Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορική αναδρομή για τα γεγονότα του 1955

13:40 5/10/2011 - Πηγή: Olympia

Διαβάστε πίσω από τις λέξεις, ειδικά για την Κύπρο. Απουσιάζει δυστυχώς το αιματηρό εδάφιο της μοναδικής στρατιωτικής καταστολής ανοιχτής διαδήλωσης (το Πολυτεχνείο ήταν εισβολή), όπου δολοφονήθηκαν διαδηλωτές που ζητούσαν την Ένωση Ελλάδας – Κύπρου. Για να τα λέμε όλα.Αλέξανδρος Παπάγος και Στέφανος

Στεφανόπουλος (1953)Μετά τις δημοτικές εκλογές του 1954 προέκυψε μεγάλη πολιτική κρίση στην Ελλάδα, λόγω της ασθένειας του Πρωθυπουργού Αλέξανδρου Παπάγου. Ως τις αρχές του 1955, η κεντρική θέση του Παπάγου στα πολιτικά δρώμενα της Χώρας ήταν αδιαμφισβήτητη, ενώ ο Εθνικός Συναγερμός διέθετε μια άνετη πλειοψηφία στην βουλή χάρις την σαρωτική εκλογική νίκη του 1952. Ήδη όμως από την Άνοιξη του 1955 με την επιστροφή του από την Ελβετία, η υγεία του Παπάγου είχε επιδεινωθεί σοβαρά και είχε ξεκινήσει μια άτυπη κούρσα διαδοχής μέσα στους κόλπους του “Εθνικού Συναγερμού” μεταξύ των δύο βασικότερων και επικρατέστερων διεκδικητών της πρωθυπουργίας Παναγιώτη Κανελλόπουλου και Στέφανου Στεφανόπουλου.Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ήταν υπουργός Εθνικής Αμύνης, καθηγητής πανεπιστημίου Αθηνών, εξαίρετος επιστήμων (ένα από τα φωτεινότερα Ελληνικά πνεύματα του 20ου αιώνα κατά γενική ομολογία), είχε διατελέσει ήδη Πρωθυπουργός κατά την Κατοχή στην Μέση Ανατολή και φάνταζε για πολλούς ο ιδανικότερος διάδοχος του Παπάγου. Ο δεύτερος διεκδικητής Στέφανος Στεφανόπουλος, υπουργός εξωτερικών και αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, ήταν αυτός που φέρεται να είχε την μεγαλύτερη απήχηση στην κοινοβουλευτική ομάδα του “Εθνικού Συναγερμού” και θεωρούταν από πολλούς ο σίγουρος διάδοχος του Παπάγου. Η υποψηφιότητα του όμως ήταν φθαρμένη καθώς δενΚαραμανλής – Παύλος – Φρειδερίκηείχε καλή εικόνα στο εξωτερικό λόγω της “σκληρής” του γραμμής στο Κυπριακό, ενώ και στο εσωτερικό δεχόταν βολές για τους χειρισμούς του στην περίφημη τριμερή συνδιάσκεψη στο Λονδίνο τον Σεπτέμβριο του 1955. Η Ελληνική συμμετοχή εκεί νομιμοποίησε την Τουρκία για πρώτη φορά ως συνομιλητή στο Κυπριακό, ενώ η συνδιάσκεψη συνέπεσε και με το καταστροφικό πογκρόμ εις βάρος των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης (“Σεπτεμβριανά”), το οποίο ο Στεφανόπουλος απέτυχε να αναδείξει.Η κούρσα διαδοχής του Παπάγου όμως, δεν είχε αυστηρά εσωκομματικό χαρακτήρα. Υπήρχαν τουλάχιστον άλλοι τρεις σοβαροί παράγοντες που επηρέαζαν τις εξελίξεις: το Στέμμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και (σαφώς λιγότερο) η Βρετανία. Η Αμερικανική επιρροή στην Ελλάδα σε συνδυασμό με το Παλάτι τον Σεπτέμβριο του 1955 διαμόρφωσαν παρασκηνιακά την εναλλακτική επιλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν ένας πετυχημένος υπουργός Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση Παπάγου, ήταν νέος σε ηλικία, αρκετά δημοφιλής στην κοινή γνώμη, αποφασιστικός, διορατικός και συν τω χρόνω η πιθανή υποψηφιότητα του αντιμετωπιζόταν ευνοϊκά κυρίως από τους Αμερικάνους που ήταν και ο βασικότερος διαμορφωτής της Ελληνικής πολιτικής σκηνής εκείνη την εποχή. Επειδή όμως η επιλογή Καραμανλή φάνταζε πολύ τολμηρή καθώς δεν ήλεγχε παρά λίγους πολιτικούς του φίλους στην κοινοβουλευτική ομ