ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ LIBERATION

11:33 15/6/2012 - Πηγή: Olympia

Γράφει η Σοφία Τ.

LIBERATION: Και αν η έξοδος από την κρίση περνούσε από την Ελλάδα; Η παρούσα κρίση των πλουσίων χωρών πέραν από το χρηματοπιστωτική και οικονομική της διάσταση είναι κυρίως μια κρίση αλληλεγγύης, τονίζουν σε άρθρο γνώμης που δημοσιεύτηκε στην LIBERATION ο κοινωνιολόγος Bruno Deltour και ο οικονομολόγος Rodolphe Echard. Στο άρθρο οι συγγραφείς προβάλλουν το ανάλογο της πολυπολιτισμικότητας στην εποχή του Κλεισθένη με την παρούσα φάση εγωισμού των κρατών που διέρχεται η Ευρώπη. Η κρίση αλληλεγγύης

των πλούσιων χωρών είναι ένα ζήτημα που έθεσε στο επίκεντρο της καμπάνιας του ο Obama, ως υποψήφιος στις αμερικανικές εκλογές του 2008, μέσω της κατά μέτωπο αντιμετώπισης του πολυπολιτισμικού ζητήματος στις ΗΠΑ. Κατ’ αναλογία ο Κλεισθένης το 507 π.Χ. προκειμένου να δημιουργήσει μια νέα λογική αλληλεγγύης είχε προχωρήσει σε μια νέα κατανομή της επικράτειας της Αττικής δημιουργώντας νέες φυλές στη βάση της ισότητας που δημιούργησαν μια νέα βάση πολιτικής οργάνωσης στην πόλη, οπότε ακολούθησε ο Χρυσούς Αιώνας της Αθήνας. Η νέα κοινωνία του Κλεισθένη βασιζόταν στο συναγωνισμό με έμφαση στα συλλογικά και όχι στα ατομικά διακυβεύματα. «Και δεν θα ήταν παράλογο να σκεφθεί κανείς ότι η ευημερία αυτής της περιόδου βασίζεται στο υψηλό επίπεδο συνοχής και εμπιστοσύνης σε μια κοινωνία που δεν χρειαζόταν να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του χρέους των φτωχών απέναντι στους πλούσιους. Η ανησυχία εκείνης της κοινωνίας να διαχειριστεί τον πολυφυλετικό(από τις 10 φυλές που χωρίστηκε η Αθήνα επί Κλεισθένη) της χαρακτήρα φέρνει στο νου την παραμέληση της πολυπολιτισμικότητας στη δική μας κοινωνία. Το να φθάσουμε σε μια κοινωνία που δεν θα είναι ρατσιστική δεν είναι κάτι αυτονόητο. Από μόνη της η επιβεβαίωση των αρχών της ανοχής και της ισότητας δεν αρκούν. Η πρόκληση είναι πρακτική, και μολονότι ο ριζοσπαστισμός του Κλεισθένη δεν αποτελεί επ΄ ουδενί προοπτική για τη δική μας κοινωνία θα πρέπει να αρχίσουμε να προβληματιζόμαστε για το ζήτημα» καταλήγουν οι συντάκτες, υπονοώντας την ανάγκη ουσιαστικής αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών. «Ελλάδα, κοιτίδα μιας νέας Ευρώπης»(σχόλιο: ξέρουν ιστορία αυτά τα μαλάκια και μόμολα της πολιτικής που έχουμε για «ηγέτες» στην ΕΕ; Πώς να κατανοήσουν τόσο σοφά λόγια;) Εν τω μεταξύ, άρθρο του Giorgio Agamben, Ιταλού φιλοσόφου, που δημοσιεύεται στην ίδια εφημερίδα σημειώνει ότι «Δεν είναι τυχαίο που η τύχη της Ευρώπης διακυβεύεται στην Ελλάδα, στη χώρα που γεννήθηκε η Δ δημοκρατία». Για να συνεχίσει υπογραμμίζοντας αυτό που θεωρεί ως πραγματική πρόκληση για την Ευρώπη «η συνεχής χρήση της κρίσης ως παραδείγματος διακυβέρνησης, απομειώνοντας όλες τις πολιτικές αποφάσεις σε ζητήματα οικονομικού κατεπείγοντος δεν δίνει τη δυνατότητα να αναγνωριστεί το πραγματικό διακύβευμα των ελληνικών εκλογών που είναι η ευκαιρία να ξανασκεφθούμε για μια στιγμή ένα ευρωπαϊκό μοντέλο που στερείται οποιουσδήποτε ουσιαστικού πολιτικού περιεχομένου». Και επεξηγεί ότι «σε συνταγματικό επίπεδο το υποτιθέμενο ευρωπαϊκό σύνταγμα δεν είναι νομι