Ο Κορυδαλλός αγαπάει το χαβιάρι

21:14 17/11/2012 - Πηγή: Olympia

Μάθαμε στις ειδήσεις ότι στον Κορυδαλλό (φυλακές), οι πλούσιοι φυλακισμένοι (με τα δικά μας λεφτά), μπορούν ελεύθερα να χαρούν το χαβιάρι, τους αστακούς και τις πισίνες, έχουν με λίγα λόγια και του πουλιού το γάλα, και την περνάν ζωή και κότα, την στιγμή που εμείς δεν δυνάμεθα ούτε φτερούγα να γευτούμε.
Πάνω από τον ουρανό των φυλακών, εκτός από ελικόπτερα, για όσους θέλουν να δραπετεύσουν, βρέχει κεφτέδες, και προσεχώς απ΄ ότι λένε θα βρέχει και γυναίκες, για να συμπληρωθεί η καλοπέραση.
Βλέποντας αυτά εμείς

οι ενδεείς και πένητες, παραφράζοντας την ρήση ‘’βγάτε εσείς οι πεθαμένοι, να μπούμε εμείς οι ζωντανοί’’, θ΄αρχίσουμε να λέμε ‘’βγάτε εσείς οι φυλακισμένοι, να μπούμε εμείς οι ελεύθεροι’’. Έτσι κι αλλιώς, και έξω που είμαστε πάλι κάγκελα βλέπουμε παντού, και σιδηρόφρακτους Ιππότες της Αποκαλύψεως, ή μάλλον της Συγκαλήψεως.
Κάγκελα και σίδερα, αλλά και στρατοπέδια μας περιτριγυρίζουν, γεμάτα καλοταισμένες, ετοιμοπόλεμες και άγριες εφεδρείες.
Αισθανόμαστε την αδικία του Θεού, που αγαπά το χαβιάρι, και το μοιράζει απλόχερα σ΄αυτούς που δεν έχουν τον θεό τους, ενώ σε μας προσφέρει αφειδώς τους πειρατές.
Μια και λέμε για χαβιάρια και πειρατές, η υπέροχη ταινία ‘’Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι’’, του εκλεκτού σκηνοθέτη κ. Γ.Σμαραγδή, πραγματεύεται την ζωή του Ιωάννη Βαρβάκη, που ξεκίνησε από πειρατής, την δύσκολη εποχή της Τουρκοκρατίας, και κατέληξε ευεργέτης
του Γένους μας, και αρωγός στον αγώνα της Ανεξαρτησίας.
Στην ταινία παρουσιάζεται και η Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας (1729-1796),η οποία πήρε υπό την προστασία της τον Βαρβάκη, τον ενίσχυσε οικονομικά και του παραχώρησε την άδεια ατελούς αλιείας στην Κασπία.
Ο Βαρβάκης (1745-1825), εγκαταστάθηκε στο Αστραχάν και πλούτισε από το εμπόριο οινοπνεύματος και χαβιαριού. Έλαβε τίτλους ευγενείας και υψηλές θέσεις.
Με την έκρηξη της Επαναστάσεως έστελνε ποσά για τον Αγώνα, και το 1824 κατέβηκε και ο ίδιος στην Ελλάδα, συνοδεύοντας μια αποστολή χρημάτων , τροφίμων και πολεμοφοδίων.
Επιστρέφοντας στη Ρωσία μέσω Τεργέστης, αρρώστησε στη Ζάκυνθο, και πέθανε. Όλη σχεδόν την περιουσία του, την άφησε στο Ελληνικό κράτος.
Στην εποχή μας, οι δικοί μας τυχοδιώκτες, ξεκινούν από πειρατές και καταλήγουν πάλι σε πειρατές, εθισμένοι στο πλιάτσικο, την αρπαγή και την λεηλασία, και τα υπέρογκα κέρδη που αποκομίζουν, τα αφήνουν στο Ελβετικό κράτος (τράπεζες).
Μάλιστα τώρα που νοιώθουν ότι το πλοίο βουλιάζει αύτανδρο, σπεύδουν όλοι οι Μαγκουφιασμένοι, ο ένας μετά τον άλλο, να το εγκαταλείψουν .
Στην Αυλή της Μεγάλης Αικατερίνης μπαινόβγαινε και ο δούκας Γκριγκόρι Αλεξάντροβιτς Ποτέμκιν, τον οποίο η Αικατερίνη έχρισε στρατηγό-κυβερνήτη της Ταυρίδας (Κριμαία), την οποία ο ίδιος είχε προσαρτήσει στη Ρωσία. Το διάταγμα για τον διορισμό του ως κυβερνήτη (στις 21/2/1784),ο Ποτέμκιν το περίμενε από καιρό. Ολόκληρη η ζωή του έτεινε με απίστευτα άλματα (κυβιστήσεις), προς αυτή την στιγμή.
Ο Ποτέμκιν νεαρός ευγενής από το Σμολένσκι, υπήρξε ο καλύτερος φοιτητής στο πανεπιστ