Ελληνική Γλώσσα-Διονύσιος Σολωμός

04:22 16/10/2012 - Πηγή: Olympia

Είμαστε απίστευτοι!

«…. Αυτά τα κτήνη, τα τετράποδα που έκαναν αυτές τις μεταρρυθμίσεις,

δεν ξέρουν τι είναι γλώσσα. Η κατάργηση των τόνων και των πνευμάτων
είναι η κατάργηση της ορθογραφίας που τελικά είναι η καταστροφή της συνέχειας....»

"Τρανταχτό παράδειγμα των αρλεκίνων που στέλνουμε στην Ευρωβουλή

(και φαίνεται μας αντιπροσωπεύουν επάξια) είναι η αντίδραση των Ελλήνων ευρωβουλευτών

στην πρόταση Ισπανών (!!) συναδέλφων τους να ψηφιστεί η Αρχαία Ελληνική

ως επίσημη γλώσσα της ΕΕ. Την αγνόησαν επιδεικτικά και τις τρεις φορές που κατατέθηκε"!

Κορνήλιος

Καστοριάδης Βόλος, 1989.

(Σχόλιο 1 : Και πολύ σοφά και πατριωτικά έπραξαν! Αν όντως συνέβη αυτό, έτσι όπως αναφέρεται,

εκείνοι οι Ευρωβουλευτές, αξίζουν συγχαρητήρια, για την προσπάθειά τους

να αποτρέψουν την αυτονόμηση και την ασυνέχεια της ΜΗΤΡΙΚΗΣ μας ΓΛΩΣΣΑΣ,
παλιό όνειρο των απανταχού Φαλμεράιερ….!)

Φέρε πίσω την….ψιλή και την δασεία !!!
.

Σχόλιο 2 : Τοση στενοκεφαλιά, τόση μιζέρια και τέτοια άγνοια
περί… Ελληνικής γλώσσας,
από έναν διανοητή διεθνούς… εμβέλειας!
.
.
Αφήνουμε τον Καστοριάδη στην «ησυχία» του και… αλλάζουμε θέμα:

Σε επόμενο σημείωμα θα δούμε το «Ελληνικό Ξεκίνημα»

του Εθνικού μας Ποιητή, Διονύσιου Σολωμού.

Σημείωση: Δεν λέμε τίποτα καινούργιο. Όλα ειπώθηκαν από σοφούς ανθρώπους.
Απλά τα υπενθυμίζουμε.

Ως πρόγευση λοιπόν, ας δούμε το… ξεκίνημα του Εθνικού μας Ύμνου.

Ο Σολωμός «αγνοούσε» έτσι κι αλλιώς τον τύπο(!) «γιγνώσκω». Παντελώς!

«Είχε» όμως το ομόρριζο(!) «γνωρίζω» με τον τεράστιο πλούτο νοηματικών αποχρώσεων,

κατά την ζώσα διαδρομή, αιώνων, της λέξης.
.

Διονύσιος Σολωμός:
«…και τα στόματα εφωνάξαν
όσα αισθάνετο η καρδιά….»

Θέλοντας να κάνει προσκύνημα στην Πρώτη ανθρώπινη αξία
και στοιχειακό όρο του Ελληνικού πολιτισμού, την Ελευθερία,

ο Εθνικός μας Ποιητής επιλέγει αυτήν την λέξη, «γνωρίζω».

Αυτή η απευθείας(!!!) χρήση της λέξης, ως λειτουργικά αυτοτελούς και όχι δια μέσου,

αποστεωμένη και μονοσήμαντη εκ μεταφράσεως, του μητρικού «γιγνώσκω»,
προσφέρει στον Ποιητή και την ιστορική συλλογική μνήμη (παρελθόν-καταγωγή της Ελευθερίας)
και την συγκινησιακή, εξατομικευμένη σχέση του (παροντικό βίωμα-συνέχεια) με την Ελευθερία,
με προφανή την ευγνώμονα υποδοχή της!

Έτσι, ο χαιρετισμός της Ελευθερίας, μετουσιώνεται σε προσκύνημα

της ΠΡΩΤΗΣ ΑΞΙΑΣ του Ελληνικού Πολιτισμού!

Αλλά και της Ελληνικής Γλώσσας, προϋπόθεση και «προϊόν» μαζί, της Ελευθερίας!

Ο Σολωμός, ως Έλληνας, δεν χρειάστηκε την… άθλια, ατελέσφορη, ψυχοφθόρα διαδικασία
φιλολογίζουσας «μεσολάβησης» του «γιγνώσκω», του… «αγήοχα και… ήχα», του «εδήδεσμαι»….

Γιατί απλούστατα(!) ως Έλληνας, «είχε» ΗΔΗ την λέξη,

στην ψυχή και στο λεξιλόγιό του, από… την γέννησή του!

…. Μιλώντας την Ελληνική Γλώσσα, μιλούσε ΚΑΙ την μητρική του Αρχαία Ελληνική Γλώσσ