Η Ελλάδα ως ηθική δύναμη στην περιοχή ενάντια στην κατοχή, τον εποικισμό, τη γενοκτονία.

16:38 22/11/2012 - Πηγή: Olympia

Του ΠΑΥΛΟΥ ΤΟΥΜΑΝΙΔΗ*

ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΥΡΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗ ΗΠΑ-ΙΣΡΑΗΛ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Ο πόλεμος ως ανάσα στην αναπαραγωγή του καπιταλισμού αποτελεί μια έσχατη αλλά αναγκαία διέξοδο. Ειδικά όταν το σύστημα διέρχεται θανάσιμη κρίση. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός θα χρησιμοποιήσει τη στρατιωτική βία και το κουρέλιασμα του διεθνούς δικαίου ως σφραγίδα και ταυτότητα της εμβέλειάς του. Το δίκαιο του ισχυρότερου θα λειτουργήσει ωμά για την ενοποίηση του δυτικού κόσμου στην ‘‘προς Ανατολάς επέκτασή του”. Το ανοικτό στοίχημα

των ΗΠΑ – Ισραήλ για πολεμικό κτύπημα στο Ιράν, η διατήρηση του Ιράκ υπό τον έλεγχο μιας μεταμοντέρνας κατοχής, ο εξορισμός της Ρωσίας από την ανατολική Μεσόγειο και η ποινικοποίηση κάθε συμμαχίας μαζί της από κράτη της περιοχής,η διαφαινόμενη περικύκλωση της Κίνας, κλιμακώνουν τη διακοπείσα λόγω της στρατιωτικής ήττας του Ισραήλ στο Λίβανο το 2006, εκτύλιξη του σχεδίου της Μεγάλης Μέσης Ανατολής.

Διόλου τυχαία αυτή η κλιμάκωση συναπαντάται με τη θεσμική εκτράχυνση του νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα της ΕΕ, που επιταχύνει την εκκαθάριση ”άχρηστων΄’ χωρών και λαών. Κάθε υποψία δικαιοπρακτικής λειτουργίας της ΕΕ καταλύεται. Πληροφορούμαστε λοιπόν (20/11/12) ότι μετά την Ευρωπαϊκή Ένωση (!) και η Βρετανία αποφάσισε να αναγνωρίσει επισήμως το Συριακό Εθνικό Συνασπισμό ως μόνο νόμιμο εκπρόσωπο του συριακού λαού! Αποτελεί πρωτοφανές γεγονός στα ιστορικά-διπλωματικά χρονικά να παρακάμπτεται η νόμιμη κυβέρνηση μιας χώρας υπέρ μιας ξενοκίνητης αυτοπροσδιοριζόμενης “αντιπολίτευσης“. Συνιστά αυτή η εξέλιξη μείζον θεσμικό πραξικόπημα. Η ΕΕ, για να έχει μερτικό της λείας στην περιοχή με νεοαποικιακό – γκανγκστερικό τρόπο, ισοπεδώνει κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Η Ελλάδα, αλήθεια, με ποιον τρόπο επωφελείται απ’ αυτήν την εξέλιξη; Ποιος αποφάσισε γι’ αυτό; Με ποια κριτήρια; Προφανώς, η τροϊκανή κηδεμονία θεωρεί ως αυτονόητη την ελληνική συμφωνία σε ιμπεριαλιστικές αποφάσεις, ακόμα και σε βάρος των εθνικών συμφερόντων θεωρώντας τη χώρα αιχμάλωτη, κυριολεκτικά “αποικία χρέους“.

Πλανάται ένας χυδαίος ευρωποκεντρισμός, υποδαυλιζόμενος ήδη από τον πόλεμο στο Ιράκ μέσω κυρίως της σοσιαλδημοκρατίας, στηριγμένος στην προσδοκία της περαιτέρω εκμετάλλευσης του Τρίτου κόσμου για τη τροφοδότηση της καταναλωτικής δυνατότητας στη Δύση. Η παράταση της κρίσης θα παροξύνει το φαινόμενο: πόλεμος των πολιτισμών με έπαθλο τους ενεργειακούς πόρους, βίαιη εκδυτικοποίηση και εξανδραποδισμός των απείθαρχων. Ρατσιστικό Ισραήλ και Κεμαλική Τουρκία σαν πρακτορεία του ιμπεριαλισμού χρησιμοποιούν τη ναζιστική πρακτική του ζωτικού χώρου απροκάλυπτα, σε αντιστρόφως ανάλογη πορεία με την παρεμβατική δυνατότητα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Ο περιορισμός της τελευταίας σ΄ ένα συνδικαλιστικού τύπου θεματολόγιο θα πιστοποιεί τη χρησιμότητά της ως πλουραλιστικό άλλοθι του συστήματος. Η υποβάθμιση έως και εγκατάλειψη της προτεραιότητας της εθνικής ανεξαρτησίας των λαών θα την καταστήσει ουραγό των σχεδίων της” παγκόσμιας διακυβέρνησης”.

Στην ακραία