Η ΓΕΝΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ

12:03 20/2/2012 - Πηγή: Olympia

Γράφει ο Δρ Ηλίας Δ. Καλλιώρας,

[e-mail]

Το μήνα αυτό έκλεισα τα 51 μου. Τη μέρα των γενεθλίων μου πέρασαν σαν αστραπή από το μυαλό μου αναμνήσεις, σκέψεις, βιώματα. Θα μοιραστώ μαζί σας λίγα από αυτά τα προσωπικά μου βιώματα, εν είδη δημόσιας εξομολόγησης. Συνειδητοποίησα ότι οι μέρες της ζωής που μου απομένουν είναι λιγότερες από αυτές που έζησα. Αντιλήφτηκα ότι η εντιμότητα φοβίζει. Κατάλαβα ότι οι χαρές στη ζωή ήταν λιγότερες από την ανταμοιβή, την αποστολή και τον κόπο που αντίστοιχα προσέφερα. Κατανόησα βαθιά την λαϊκή «ρήση» ότι «η ζωή είναι σύντομη». Επιβεβαίωσα ότι ο εσωτερικός

μου κόσμος βιάζεται πλέον να βλέπει μόνο την ουσία, με αξιοπρέπεια. Θυμήθηκα επιπροσθέτως ότι η ματαιοδοξία μου έχει όρια που «μετριούνται» επακριβώς: όσο είναι σε μήκος το μνήμα του πατέρα μου.Φιλοσόφησα δε περισσότερο από κάθε τι, τα δύο από τα σπουδαιότερα κομμάτια της ζωής μου, διάρκειας 24 ετών: την διδακτική και την πολιτική μου πορεία (11 χρόνια). Σήμερα πια, εκτός Βουλής από το 2009, βλέπω τα πράγματα πιο καθαρά. Η Ελλάδα καταστράφηκε! Το ότι θα «έσβηναν τα φώτα» για την Ελλάδα το έλεγα – εσωκομματικά – από το 2002. Για το λόγο αυτό ζήτησα πρώτος, τότε, να γίνει «πλήρης δημοσιονομική απογραφή»  αποκλειστικά και μόνο από ευρωπαίους αξιωματούχους και θεσμούς (και όχι, δήθεν…, από τον τότε Έλληνα Υπουργό Οικονομικών). Η χώρα μας είχε ήδη πτωχεύσει από το 2003 (δείτε: Αξία, 31/5/2003, «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν!»).Η γενιά μου ήταν τυχερή-άτυχη. Η γενιά που έρχεται είναι άτυχη. Η δική μου γενιά έζησε 30 «καλά» χρόνια (από το 1981) δανεικής ευημερίας και επιδεικτικής κατανάλωσης. Για δεκαετίες οι Έλληνες ήταν (ή «ένοιωθαν κοινωνικά ότι ήταν») αυτό που με δανεικά χρήματα αγόραζαν και επιδείκνυαν. Η επόμενη γενιά θα ζήσει ακριβώς το αντίθετο: θα αγοράζει αποκλειστικά αυτά (και μόνον αυτά) που μπορεί πραγματικά να πληρώσει και να κατέχει. Κεντρικοί αυτουργοί οι πολιτικοί μας ταγοί. Μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν το ποιοι, το πότε και το πως κάποιοι απέκτησαν αμέτρητο μαύρο χρήμα. Η γενιά μας λήστεψε εν ψυχρώ, καταχρεώνοντας δυσθεώρητα την επόμενη γενιά.Πλέον, κούρασα και κουράστηκα.  Έχω 2 χρόνια τώρα που δεν λογομαχώ με καιροσκόπους, με φουσκωμένους εγωιστές, με τους γνωστούς «ληστές» των παιδιών μου, με ανήθικους ικανούς ή με «ταλαντούχους» θριαμβευτές. Έπαψα να λέω «καλημέρα», κάνω πως δεν βλέπω καν όλους αυτούς που κρίνω (ατύπως και χωρίς επίσημα στοιχεία) ότι έχουν σπίτια στο Λονδίνο και πολλά εκατ. ευρώ σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Πέραν των κάποιων λαμπρών πολιτικών ηγετικών προσώπων που γνώρισα, τώρα γελώ με την αγνωσία μου.Νόμιζα ότι πολιτικός ταγός «σημαίνει» προσφορά στα παιδιά μας και την Ελλάδα μας. Λάθος. Τώρα πια ξέρω το «μάθημα» από …μέσα. Εάν, δε, κάνεις το μοιραίο λάθος και θίξεις το «κατεστημένο», τότε σε «αναλαμβάνουν» επαγγελματικά τα αδέκαστα ΜΜΕ. Το έζησα ο ίδιος δραματικά το 2006. Τους «επαγγελματίες» πολιτικούς ταγούς δεν τους αγγίζουν μνημόνια, πείνα και φτώχεια. Τους αγγίζουν μόνο τα πολλά μηδενικά στα τραπεζικά τους βιβλιάρια. Κρυφο