Η εμπροσθοφυλακή του ευρω-πραξικοπήματος

01:15 13/11/2011 - Πηγή: Olympia

Του Θύμιου Παπανικολάου

«Το επάγγελμα του δημοσιογράφου είναι να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται εντελώς, να διαστρεβλώνει, να δυσφημεί, να φέρεται δουλοπρεπώς στα πόδια του μαμμωνά και να πουλάει την πατρίδα του και το γένος του για τον επιούσιο. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω, και τι είδους βλακεία είναι αυτή να κάνουμε πρόποση για ένα ανεξάρτητο τύπο. Είμαστε τα εργαλεία και οι δουλοπάροικοι πλουσίων ανδρών πίσω από τη σκηνή. Είμαστε οι μαριονέτες που τους τραβούν τους σπάγκους και χορεύουμε. Τα ταλέντα μας, οι ικανότητές μας και οι ζωές μας είναι όλα περιουσιακά στοιχεία άλλων.

Είμαστε διανοούμενες πόρνες».

Eric Jon Phelps

(ΡΕΣΑΛΤΟ- Τεύχος 24, Ιανουάριος 2007

Θα το βρείτε και με άλλα κείμενα εδώ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4023

Αν με τη λέξη αλητεία εννοεί κανείς την ακρότατη έκφραση του αντικοινωνικού παρασιτισμού στα βαλτονέρια της κοινωνίας, τότε μπορούμε να πούμε, με όλο μας το δίκιο, για το δημοσιογραφικό Ιερατείο πως πρόκειται για την καθεστωτική «εστεμμένη αλητεία» στο κορύφωμά της.

Διευκρίνιση: δεν μιλάμε για τη μεγάλη μάζα των πληβείων δημοσιογράφων, αλλά τη δημοσιογραφική «λεπρή καμαρίλα». Φυσικά και αυτή η «μάζα», μέσα στη γενική σήψη και διάβρωση «αγωνίζεται», πλην εξαιρέσεων, να αποκτήσει το «παράσημο» της «λεπρής καμαρίλας».

Αυτό που χαρακτηρίζει αυτή τη «λεπρή καμαρίλα» και επεκτείνεται σε όλο το δημοσιογραφικό χώρο είναι ο κομπασμός της ημιμάθειας: μια καταθλιπτική πνευματική κενότητα που την καλύπτουν με την έπαρση της φανφάρας και της «παντογνωσίας»!!!

Αν μελετήσει κανείς όλους αυτούς τους εξυπνάκηδες πολυλογάδες θα διαπιστώσει όλη την καλοαναθρεμμένη έκφραση της γνωστικής και ηθικής τους φτώχειας, την τραγική ανέχεια των πνευματικών τους πόρων:Ηθικά ευνούχοι, πολιτικά κατευθυνόμενοι και φθονεροί απέναντι στις αξίες…

Τα ΜΜΕ, από την ίδια τους τη φύση και λειτουργία (βιομηχανίες και «φίλτρα» προπαγάνδας των ισχυρών του χρήματος) αποτελούν τα μεγάλα λαρύγγια τους ψεύδους, της παραπληροφόρησης και της απάτης. Τα τηλεοπτικά μέσα προσδίδουν στο ψεύδος και την απάτη το τελετουργικό ντεκόρ του θεάματος. Εδώ το ψεύδος και η απάτη πουλιούνται θεαματικά. Τα πάντα εδώ γίνονται καταναλωτικό θέαμα…

Τα τηλεοπτικά μέσα, ωστόσο, γιγαντώνουν και τη μωρολογία των ηλιθίων. Γίνονται το εξουσιαστικό υπερθέαμα της κομπάζουζας ημιμάθειας και βλακείας. Σε αυτό το αυτιστικό τηλεοπτικό θέαμα αποτυπώνεται δραματικά όλη η πνευματική ανέχεια, η κυνική μωρολογία και αυθάδεια των κυρίαρχων ελίτ εξουσίας και των ροπαλοφόρων τους.

Ιδιαίτερα στους ροπαλοφόρους τηλεστάρ (που διακατέχονται με την ακόρεστη πλεονεξία του γλειψίματος των «νταβάδων» τους) αποτυπώνεται πιο κραυγαλέα και ωμά όχι μόνο η παθολογία της καταθλιπτικής πνευματικής και ηθικής μηδαμινότητας της εξουσίας, αλλά και ο αυθάδης δεσποτισμός της.

Όλοι αυτοί οι αυλικοί των βιομηχάνων της «ενημέρωσης», ενώ κάθονται σε στάση προσοχής μπροστά στα αφεντικά τους, λιθοβολούν και λιντσάρουν αγρίως τους