Η Πόλις Eάλω

21:13 28/5/2012 - Πηγή: Olympia

Το κείμενο που ακολουθεί σχετικά με την άλωση της Κωνσταντινούπολης αποτελεί μέρος της Ιστορίας του Βυζαντινού συγγραφέα Γε­ωργίου Φραντζή, επιστήθιου φίλου και μυστικοσυμβούλου του τελευταίου αυτοκράτορα των Ελλήνων Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. 

Πρέπει να σημειώσουμε ότι και άλλοι έγραψαν την ιστορία της άλωσης, όπως ο Δούκας και ο Βενετός Μπάρμπαρο, αλλά αυτοί δεν είχαν στενές σχέσεις με τον Παλαιολόγο όπως ο Φραντζής, ώστε να γνωρίζουν με ακρίβεια όσα σχεδιάζονταν και γίνονταν μυστικά στα ανάκτορα. Κατά συνέπεια η ιστορία τους δεν μπορεί να έχει την ακρίβεια και πληρότητα του έργου του

Φραντζή. Ο Γεώργιος Φραντζής γεννήθηκε,  το 1401 μ.Χ., επί βασιλείας Μανουήλ Παλαιολόγου, από επίσημη οικογένεια της Κωνσταντι­νούπολης και ήταν συγγενής του Γρηγορίου Παλαιολόγου του Μαμωνά, γιου του μεγάλου δούκα Μαμωνά πρώην ηγεμόνα της Μονεμβασίας. Σε ηλικία δεκαέξι ετών προσλήφθηκε από το βασιλιά Μανουήλ για να μορφωθεί στο Κελί του. Ο Μανουήλ τον αγαπούσε ιδιαίτερα για την πίστη, την αφοσίωση και την εξυπνάδα του, τον χρησιμοποιούσε σε εμπιστευτικές υποθέσεις και τον έστειλε δύο φορές πρέσβη στο σουλτάνο Μουράτ. Η μεγάλη οικειότητα του βασιλιά απέναντι του φαίνεται από το γεγονός ότι του ανέθεσε να γράψει ο ίδιος τη διαθήκη του, με την οποία τον όριζε μαζί με άλλους δύο, επίτροπο της τελευταίας θέλησής του και έκανε ιδιαίτερη σύσταση στο γιο και διάδοχό του Ιωάννη να τον έχει πάντα μαζί του, να τον θεωρεί σαν έναν από τους πιστότερους ανθρώπους του και να του δώσει προαγωγή. 

Τον Φραντζή που είχε από παιδί μεγάλη φιλία με τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο (επειδή ο θείος του ήταν παιδαγωγός του Κωνσταντίνου και έτσι βρισκό­ταν σε στενή επαφή μαζί του) ζήτησε ο Κωνσταντίνος από τον αδερφό του Ιωάννη να τον έχει στην υπηρεσία του, όταν εκείνος έγινε βασιλιάς μετά το θάνατο του Μανουήλ. Ο Ιωάννης όμως, έχοντας υπόψη του την πατρική εντολή, δεν ήθελε να του τον δώσει. Με τη μεσολάβηση και τη συγκατάθεση όμως της βασιλομήτορος, επέτρεψε να συνοδεύσει ο Φραντζής τον Κωνστα­ντίνο στην Πελοπόννησο, όπου πήγαινε να αναλάβει την ηγεμονία αυτής της περιοχής. Από τότε ο Κωνστα­ντίνος τον έπαιρνε πάντα μαζί του, του εμπιστευόταν τα ιδιαίτερα μυστικά του, του ανέθετε διάφορες διπλωματικές αποστολές και τον είχε έμπι­στο μυστικοσύμβουλό του. Ο Φραντζής ήταν αχώρι­στος σύντροφός του μέχρι το τέλος και τον έσωσε μάλιστα έξω από την Πά­τρα στον πόλεμο εναντίον των κατοίκων της, που τότε βρίσκονταν υπό την κυριαρχία κάποιου αρχιερέα, όταν τραυματίσθηκε σοβαρά και πιάστηκε αιχμάλωτος. Ή­ταν τόσο στενοί φίλοι, ώστε ο Κωνσταντίνος τον στε­φάνωσε και βάφτισε όλα τα παιδιά του. Ακόμα ο Φραντζής είχε πάρει το αξίωμα του Πρωτοβεστιάριου από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγο, ενώ λίγες μέρες πριν από την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης τον ονόμασε Μεγάλο Λογοθέτη. 

Τόσο ο ίδιος όσο και ολόκληρη η οικογένειά του αιχμαλωτίστηκαν στην άλωση της βασιλεύουσας. Ο σουλτάνος αγόρασε από τον αρχι – ιπποκόμο του τα παι­διά του Φραντζή, που ήταν πολύ όμορφα, με σκοπό να