Μεταναστευτικό: Οι Ευρωπαίοι ξέρουν μόνο να κουνάνε το δάχτυλο

18:27 4/9/2012 - Πηγή: Olympia

Οι Έλληνες βιώνουν μια κόλαση. Από τη μια η ύφεση της κρίσης και των Μνημονίων, από την άλλη η πάλη με το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης (και μην ξεχνάμε ότι με την κρίση δεν φτωχαίνουν μόνο οι Έλληνες) καθιστούν την καθημερινότητα δύσκολη πέρα από κάθε φαντασία, την επιβίωση επίτευγμα.

Το «πόση Ευρώπη θέλουμε» ή, εν τέλει, το πόση Ευρώπη έχουμε δεν διαφαίνεται μόνο από τα προγράμματα λιτότητας, ούτε από την «κοινή γνώμη» στην Ευρώπη ως προς την οικονομική πλευρά της κρίσης. Φαίνεται σε κάθε πτυχή του δημόσιο χώρου και λόγου. Το δημοσιονομικό «οι Έλληνες αμάρτησαν και τώρα πρέπει να μετανοήσουν

αιματηρά» είναι μία μόνο εκδοχή της μη-ένωσης της Ευρώπης.

Μια άλλη εκδοχή μπορεί να ψηλαφηθεί στο πώς βλέπουν οι Ευρωπαίοι το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης στην Ελλάδα. Δεν αναφερόμαστε μόνο σε πολιτικούς ή δημοσιογράφους, αλλά και σε απλούς πολίτες της Ευρώπης. Συνήθως, οι Ευρωπαίοι διαβλέπουν στην Ελλάδα:

- Άνοδο του ρατσισμού, του φασισμού, της ξενοφοβίας

- Ερωτηματικά ως προς την τήρηση των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων»

- Ερωτηματικά ως προς άλλα ανθρωπιστικά θέματα, όπως η παροχή ασύλου.

Δηλαδή, επιλέγουν (ασυναίσθητα ή μη) να αντιμετωπίσουν τις ελληνικές αντιδράσεις σε ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα με το κούνημα του δαχτύλου, με την διαπίστωση του πόσο μη ανεπτυγμένοι είναι οι Έλληνες και πόσο δεν τιμούν τις αξίες του δυτικού πολισμού ή με το να κάνουν επανειλημμένα με τα χείλη τους τον γνώριμο ήχο του θερμοστάτη όταν φτάνει στην προκαθορισμένη θερμοκρασία.

Όπως έχουμε πει και ξαναπεί, η λαθρομετανάστευση στην Ελλάδα αποτελεί ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα: ευρωπαϊκό, επειδή τα σύνορα της Ευρώπης είναι τα σύνορα των χωρών στα όριά της, και ως προς τους λαθρομετανάστες εν πολλοίς η Ελλάδα. Ευρωπαϊκό, επειδή χάρη στο Δουβλίνο ΙΙ έχουμε φορτωθεί ένα πρόβλημα που ανήκει -και- στις χώρες στις οποίες επεδίωκαν εν πρώτοις να εγκατασταθούν οι μετανάστες (πολύ… ωραίο κολπάκι αυτό, ο εγκλωβισμός στη χώρα εισόδου: που δεν μπορεί να τους πάει ούτε στις χώρες τους, ούτε παραπέρα στην Ευρώπη). Ευρωπαϊκό, επειδή αυτή η Ένωση -πανάθεμά την- τί στο καλό ένωση είναι, όταν η στοιχειώδης απόφαση να επιλυθούν από κοινού τα κοινά προβλήματα αποτελεί παραχώρηση, εξαίρεση και μη-υποχρέωση;

Αντί λοιπόν οι Ευρωπαίοι να σπεύδουν αλληλέγγυοι να λύσουμε εμπράκτως μαζί αυτό το ευρωπαϊκό πρόγραμμα (έχουμε και τη FRONTEX που… παρακολουθεί αντί να επεμβαίνει), είναι πολύ απασχολημένοι κρίνοντας και κατακρίνοντας τον «λάθος τρόπο» με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι Έλληνες το θέμα.

Γερμανίδα ειδικός, «διαβασμένη» στα θέματα μετανάστευσης, μου εξηγούσε πως αποτελεί λανθασμένη προκατάληψη η αντίληψη διασύνδεσης της (λαθρο)μετανάστευσης με την εγκληματικότητα. Τί να πιάσει αυτή η επιστημονική διαβεβαίωση δίπλα στην καθημερινή εμπειρία των κατοίκων των νέων «γκέτο»;

Μου εξηγούσε πόσο λάθος είναι ο «Ξένιος Δίας», ο οποίος συναντά μιαν εκπληκτική αποδοχή και ενθάρρυνση από τον ελληνικό λαό. Εκτός από κριτική, έχετε κάποια αντιπρόταση επί του πρακτέο