Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΕΝΟΣ ΤΡΙΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ;

23:49 2/2/2012 - Πηγή: Olympia

Του
Προκόπη Παυλόπουλου
Βουλευτή, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών
(στο περιοδικό «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» τ. 120 της 2/2/2012, σελ. 68)

​Όλα τα σύγχρονα οικονομικά –και όχι μόνο- δεδομένα καταδεικνύουν ότι η Ανθρωπότητα βιώνει συνθήκες ενός τρίτου, αυτή τη φορά οικονομικού, παγκόσμιου πολέμου. Στον Τόπο μας έχουμε την ατυχία, πρωτίστως λόγω της καταστροφικής οικονομικής πολιτικής της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, να ζούμε εκ του σύνεγγυς αυτή τη ζοφερή

πραγματικότητα. Και μάλιστα στα όρια πια της κοινωνικής έκρηξης.
​Στην αφετηρία αυτού του ιδιόμορφου και εξαιρετικά υποδόριου τρίτου παγκόσμιου πολέμου βρίσκεται ξανά η Γερμανία, με τις «στρατηγικές» επιλογές της οικονομικής της
πολιτικής. Συγκεκριμένα –και σε γενικές βεβαίως γραμμές- υιοθετώντας τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις στο πλαίσιο της ευρωζώνης, έχει επιβάλλει στους εταίρους της, μέσα από την καταλυτική υπεροχή που της εξασφαλίζει η οικονομική ευρωστία της, το δόγμα του «σκληρού» ευρώ, με τις εντεύθεν καταστροφικές συνέπειες. Οι υπερχρεωμένες και, ταυτοχρόνως, ελλειμματικές οικονομίες της ευρωζώνης –δηλαδή οι οικονομίες του ευρωπαϊκού νότου κατά κανόνα, με πρώτο θύμα της Χώρα μας- ρέπουν, η μια μετά την άλλη, προς τη χρεοκοπία και την προϊούσα διάλυση του κοινωνικού κράτους, δηλαδή, σε τελική ανάλυση, του κοινωνικού ιστού. Ακόμη και την ύστατη ώρα του μεγάλου διλήμματος η Γερμανία, όπως προκύπτει από τις διαδοχικές πλην ανούσιες Συνόδους Κορυφής, θέτει κυνικά καθοριστικά veto σε στοιχειώδη μέτρα κοινής ευρωπαϊκής άμυνας και αλληλεγγύης σχετικά με την επιβίωση της ευρωζώνης. Όπως είναι, ιδίως, ένας πραγματικά ρυθμιστικός ρόλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και η θεσμοθέτηση του ευρωομολόγου.
​Δεν είναι, λοιπόν, υπερβολή να μιλάμε για ένα «γερμανικό σύνδρομο» παγκόσμιας οικονομικής ανισορροπίας, που αγγίζει τα όρια της παγκόσμιας οικονομικής σύρραξης. Και αυτή τη φορά οι ευθύνες της Γερμανίας, όπως και εκείνων των ευρωπαϊκών χωρών που οι ηγέτες τους αντιδρούν παθητικά ως μοιρολατρικά στις επιταγές της Καγκελαρίου Α. Μέρκελ, είναι καθοριστικές. Μερικά άκρως αντιπροσωπευτικά παραδείγματα τεκμηριώνουν, νομίζω, την ως άνω διαπίστωση:
. Παράδειγμα πρώτο:
Η οικονομικώς πανίσχυρη σήμερα Γερμανία έχει αποκτήσει τη δύναμή της ακριβώς λόγω της προαναφερόμενης λειτουργίας του ευρώ και της ευρωζώνης. Και τούτο, κυρίως, διότι τα πρωτοφανή πλεονάσματά της οφείλονται πρωτίστως στην απομύζηση πολλών οικονομιών της ευρωζώνης δια της μεθόδου των γερμανικών εξαγωγών, τις οποίες όχι μόνον απογειώνει αλλά και καθιστά, ετεροβαρώς, λίαν αποδοτικές για τη Γερμανία το «ανελαστικό» ευρώ. Στην προκλητική –λεόντεια θα ‘λεγα- εκμετάλλευση του συνόλου, σχεδόν, της ευρωζώνης από τη Γερμανία πρέπει να προστεθεί και να τονισθεί με έμφαση το ότι σε πλειάδα περιπτώσεων οι γερμανικές εταιρείες –το παράδειγμα της Siemens αρκεί- κυριάρχησαν extra muros ακολουθώντας πρωτόγνωρες μεθόδους διαπλοκής και διαφθοράς, οι οποίες κατέστησαν τον εγχώριο ανταγωνισμό κενό περιεχομένου. Και ν