Καταρρέει με σαματά…

22:50 29/10/2011 - Πηγή: Olympia

Του Δ. Βουλγαρίδη

Στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου είδαμε στην χώρα μας να υπάρχουν δύο κόσμοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε μοιρασμένοι ούτε διχασμένοι. Πολύ περισσότερο δεν σημαίνει ότι κινδυνεύουμε με εμφύλιο όπως διαδίδουν, για να μας τρομοκρατήσουν, κάποιοι προπαγανδιστές που εμφανίζονται ως δημοσιογράφοι.
Γιατί ο ένας κόσμος είναι το πολιτικό σύστημα το οποίο παραμένει στον κόσμο του κυριολεκτικά και μεταφορικά και ο άλλος

κόσμος είναι ολόκληρος ο ελληνικός λαός, ενωμένος όσο ποτέ.
Τώρα πώς κάποιοι εννοούν το διχασμό ή τον κίνδυνο εμφυλίου μεταξύ έντεκα εκατομμυρίων λαού και λίγων χιλιάδων πολιτικάντηδων μαζί με τον περίγυρό τους, αυτό εντάσσεται μόνο στα πλαίσια της προπαγάνδας η οποία δεν πείθει πια κανέναν.
Και ενώ τα γεγονότα που συνέβησαν στις παρελάσεις σ’ ολόκληρη την Ελλάδα μιλούσαν από μόνα τους ήρθαν οι δηλώσεις του προέδρου της Δημοκρατίας και των πολιτικών αρχηγών που δείχνουν ότι όχι μόνο αγνοούν τον λαό, αλλά και δεν τον σέβονται.
Σε δημοσκόπηση, στο ερώτημα ” Συμφωνείτε με τα όσα έγιναν σήμερα στις παρελάσεις σε όλη την Ελλάδα;” χιλιάδες συμμετέχοντες απάντησαν θετικά, σε ποσοστό πάνω από 76%.
Δεν θέλω να αναφερθώ στο κυβερνόν κόμμα γιατί αισθάνομαι σαν να πυροβολώ ένα πτώμα. Νομίζω ότι το κόμμα αυτό ανήκει πια στην ιστορία, όσο και αν τα στελέχη του προσποιούνται ότι δεν το καταλαβαίνουν. Στην ιστορία που περιμένει να γράψει τα έργα και τις ημέρες τους με τα ίδια χρώματα που έχει γράψει για τον Νενέκο και τον Τσολάκογλου.
Θα αναφερθώ όμως στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ιδιαιτέρα στον πρόεδρο του, Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος παρουσιάζεται σαν αντίπαλος της κυβέρνησης, αλλά ´
κάθε μέρα αποδεικνύεται ότι παραμένει μέλος και είναι σύμμαχος του πολιτικού συστήματος. που οδήγησε τη χώρα στη σημερινή κατάσταση.
Στη δήλωσή του για τα γεγονότα της 28ης αναφέρει: “Η κυβέρνηση παρακολουθεί αμήχανα τις κοινωνικές εκρήξεις…”.
Ο ίδιος όμως πώς τις παρακολουθεί; Πως προτείνει να συμπεριφερθεί ο “κυρίαρχος” λαός που η μόνη νόμιμη δυνατότητα αντίδρασης που έχει, είναι να κάνει υπομονή;
Αλήθεια, συμφωνεί ή όχι με τη δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας: ” Και πώς μετριέται η πλειοψηφία; Με τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ή με τις εκλογές που, με βάση το Σύνταγμα, γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια;”.
Γιατί εμείς έχουμε την άποψη ότι η πλειοψηφία -το λέει και η λέξη- μετριέται με ψηφοφορία. Αφού λοιπόν θέλει η κυβέρνηση τη μέγιστη συναίνεση και οι δανειστές μας ισχυρή δέσμευση για την αποδοχή των δανειακών συμβάσεων, ας ζητήσουν να δεσμευτεί ο ίδιος ο λαός μέσω δημοψηφίσματος. Υπάρχει ισχυρότερη δέσμευση; Στο κάτω κάτω τα κόμματα μπορεί να έρχονται και να παρέρχονται, ο λαός είναι αυτός που παραμένει και αυτός που πληρώνει. Έτσι και ο κ. Σαμαράς θα ξεφύγει από τις πιέσεις που του ασκούνται για να συναινέσει, και οι δανειστές μας θα πάρουν την καλύτερη δέσμευση. Γιατί αλήθεια δεν το έχει προτείνει; Γιατί δεν το κάνει σημαία, ώστε να αποκρούσει τις πιέσεις που δέχεται, με τη βοήθεια