Οι άστεγοι έφτιαξαν ουζερί και σερβίρουν… μαθήματα ζωής

23:57 23/7/2012 - Πηγή: Olympia

Στην εικόνα ο άστεγος αγιογράφος Λέων και η Αντα Αλαμάνου, υπεύθυνη επικοινωνίας της «Κλίμακας».

Κάθε Σαββατόβραδο στον Κεραμεικό, άνθρωποι που χτυπήθηκαν όσο λίγοι από την κρίση, βάζουν τα ποτά, τους μεζέδες και μοιράζονται με τους πελάτες διδακτικές εμπειρίες
Μπορεί να είναι άστεγοι, αλλά η αξιοπρέπεια, η δύναμη και η αισιοδοξία που διαθέτουν δεν τους λύγισε και πήραν μια γενναία απόφαση. Να δημιουργήσουν το δικό τους καφέ-ουζερί και να αποδείξουν σε όλους ότι ο άνθρωπος όσο αναπνέει είναι ικανός για όλα! Οι «άνθρωποι-σκιές της πόλης» αφαιρούν το πέπλο της δυστυχίας και της θλίψης και

αναλαμβάνουν δημιουργικές πρωτοβουλίες, σε πείσμα των εξαιρετικά αντίξοων προσωπικών και γενικών συνθηκών.
Δίπλα στις γραμμές του τρένου στον Κεραμεικό, στο Κέντρο Ημέρας Αστέγων της ΜΚΟ «Κλίμακα», κάθε Σαββατόβραδο, ο χώρος μεταμορφώνεται σε χώρο διασκέδασης και κοινωνικοποίησης. Οι άστεγοι «βάζουν» τα ποτά, τους μεζέδες, τη μουσική και την παρέα και το μόνο που ζητούν από τους πελάτες είναι να φέρουν από το σπίτι την καλή τους διάθεση. Οσο για τις τιμές… Ο,τι έχει ευχαρίστηση ο κάθε πελάτης και ό,τι του επιτρέπει η τσέπη του. Τα χρήματα πηγαίνουν απευθείας στους αστέγους, χωρίς την παραμικρή συμμετοχή της οργάνωσης.

Η ιδέα
Στο εναλλακτικό τους στέκι, ο ανθρώπινος ψυχισμός διαστέλλεται. Διασταυρώνονται πιρούνια, βλέμματα, γέλια και σκέψεις. «Ο καθένας ρίχνει ό,τι θέλει στον κουμπαρά μας», εξηγεί στο «Εθνος της Κυριακής» η Αντα Αλαμάνου, υπεύθυνη επικοινωνίας της ΜΚΟ «Κλίμακα». «Το καφέ – ουζερί των αστέγων δεν είναι εμπορική επιχείρηση ούτε φιλανθρωπική δράση. Την ιδέα για τη δημιουργία του είχαν κάποιοι από τους αστέγους που περνούν καθημερινά από το Κέντρο Στήριξης, στην οδό Κωνσταντινουπόλεως 30.

Είναι μια πρωτοβουλία ανθρώπων που έμειναν άστεγοι τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης. Ανάμεσά τους υπάρχουν άτομα με υψηλή μόρφωση, που έχουν εργαστεί για πολλά χρόνια και νιώθουν την ανάγκη να επικοινωνήσουν με άλλους ανθρώπους και να επανενταχθούν στην κοινωνία μας».

Οι άστεγοι είναι σαν κι εμάς. Ανθρωποι της διπλανής πόρτας, λειτουργικοί, με ικανότητες, επιθυμίες και όνειρα. Είναι μέλη της κοινωνίας και στόχος αυτής της προσπάθειας αλλά να πάνε ένα σκαλί πιο πάνω… Και τα καταφέρνουν περίφημα! Η συζήτηση μαζί τους είναι κάτι περισσότερο από ενδιαφέρουσα. Οταν αρχίζουν να αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, για το πώς άλλαξε η ζωή τους από τη μία μέρα στην άλλη και βρέθηκαν να κοιμούνται στα πεζοδρόμια της πόλης, συνειδητοποιείς ότι τα βιώματά τους αγγίζουν κι εσένα.

Είναι εκείνη η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι οι άνθρωποι θεωρούν πολύ σημαντικά τα προβλήματά τους όταν δεν έχουν άλλα σοβαρότερα να αντιμετωπίσουν. Είναι όμως και η αισιοδοξία ότι από τα συντρίμμια κάτι ελπιδοφόρο και δημιουργικό μπορεί να υπάρξει. «Οπως αυτό εδώ το καφενείο», αναφέρει ο Λέων, ο οποίος για 45 μέρες και ισάριθμες νύχτες περιπλανήθηκε στους δρόμους και τις πλατείες της Αθήνας.

Ο Λέων βρέθηκε στον δρόμο έναν χρόνο πριν