Μοίρα του Έλληνα ο Αγώνας και η Αντίσταση

11:27 25/3/2012 - Πηγή: Olympia

Του Δημήτρη Αλευρομάγειρου, Αντιστράτηγου ε.α., Επίτιμου Γενικού Επιθεωρητού Στρατού

«….Αλλά, πόσας φοράς πρέπει να εκφωνήσω, ότι η Ελευθερία είναι αναγκαιοτέρα και από την ίδιαν την ύπαρξιν εις τον άνθρωπον! Αυτή γαρ αποκαταστεί γλυκείαν την ζωήν, αυτή γεννά διαυθεντευτάς της Πατρίδος, αυτή νομοδότας, αυτή εναρέτους, αυτή σοφούς, αυτή τεχνίτας και , αυτή μόνον, τέλος πάντων, τιμά την ανθρωπότητα…»

(Απόσπασμα από την «Ελληνική Νομαρχία Ανωνύμου του Έλληνος»)[1]

Ο Ανώνυμος Έλληνας δίνει με την «Ελληνική Νομαρχία» (1806), έναν καταστατικό χάρτη αρχών και προϋποθέσεων που θα φέρουν

ριζική ανατροπή του τουρκικού οθωμανικού δεσποτισμού, μία Επανάσταση που θα εγκαταστήσει στην απελευθερωμένη Ελλάδα την κυριαρχία των ελεύθερων θεσμών και του ορθού λόγου όπως καθορίστηκε φιλοσοφικά από τον ελληνικό αρχαίο διαφωτισμό τον οποίον επικαλέσθηκε ο Γαλλικός και οδήγησε στη δική του Επανάσταση του 1789, θα εγκαταστήσει ρυθμιστή τον νόμο, φορέα δικαιοσύνης.

Δίνει τέλος ο Ανώνυμος έναν άλλον ύμνο προς την Ελευθερία.

Τα πάρα πάνω αποτελούν μια από τα πολλές παροτρύνσεις οι οποίες όσο πλησίαζε η κρίσιμη ώρα, πλήθαιναν για να φτάσει ο Έλληνας στο καταπληκτικό θαύμα εφόδου του 1821 που αγγίζει τα όρια της παραφροσύνης, μα μιας «παραφροσύνης θεϊκιάς» όπως την ονόμασε ο Νίκος Καζαντζάκης σε ένα κείμενο του, το 1947.

Και όταν έφτασε αυτή η ευλογημένη ώρα οι Έλληνες ανατινάχτηκαν στη γνώριμη κραυγή της Ελευθερίας και αμέσως οι μεγάλες μορφές ξεπήδησαν από τα Ελληνικά χώματα, αυστηρές και αγριεμένες. Γιατί ατιμώρητα δεν γεννιέσαι απόγονος του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα αλλά και του Μιλτιάδη, Θεμιστοκλή και Λεωνίδα..

Και όσο και αν οι «φρόνιμοι» οι «συνετοί» καταριόνταν τους άμυαλους να περιμένουν, υπήρξε εκείνη η μυστηριώδης φωνή που ακούγεται τις κρίσιμες στιγμές όχι στο κεφάλι αλλά στο στήθος του ανθρώπου και είναι η φωνή αυτή παράλογη και αλάθευτη. Οι Έλληνες την άκουσαν γιατί έβγαινε από τα βάθη της Ελληνικής Γης όπου κείτονταν οι Μεγάλοι μας Νεκροί, αυτοί οι οποίοι έγιναν οι Αρχηγοί του Γένους μας το 1821.

Σήμερα 191 χρόνια μετά την μεγάλη εκείνη φοβερή στιγμή ας σταθούμε για λίγο, εμείς οι σημερινοί Έλληνες μακριά από μιζέριες και αθλιότητες για να ανάψουμε τα ταπεινά μας καντήλια σε κείνους που ανάστησαν πάλι σ αυτό τον τόπο τις ηθικές αξίες και στήριξαν τις εθνικές υποθήκες και τα πανανθρώπινα ιδεώδη της Ελευθερίας, Αλήθειας, Δικαιοσύνης, Δημοκρατίας.

Σεμνοί προσκυνητές και ταπεινοί υμνητές ας αποθέσουμε σαν ελάχιστη ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης το μεγάλο δάφνινο στεφάνι του Έθνους και ας αντλήσουμε από Εκείνους δύναμη, θάρρος και πίστη στο Πατριωτικό μας αζιμούθιο.

Παρά το βάρος των 191 χρόνων, το οποίο πιέζει τα στήθια μας ιδία τη σημερινή απόλυτα κρίσιμη (και όχι μόνον οικονομικά) εποχή, που δεχόμαστε αλλεπάλληλα κτυπήματα απαισιοδοξίας και εθνομηδενισμού, διατηρούμε σαν Λαός και Έθνος, ζωηρή τη συγκίνηση του πιο Ιερού Αγώνα της Φυλής μας.

Διότι πολλές Ελληνικές γενιές δόξασαν το άγιο αυτό χώμα