ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ – ΑΡΔΗΝ οι θέσεις μας

12:46 27/9/2011 - Πηγή: Olympia

Το παρόν συνοπτικό πρόγραμμα αποτελεί συνέχεια και περαιτέρω επεξεργασία των 12 σημείων του Άρδην, που είχαν κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2010. Όπως θα διαπιστώσουν οι αναγνώστες, αυτή η σταδιακή επεξεργασία –της  οποίας ένα βήμα αποτελεί και το κείμενο που δημοσιεύουμε– επιμένει ιδιαίτερα σε ζητήματα που έχει αναδείξει η συγκυρία, όπως είναι το ζήτημα της γενικής ιδεολογικής κατεύθυνσης, της οικονομίας και του κοινωνικού μοντέλου, καθώς και τα εθνικά ζητήματα, – κατ’ εξοχήν το Κυπριακό και το Σκοπιανό. Στη συνέχεια, μέσα από

την ίδια διαδικασία της επανεξέτασης και της επέκτασης της πρακτικής μας σε νέες θεματικές, θα αναπτυχθεί περαιτέρω το σύνολο των θέσεων, ώστε να διαμορφωθεί ένα κατά το δυνατόν ολοκληρωμένο πρόγραμμα.20 Σεπτεμβρίου 2011 ΠΡΟΟΙΜΙΟ1. Η βαθιά και πολύπλευρη κρίση που διέρχεται σήμερα η χώρα μας αποδεικνύει περίτρανα ότι ο ελληνικός λαός δεν μπορεί πλέον να επιβιώσει στα πλαίσια της παρακμάζουσας δυτικής ηγεμονίας και του γερασμένου καπιταλισμού. Επιπλέον, η επέλαση του τουρκικού νεο-οθωμανισμού και η αδυναμία του διεφθαρμένου και αποικιοποιημένου ελληνικού κρατιδίου –των εξωνημένων ελίτ, αλλά και μιας καταναλωτικά κορεσμένης κοινωνίας– να υπερασπιστεί τον εαυτό του, θέτουν το βασικό δίλημμα που πρέπει να αντιμετωπίσει ο ελληνικός λαός αυτή την περίοδο: ή θα επιτύχουμε τη ρήξη με το παρελθόν ή θα βυθιστούμε στο σκότος της υποταγής, ως ένα αποσαθρωμένο προτεκτοράτο, που θα βουλιάζει μέσα στις ανισότητες.Η κρίση αυτή αποτελεί ταυτόχρονα και μια ευκαιρία για μια νέα αυτόνομη στρατηγική πορεία του ελληνισμού, στον νέο κόσμο που αναδύεται από τα συντρίμμια της παλιάς τάξης πραγμάτων· της οριστικής εξάντλησης της δυτικής ηγεμονίας· της ανάδυσης της Ανατολικής Ασίας με επίκεντρο την Κίνα, καθώς και των χωρών του Τρίτου Κόσμου γενικότερα, σε έναν νέο οικονομικό και πολιτικό πόλο.Το δίλημμα έχει τεθεί: είτε θα βουλιάξουμε τελεσίδικα ή θα ανακτήσουμε την ελευθερία μας. Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια χρονοτριβής.2. Φορέας αυτής της ανατροπής μπορεί να είναι μόνο ένα αυτόνομο, εναλλακτικό κίνημα εθνικής χειραφέτησης, το οποίο θα υπερβεί τις παραπλανητικές διαιρέσεις και τις ιδεολογίες-ερείπια του μεταπολιτευτικού παρελθόντος, που κατακερματίζουν το σώμα του λαού και τον ωθούν στην παραίτηση και την απόγνωση. Ο ελληνικός λαός, στη συντριπτική του πλειοψηφία, μπορεί και πρέπει να στρατευτεί σε αυτό τον αγώνα εθνικής αναγέννησης, κοινωνικής δικαιοσύνης, οικολογικής ισορροπίας και δημοκρατίας.3. Εξάλλου, ένα ελληνικό αντιστασιακό κίνημα αποτελεί μέρος του παγκόσμιου μωσαϊκού των αντιστεκόμενων λαών. Πλανητικά, από κάθε άποψη -κοινωνική, πολιτική, οικονομική, οικολογική και ανθρωπολογική, το δυτικό μοντέλο καταρρέει, απειλώντας τις μεγάλες πλειοψηφίες του πλανήτη με το φάσμα της εξαθλίωσης, της πείνας, του χάους, της αστάθειας και των πολέμων. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, και ιδιαίτερα έξω από τη μητροπολιτική Δύση, έχουν ξεπηδήσει νέα κινήματα, λαϊκά, ανατρεπτικά, τα οποία αξιώνουν έναν δημοκρατικά οργανωμένο πολυπολικό κό