνάμεις. Γιατί, ακριβώς, μέσω της διαδικασίας οικονομικής καταστροφής, ο στρατηγικός στόχος είναι να επιβληθούν στη χώρα οι διαρθρωτικές αλλαγές που συμφέρουν όχι τη χώρα, αλλά ξένες δυνάμεις. Ποιες είναι αυτές οι ξένες δυνάμεις;Είναι αφενός μεν το ΔΝΤ που θέλει να εξυπηρετήσει και να επιβάλλει την στρατηγική του: Τα πάντα για την ιδιωτική επιχείρηση. Αυτή η στρατηγική ζητά να εκθεμελιώσει τα όποια δικαιώματα των εργαζομένων και ακόμη περισσότερο και θεμελιωδέστερο, να τους κάνει ανίκανους να αντιστέκονται. Ταυτόχρονα βέβαια επιζητά τη μεγαλύτερη δυνατή συρρίκνωση του κράτους, ούτως ώστε να δοθεί ο μεγαλύτερος δυνατός χώρος στην ιδιωτική επιχείρηση.Είναι αφετέρου η μεγάλη επιχείρηση καθαρής Γερμανικής  ηγεμονίας που έχει αρχίσει και εξελίσσεται με όλο και λιγότερες αναστολές. Ο στόχος είναι σαφής: Η Γερμανική ηγεμόνευση στην Ευρώπη. Μετά την μεγάλη ήττα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η Γερμανία ανακτά τη γνωστή ηγεμονική και επιθετική της στάση προσανατολισμένη σε ένα Τέταρτο Ράιχ που θα απλώνεται από τη Μεσόγειο μέχρι τη Ρωσία και από την απομονωμένη και ασθμαίνουσα αδύναμη Βρετανία μέχρι και την Ελλάδα. Και σε υστερότερο στάδιο έχουν οι Γερμανικοί θεοί… Και όπως ακριβώς ο Χίτλερ προόριζε τις διάφορες χώρες που κατελάμβανε σαν απλώς συμπληρωματικές της Γερμανίας μέσα στο θριαμβικό Γ Ράιχ του, αποβιομηχανοποιημένες, καταναλώτριες της βιομηχανίας της Γερμανίας και ειδικευμένες σε γεωργικές παραγωγές (που θα τροφοδοτούσαν τη Γερμανία), με πολίτες που (με βάση τα επίσημα ντ