Εκλογές, η… ‘γιορτή της Δημοκρατίας’ 2!

04:33 3/5/2012 - Πηγή: Olympia

Προκόπης Κωφός
Τμήμα Χημείας ΑΠΘ

Τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις εκπορεύονται από την
Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αυτή είναι η
πολιτική τους, έτσι χειρίζονται τις υποθέσεις τους, μ’ αυτούς τους
όρους δανείζουν επιπλέον χρήματα για να σου δώσουν τη δυνατότητα να
πληρώσεις τα παλιότερα χρέη, μετατρέποντάς τα από χρέη προς ιδιώτες σε
χρέη προς κράτη και προς το

Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Επομένως η
πολιτική των κομμάτων που υπέγραψαν αυτά τα μνημόνια και κατ’ επέκταση
των κυβερνήσεών τους είναι προδιαγεγραμμένη. Είναι αυτή ακριβώς η

πολιτική που έφερε όλα αυτά που είδαμε να γίνονται αυτά τα δυόμιση
χρόνια που πέρασαν και θα φέρει όλα αυτά που δεσμεύτηκαν και μάλιστα
ενυπογράφως οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος να προωθήσουν από τον
Ιούνιο και μετά και ο θεός να βάλει το χέρι του αν τους δοθεί η
δυνατότητα να τα προωθήσουν, μόνο στο θεό μπορούν να ελπίζουν αυτοί
που θα πάνε να τους ψηφίσουν και μετά θα γυρίσουν στην τηλεόρασή τους
για να δουν τι θα γίνει!

Βεβαίως προεκλογικά προσπαθούν και οι δυο τους να κρύψουν τι
σκοπεύουν να κάνουν. Ο μεν κύριος Σαμαράς μιλάει κατά κόρον για
ισοδύναμα μέτρα, δηλαδή όχι Γιάννης, Γιαννάκης, ο δε κύριος Βενιζέλος
πιο ωμός δήλωσε στην ομιλία του στη Θεσσαλονίκη τα εξής: ««Δεσμεύομαι
για τον Ιούνιο ότι δεν θα γίνουν τυφλές, οριζόντιες περικοπές σε
μισθούς και συντάξεις, αλλά διαρθρωτικές αλλαγές», όπως είναι ένας
«μικρότερος δημόσιος τομέας» τόνισε κατά την ανοιχτή ομιλία του στη
Θεσσαλονίκη ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το απόγευμα της Κυριακής». Εδώ στο
πανεπιστήμιο μπορούμε να ησυχάσουμε, τον Ιούνιο δεν θα ελαττώσουν
μισθούς και συντάξεις, μετά, έχει ο θεός! Όσο για το μικρότερο δημόσιο
δεν θα μπορούσε να πει πιο ξεκάθαρα πως από τον Ιούνιο θέλουν να
βάλουν μπρος τις απολύσεις.

Η κατάσταση θα ήταν λοιπόν κάπως έτσι αν η κρίση ήταν απλά
κρίση χρέους, όπως αγωνιωδώς προσπαθούν να μας πείσουν. Όμως τα
πράγματα περιπλέκονται περισσότερο αν αναλογιστούμε πως σε όλες
ανεξαιρέτως τις Ευρωπαϊκές χώρες είτε μπήκαν σε διαδικασίες μνημονίων
και δανειακών συμβάσεων είτε όχι προωθούνται εδώ και πολλά χρόνια οι
ίδιες ακριβώς πολιτικές με χαρακτηριστικά τα δυο πρόσφατα παραδείγματα
της Ιταλίας και της Ισπανίας. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πολύ απλά πως
και δάνεια να μη χρειαζόταν να μας δώσουν πάλι θα καλούμασταν να
μειώσουμε μισθούς και συντάξεις, να ανατρέψουμε τις εργασιακές σχέσεις
υπέρ των εργοδοτών, να αυξήσουμε τα όρια συνταξιοδότησης, να μειώσουμε
τις κοινωνικές παροχές στην υγεία και την παιδεία, να απελευθερώσουμε
επαγγέλματα και να συρρικνώσουμε το δημόσιο τομέα. Αυτά τα μέτρα είναι
η πεμπτουσία της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που απορρέουν από τις
δύο βασικές αρχές αυτής της πολιτικής, την «ανάπτυξη» και την
«ανταγωνιστικότητα».