Οταν μια κοινωνία αρχίσει και πιστεύει πως μπορεί να λύνει τα πολιτικά της προβλήματα με την βία της αυτοδικίας, τότε η κοινωνία αυτή βαδίζει προς τον εκφασισμό της.

00:27 8/6/2012 - Πηγή: Olympia

Στα θαύματα πιστεύεις;

Αν πιστεύεις, προσευχήσου να γίνει ένα θαύμα, διότι με τις τωρινές …ζυμώσεις στην κοινωνία πάμε ντουγρού για αιματηρή κοινωνική σύρραξη.

Οταν μια κοινωνία αρχίσει και πιστεύει πως μπορεί να λύνει τα πολιτικά της προβλήματα με την βία της αυτοδικίας, τότε η κοινωνία αυτή βαδίζει προς τον εκφασισμό της.

Και η δική μας κοινωνία, οι εμπλεκόμενες πλευρές, έχουν ήδη αρχίσει για καλά τον χορό.

Ποιος θα την πληρώσει;

Οι αδύναμοι. Οι αδύναμοι την πληρώνουν πάντα όταν μια κοινωνία εκφασισμένη αρχίζει και λύνει τα πολιτικά της προβλήματα με την βία της

αυτοδικίας. Οι αδύναμοι. Δηλαδή οι “άμαχοι”.

Ποιοι είναι οι “άμαχοι”;

Σχεδόν η συντριπτική πλειοψηφία του λαού.

Οι “μάχιμοι” και των δύο πλευρών, μη βλέποντας να υπάρχει άλλος τρόπος επίλυσης των πολιτικών διαφορών πέρα από την βία της αυτοδικίας, αξιώνουν από τους “αμάχους”, της “δικής” τους πλευράς τουλάχιστον, να τους ακολουθήσουν στις αναμετρήσεις, που θα τους οδηγήσουν μάλιστα και στην τελική νίκη και κατατρόπωση του αιώνιου εχθρού. Δια της βίας της αυτοδικίας πάντα. Διαφορετικά τους θεωρούν και “προδότες” της πλευράς τους μάλιστα.

Οι “άμαχοι” ίσως και να μην είναι “αθώοι” τελικά, μια και έχουν πάρει πολιτικά το μέρος της μιας ή της άλλης πλευράς, προσφέροντάς της πολιτική στήριξη, και συνήθως επικροτούν και την βία της αυτοδικίας των “δικών” τους.

Και ξεχνούν όλοι, “μάχιμοι” και “άμαχοι”, πως μπορεί μεν η δικαιοσύνη και η νομιμότητα να γίνονται παιχνίδι στα χέρια των πολιτικά και οικονομικά ισχυρών, όμως αυτού του τύπου η χρήση της δικαιοσύνης και της νομιμότητας συνεπάγεται παρανομία και έγκλημα από μέρους αυτών των ισχυρών.

Και ότι έτσι εν τέλει η δικαιοσύνη και η νομιμότητα είναι, ακόμα κι όταν γίνεται παιχνίδι στα χέρια των ισχυρών, το μόνο ανάχωμα που μπορεί να αποκρούσει πολιτικά και ποινικά, την αρπακτικότητα και την βαρβαροσύνη αυτών των ισχυρών.

Αυτά για περιόδους ειρήνης.

Σε μια επαναστατική περίοδο, η λαϊκή βία της αυτοδικίας είναι αναπόφευκτη. Ομως τότε, συνήθως η πλειοψηφία του λαού, έχει αποφασίσει πια να λύσει τις διαφορές της με την βία της αυτοδικίας. Οχι όπως τώρα που ακόμα δεν έχουμε τέτοια σημάδια. Ισα ίσα αυτό που φαίνεται είναι πως κάποιοι “τραβούν από το μανίκι” τον λαό αυτή την περίοδο, να “λύσει τις διαφορές του” με την βία της αυτοδικίας.

Προσπαθώντας να πείσουν τον λαό ότι έχει και διαφορές τέτοιες μάλιστα που μόνο με την βία της αυτοδικίας θα λυθούν.

Αν και όταν γίνει λαϊκή εξέγερση-επανάσταση-αιματοχυσία-σφαγή γενικευμένη, θα το καταλάβουμε. Και θα αναγκαστούμε όλοι μας να πάρουμε θέση, και να διαλέξουμε πλευρά.

Μέχρι τότε θα πρέπει να υπάρχουν και κάποιοι που να μας υπενθυμίζουν πως όπου και όποτε μια κοινωνία αποφάσισε να λύσει τις διαφορές της και να κάνει την επανάστασή της με αιματηρό τρόπο, τότε εκεί βγήκε νικήτρια η πιο αιματηρή πλευρά και εγκαθίδρυσε ένα καθεστώς, αν όχι χειρότερο, τουλάχιστον εξίσου βάρβαρο με εκείνο που ήθελε να αντικαταστήσει.<