ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΗΡΩΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

09:10 22/11/2011 - Πηγή: Olympia

Του Δημήτρη Καραγκούνη

Πολιτικού μηχανικού

Όταν πηγαίνεις σε πόλεμο καθοριστικό για την τύχη της πατρίδας, στον ηγέτη του στρατεύματος μπορεί να τεθεί το δίλημμα : να πέσει μαχόμενος ένδοξα και να χάσει τον πόλεμο, ή να κάνει στρατηγική κίνηση υποχώρησης που θα του επιτρέψει να κάνει αντεπίθεση σε πιο κατάλληλες συνθήκες και συγκυρίες και να κερδίσει τον πόλεμο.

 Πολλοί, σκεπτόμενοι τίμια αλλά συναισθηματικά και παρορμητικά, θα ήθελαν, ο Σαμαράς,

μετά τα πρόσφατα αίσχη του ΓΑΠ με το δημοψήφισμα και τον εξευτελισμό του στις Κάννες, να αρνηθεί κάθε συζήτηση για μεταβατική κυβέρνηση και να επιβάλλει εκλογές.

Αυτό θα ήταν μάλλον εύκολο και θα ήταν ένας ηρωικός και ένδοξος θάνατος. Αρχικά όλοι θα χαίρονταν για το θρίαμβό του στις εκλογές, και μετά από ελάχιστο διάστημα, όλοι θα τον έβριζαν διότι θα τον θεωρούσαν υπεύθυνο της πτώχευσης. Θα τον κατηγορούσαν ότι έβαλε τον εαυτό του πάνω από το συμφέρον της πατρίδας. Η Ε.Ε., ποδηγετούμενη  από την Μέρκελ , είχε πλέον το ηθικό υπόβαθρο να πετάξει την Ελλάδα έξω από το ευρώ. Να μην δοθούν τα αναμενόμενα χρήματα που οι τεράστιες θυσίες του λαού είχαν κάνει απαιτητά, και φυσικά να γίνει καθαρή πτώχευση.

Όλες οι κατάρες θα έπεφταν αμέσως κατά Σαμαρά , από όλους που αρχικά θα τον επευφημούσαν.

 Ο ηγέτης κρίνεται στα δύσκολα. Πρέπει να μπορεί να παίρνει και δυσάρεστες αποφάσεις, έστω και κόντρα στο ρεύμα. Ο  Κ. Καραμανλής είχε τους πάντες κόντρα όταν , με γνώμονα το συμφέρον της πατρίδας μας έβαλε στην ΕΟΚ. Και δικαιώθηκε από όλους εκ των υστέρων.
Ο Σαμαράς δεν είχε άλλη επιλογή. Αποφάσισε και έπραξε ως εθνικός και υπεύθυνος ηγέτης. Σύντομα όλοι θα  καταλάβουν ότι η Ελλάδα έπεφτε στο γκρεμό, όπου την έριξε σκόπιμα, όντας σε διατεταγμένη υπηρεσία, ο Παπανδρέου. Είχε το καθήκον ο Σαμαράς να δώσει τη δυνατότητα να πιαστεί από ένα κλαδί. Και αυτό έκανε.

Λάθη μικρής σχετικά σημασίας έγιναν. Το γεγονός ότι  παρέσυρε τον Σαμαρά ο ΓΑΠ σε άκαρπες συζητήσεις, που απέβλεπαν στην παραμονή του στην εξουσία, ήταν σφάλμα. Αυτό το τρενάρισμα, που με την κατάλληλη διαστρέβλωση από τα αισχρά ΜΜΕ  εμφάνιζαν το Σαμαρά να βάζει σκληρούς όρους  είχε στόχο την προσωπική του μείωση.

Το άλλο σφάλμα ήταν ότι δεν έπρεπε καν να γίνει συζήτηση για πρωθυπουργία Πετσάλνικου που ήταν εκ των ενόχων για το δημοψήφισμα, πέρα από το γεγονός της μικρής του πολιτικής οντότητας—αναρρηχητικό  φυτό στις πλάτες του ΓΑΠ ήταν πάντα, και βέβαια παντελώς άσχετος με τα οικονομικά.

Βέβαια αυτά τα σφάλματα ωχριούν μπροστά στην πατριωτική απόφαση του Σαμαρά για την μεταβατική. Εκταμίευση της 6ης δόσης, εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου, άρνηση υπογραφής που απαιτεί η τρόικα, και φυσικά το γκρέμισμα της φάρας Παπανδρέου που οδήγησε τον τόπο στην καταστροφή.

Να μην ξεχάσει ο Σαμαράς να πει, όταν έρθει ο καιρός, ότι ισχύει η απόφασή του για εξεταστική για τους υπεύθυνους του μνημονίου. Ούτε να ξεχασθεί η απόφασή του για επαναδιαπραγμάτευση. Ήδη τα ανέφερε στην πολύ καλή ομιλία του στην κοινοβουλευτική ο