Η Επίθεση στους Μισθούς μας κι ο μύθος της Ανταγωνιστικότητα ς.

12:04 3/10/2012 - Πηγή: Olympia

Για άλλη μια φορά, τα τελευταία χρόνια, με πρόφαση την ανταγωνιστικότητα και την ύφεση, βαφτίζουν τους μισθούς, τα οικογενειακά επιδόματα και τις συντάξεις “σπατάλη”. Σε μια χώρα μάλιστα με 24% ανεργία, το πρόβλημα της Τροικας είναι ότι δεν απολύονται ευκολα οι Εργαζόμενοι!

γράφει ο Αυγερινός Κ.Χατζηχρυσός

περιοδικό NEXUS τ.Ιουλίου 2012

Τα

τελευταία δύο χρόνια, από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου βιώνουμε μια πρωτοφανή κι επίμονη επίθεση στους μισθούς και τις συντάξεις αλλά και μια αποσάρθρωση όλων των εργατικών δικαιωμάτων, όπως και του κοινωνικού κράτους τουλάχιστον όπως αυτό κατακτήθηκε με αγώνες, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ήπειρο.

Η βελτίωση της παραγωγικότητας των εργαζομένων και οι γνώσεις τους πάνω στο αντικείμενο τους, είναι από τις πιο σημαντικές προκλήσεις για τις εταιρείες. Ικανοί εργαζόμενοι είναι αυτοί που έχουν νοητική ικανότητα, δημιουργικότητα, αναλυτική ικανότητα, υψηλό μορφωτικό επίπεδο, ικανότητα προγραμματισμού, επίλυσης προβλημάτων και λήψης αποφάσεων, είναι αυτό που λέει η σοφή ρήση «ότι πληρώνεις παίρνεις». Στην Ελλάδα αυτό δεν συνέβαινε όχι λόγω της έλλειψης εργατικού δυναμικού, αλλά λόγω του πελατειακού κράτους.

Όμως η δικαιολογία των μερών που αποτελούν την Τροϊκα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Ενωση και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά και της Ελληνικής καθεστωτικής ελίτ, είναι ότι η Ελληνική Οικονομία, μετά από δέκα χρόνια στον στενό πυρήνα της Ευρωζώνης, έχασε την ανταγωνιστικότητα της, σε σχέση και με τις βορειοευρωπαϊκές χώρες αλλά και με χώρες εκτός Ευρωζώνης, με αποτέλεσμα την επιδείνωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ εισαγωγών κι εξαγωγών, λόγω του κόστους εργασίας.

Ειδικότερα για να αντιμετωπίσουν αυτό το λείμμα της ανταγωνιστικότητας, προσδιόρισαν ως βασικό αίτιο του προβλήματος το μισθολογικό κόστος, αλλά και τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να επιμένουν διαρκώς στην μείωση μισθών αλλά και εργατικών δικαιωμάτων. Οπως το ελαστικό ωράρια αντί το οκτάωρο , «συμβάσεις ορισμένου χρόνου», τριετούς διάρκειας, αντί των ωριμάνσεων, μείωση βασικού μισθού, μετενέργεια, εύκολες απολύσεις , των Ειδικών Επιχειρησιακών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΕΕΣΣΕ) αντί της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), συμβάσεις δοκιμής για 1 έτους χωρίς αποζημίωση. Ενώ αφαιρούν από τις εισφορές με την κατάργηση Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) και του Οργανισμού Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ) 2%, και μειώνονται κατά 3%. του ήδη ελλειμματικού Ι.Κ.Α από 1.1.2013.

Η «περίεργη» στάση τους, που θα εξηγήσουμε παρακάτω, γίνεται αντιληπτή και από την επιμονή τους να φέρνουν ξανά και ξανά νομοθετήματα προς ψήφιση στην Βουλή των Ελλήνων, που αφορούν αποκλειστικά εργασιακά θέματα την στιγμή που είναι πλέον ορατό ότι μόνο αρνητικά αποτελέσματα, έχουν στην πραγματική οικονομία τέτοιες παρεμβάσεις.

Πρώτα επιδόματα αδείας, Πάσχα και το δώρο των Χριστουγέννων περικόπτονται κατά 30% στο στενό και τ