«Γενιά των 592 λέξεων…»

20:10 9/10/2011 - Πηγή: Olympia

Πολλά χρόνια τώρα, από τότε που ανακάλυψα το internet, άρχισα να καταλαβαίνω από το τι αποτελείται ο κόσμος, σε μεγάλο ποσοστό! Χλιαρά πλάσματα, με καθόλου σκέψη, δυσκολία στην έκφραση, φόβο στην ζωή, αγένεια στην καθημερινότητα, μίσος στον πλανήτη που τα φιλοξενεί, άγρια βλέμματα στην αλήθεια, δολοφονίες επιθυμιών,…παρέα με σαχλοτράγουδα, διασκεδάζοντας τον θάνατο του πρωινού τους και φυσικά εκτός των άλλων, φτύσιμο κατάμουτρα στο παρελθόν, παρόν και μέλλον τους.

Το να γράφεις Greeklish και όχι την μητρική σου γλώσσα (Ελληνικά) είναι σα να μην καμαρώνεις 2 σπουδαίους γονείς. Τους γονείς

σου! Tα πιτσιρίκια (κάθε ηλικίας) στο διαδίκτυο, που δεν σέβονται την γλώσσα που μαθαίνουν στο Γυμνάσιο, κάποια στιγμή η ίδια η γλώσσα, θα τα εκδικηθεί εν ψυχρώ! Για την ώρα εκδικείται τους γονείς τους, αλλά δεν το έχουν καταλάβει, ότι είναι συνένοχα σε ό,τι συμβαίνει σε αυτούς..

Καταθέτω λίγα λόγια του καθηγητή της Γλωσσολογίας, Γεώργιου Μπαμπινιώτη: «Τα greeklish είναι ο καλύτερος δρόμος αποξένωσης από την εικόνα της λέξης. Δεν είναι απλό εργαλείο η γλώσσα. Είναι ο πολιτισμός μας, είναι η ιστορία μας, είναι η σκέψη μας, είναι η νοοτροπία μας, είναι η ταυτότητά μας. Πάνω απ’ όλα η γλώσσα είναι αξία. Οι νέοι θα πληρώσουν ακριβά τα greeklish». Αυτά τα λέω κι εγώ ως “μαύρο πρόβατο” πολλά χρόνια πριν, όταν
ανακάλυψα το internet και άρχισα να βλέπω τι συμβαίνει σιγά σιγά.. Φτάσαμε στην γενιά των 592 λέξεων. Τόσες το πολύ, έχουν στο λεξικό τους ταμείο οι νέοι.. Καθημερινά βλέπω εξωφρενικά πράγματα στο Facebook.

Να “ανεβάζουν” 8 το πρωί, videoclips με τραγούδια από παρακμιακά καλλιτεχνάκια και να νιώθουν τέτοια χαρά, με το κάθε τραγούδι των 2 στίχων και των 222 επαναλήψεων στο ρεφραίν, λες και πήραν Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το δικαίωμα, να μας δείχνουν την ανατροφή και την παιδεία τους κάποιοι, το έχουν.. Αναρωτιέμαι όμως, ποιος τους είπε ότι έχουν το δικαίωμα να ξεφτυλίζουν, παραχαράζουν και κατακερματίζουν μία γλώσσα. Κάθε λέξη είναι η αφήγηση μιας περιπέτειας. Είναι σαν μια φωτογραφία που είσαι αγκαλιά με τους αγαπημένους παππούδες σου, όταν ήταν εν ζωή! Αναρωτιέμαι αν κάποιος κάψει αυτή την φωτογραφία μπροστά σου, δεν θα νιώσεις πόνο; Έτσι νιώθω εγώ καθημερινά, που βλέπω όχι μόνο να κάνουν οι νέοι παρέα με αυτή την γλωσσική ιεροσυλία που λέγεται Greeklish, αλλά το ότι τα παιδάκια αυτά, έχουν “χαμηλή ευθύνη” και δεν διαφέρουν σχεδόν καθόλου με τα αυτιστικά παιδιά που λατρεύω!

Το κακό δεν είναι να είσαι ένα παιδί με αναπηρία! Το κακό είναι να είσαι αναπηρία, με ένα παιδί (Τον εαυτό σου) που δεν μπορεί να κάνει τίποτα! Εν τω μεταξύ όταν μιλάς για την σημασία της γλώσσας, σε αυτά τα “πιτσιρίκια”, σε βρίζουν με τον χειρότερο τρόπο, αλλά μέχρι κι αυτό το κάνουν χάλια! Gamise ta. Τα ρωτάς γιατί γράφουν Greeklish και σου απαντάνε γεμάτα εξυπνάδα, νομίζοντας ότι θα πάρουν και χειροκρότημα, σαν να έχουν βρει το κρυφό θησαυρό του Αλή Μπαμπά, “γράφω πιο γρήγορα έτσι”. Βρε ηλίθιο πλάσμα, από πότε είναι πιο γρήγορο να γράψεις 5 γράμματα αντί 4; Διότι άλ