Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΤΑ ΑΚΡΑ

11:45 30/11/2011 - Πηγή: Olympia

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας - Πολιτικός Επιστήμων            Ο Αντώνης Σαμαράς βρήκε μία έξυπνη και αξιοπρεπή λύση για να ικανοποιηθούν –όπως φαίνεται μέχρι τώρα- οι υπερβολικές απαιτήσεις των δανειστών μας. Όμως καλό είναι να μείνουμε λίγο στον τρόπο αντιμετωπίσεως της Ελλάδος και των πολιτικών κομμάτων μας από την τρόικα και τους Ευρωπαίους εταίρους μας και να αναδείξουμε κάποια απαράδεκτα

και συγχρόνως επικίνδυνα σημεία.            Οι εταίροι μας, εάν πράγματι πιστεύουν στη δημοκρατία και στον Κοινοβουλευτισμό, όφειλαν να έχουν δεχθεί ως εγγύηση για την καταβολή της 6ης δόσης την υπερψήφιση της Κυβερνήσεως Παπαδήμου από την Βουλή των Ελλήνων. Στα κοινοβουλευτικά πολιτεύματα έτσι καταδεικνύεται η απόφαση και η βούληση των κομμάτων και των πολιτικών αρχηγών. Χύθηκε πολύ αίμα και έγιναν μεγάλοι αγώνες σε όλο το γεωγραφικό εύρος της ευρωπαϊκής ηπείρου για να εδραιωθεί ο Κοινοβουλευτισμός. Είναι τουλάχιστον ντροπή να έρχονται σήμερα ορισμένοι υπηρεσιακοί παράγοντες της Ευρ. Ενώσεως και της Κομμισσιόν καθώς και ηγέτες μεγάλων χωρών και να αμφισβητούν την αξία της κοινοβουλευτικής διαδικασίας στην Ελλάδα. Η ψήφος εμπιστοσύνης θα έπρεπε να αρκέσει και μόνον αυτή. Δεν υπήρχε λόγος να ζητούνται ειδικές υπογραφές, έγγραφες δεσμεύσεις και άλλα παρόμοια. Αλλιώς οι ισχυροί της Ευρώπης υπονομεύουν τους δημοκρατικούς θεσμούς.            Η απαίτηση να υπογράψουν λεπτομερείς δεσμεύσεις οι αρχηγοί των τριών κομμάτων, που στηρίζουν την Κυβέρνηση ειδικού σκοπού του Λουκά Παπαδήμου, αποτελεί πρωτοφανές γεγονός στα χρονικά της παγκόσμιας ιστορίας. Είναι γνωστό από το Συνταγματικό και το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο ότι τα κράτη δεσμεύονται από την υπογραφή των επικεφαλής των Κυβερνήσεων ή των νομίμων αντιπροσώπων τους και όχι από το α ή β κόμμα. Στις διασκέψεις κορυφής της Ευρ. Ενώσεως παρίστανται  οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας (π.χ. Γαλλία) ή οι Πρωθυπουργοί αναλόγως του συστήματος διακυβέρνησης της κάθε χώρας. Αυτοί υπογράφουν και η υπογραφή τους δεσμεύει την χώρα τους. Σε πολύ σημαντικές υπογραφές συνθηκών η Ευρώπη ζήτησε μόνο την υπογραφή ενός προσώπου και αυτή ήταν αρκετή, Θυμίζω ότι για την ένταξη της Κύπρου στην ΄Ενωση ήλθε στην Αθήνα και υπέγραψε πανηγυρικά ο αείμνηστος τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος. Η Κύπρος ανελάμβανε με την υπογραφή αυτή και υποχρεώσεις και δεσμεύσεις. Όμως ουδείς σκέφθηκε να απαιτήσει την υπογραφή των αρχηγών των κυπριακών κομμάτων. Αρκούσε η υπογραφή του νομίμου εκπροσώπου του εντασσομένου κράτους. Ακόμη και σε πολύ λεπτές και ευαίσθητες περιπτώσεις, όπως η συνθηκολόγηση ηττημένων χωρών απαιτείται μόνον η υπογραφή του αρχηγού του Κράτους ή του Προέδρου της Κυβερνήσεως. Ουδέποτε εκλήθησαν αρχηγοί κομμάτων να υπογράψουν. Η σημερινή απαίτηση είναι ιστορικά πρωτοφανής, γι’ αυτό μάς πληγώνει και μάς προβληματίζει περισσότερο.            Τίθεται εξ άλλου ζήτημα νομιμότητος αυτών των απαιτήσεων. Βεβαίως όταν  μία χώρα δανείζεται αναγκάζεται να κάνει υποχωρήσεις, όμως υποτίθεται ότι η Ευρ. Ένωση είναι χώρος νομιμότητος κ