Εθνοσταρ

08:30 14/6/2011 - Πηγή: Olympia

Ητανε καποτε ενας περιοδευων θιασος. Εβγαινε στους δρομους με την ντουντουκα και διηγουνταν ιστοριες σε μικρους και μεγαλους. Παιδια μαζι με τους παππουδες τους,οικογενειαρχες και ασχετοι,μαζευονταν να ακουσουν για τοτες που μεσα σε μαυρους καιρους οι πρωταγωνιστες υψωσαν το αναστημα τους και βροντοφωναξαν στον ντοπιο τυρρανο δεν θα περασεις.Ολοι μαγευονταν απο

την αφηγηση και ταυτιζονταν με καποιον απο τους ολοζωντανους ηρωες τους.Η αρετη,δεν ηταν πλεον κατι που για να το ακολουθησεις επρεπε συνειδητα να μπεις στον δυσκολοπερπατητο και ανηφορικο δρομο που θα σε ανταμοιβε με εκεινα που καταφερες,αλλα μια δηλωση αλληλεγγυης η μια σκισμενη αφισα και μετα να μπεις γρηγορα στην καροτσα του γυφτου που μαζι με τα καρπουζια της οργης ,θα πουλουσε ελπιδα και προοπτικη στους περηφανους ιθαγενεις,η μεγαλυτερη κατακτηση των οποιων,ηταν να γινουν πελατες και υμνητες της ντουντουκας και του θεατρου του μπαλκονιου για το οποιο πληρωναν εισιτηριο καθε τετραετια.Ηταν η εποχη της παχιας αγελαδας και του γαλακτος με ολα τα λιπη του και του βουτυρου κερκυρας και της μαρμελαδας και των αυγων με μπεικον για να ξεκινησει η μερα.Ηταν τοτε που απροβληματιστα σαβουριαζανε για να υποδεχθουν τον διαβητη τυπου 2 και την αθηρωματικη πλακα που αποκτουσε ιθαγενεια στα ηδη δοκιμασμενα απο τις εκλογικες αναμετρησεις αγγεια.Και οι δυο προαναφερθεισες παθησεις,προδιαθετουν…τι λεμε τωρα… καρφι σε πανε, για εγκεφαλικο επεισοδιο και χωρις T.I.A. Ντολτσε βιτα αλα πασοκικα με καμμενα χαρτια και κουμπουροναυαγισμενους αγραμματους κρετινους,να μετατρεπονται σε αρχισυνδικαλιστες και κατι ξεχασμενους καρπαζοσυλλεκτες,που απο την φαπα ειχαν πιασει στο νερο μια αφασια του wernicke,να βαφτιζονται ανθρωποι της τεχνης και των γραμματων. Η τιτλοδοσια δεν τελειωνε εκει ομως.Οι δημοκρατικες διεργασιες εφταναν μεχρι την βαση. Ο αγροτης,ο οικοδομος,ο εργατης νιωθαν το καλεσμα για αγωνες και διεκδικησεις να φουντωνει.H αποδοτικοτητα στην δουλεια,περνουσε σε δευτερη μοιρα.Το ζητουμενο,ηταν πλεον,πως θα γινεις ενεργος πολιτης,ακομα κι αν δεν ειναι ξεκαθαρο,τι ηθελε να πει ο ποιητης.Οσοι δεν ειχαν παρατησει την επαρχια και την υπαιθρο για το φουμαρο της μεγαλουπολης,αναβαθμιζονταν.Αποκτουσαν ρολο αρχεγονου κυτταρου,στον νεοσχηματιζομενο πολιτειακο οργανισμο…τουλαχιστον,ετσι τους ειπαν…τους βαφτισαν θεματοφυλακες της παραδοσης επειδη μαυροφορεμενες θειτσες καντηλοσταυροκοπιουνται στα ξωκκλησια και αυθεντικους,γιατι κατι κωλοστριγκομενες βλαχες,χαιδολογανε πηλινες τσουτσουνες αποκριατικα.Η υποκρισια εζησε μαγικες στιγμες και η ηθικη του δηθεν,εγινε ρυθμιστικος παραγοντας για την κοινωνια της “αλλαγης”. Ποτε με νταλκαδιασμενα στριφογυρισματα στην μπουζουκλερυ,ποτε με παρωδικες εθνοκαυλες και ποτε με νανουρισμα σε εναν λαο που δεν ελεγε να ξυπνησει ουτε οταν το κακο ερχοταν καταπανω του με εντουρο, πλεμπα και κολωνακι,καταφεραν να ζησουν για αρκετες δεκαετιες το ονειρο.Αφορολογητο ουισκυ στα νησια,κωλομπαρα στα καμποχωρια της θεσσαλιας και γραβατωμα του καθε τελευταιου βλαχοδημαρχου μαζι