Πενθώ και… μαθαίνω

13:43 16/9/2012 - Πηγή: Olympia

http://wp.me/pWOiz-BsU

Γράφει η ΣΟΦΗ

Έχω να γράψω σχεδόν ένα χρόνο.. διάστημα κατά το οποίο απλά πενθούσα και μάθαινα..

Στην αρχή πένθησα για το χαμό του πατέρα μου.. αλλά έμαθα.. έμαθα τι έχει αξία, τι είναι αληθινό και τι κάλπικο.. έμαθα ποιος είναι ποιος και έμαθα να διώχνω καθετί ανούσιο από τη ζωή μου…

Αργότερα «πενθούσα» για τη δουλειά που έχασα στην οποία δούλευα επί 4 μήνες και πληρώθηκα μόνο μισό μισθό συνολικά.. και έμαθα ότι δεν μπορώ να βρω το δίκιο μου σε ένα κράτος διαλυμένο βουτηγμένο στη διαφθορά…

Μετά «πενθούσα» για τη δουλειά που δεν έβρισκα..

.. αλλά έμαθα ότι είμαι ένας αριθμός της στατιστικής αρχής που αφορά στην ανεργία.. δηλαδή ένα τίποτα…

Αργότερα «πενθούσα» για τα χρόνια που σπατάλησα στα θρανία, έχοντας 3 πτυχία και μην μπορώντας να βρω ούτε μία άσχετη εργασία… αλλά πενθούσα και για την αξιοπρέπειά μου να ζητάω μια εργασία πολύ κατώτερη των δυνατοτήτων μου για να μπορέσω να ζήσω και να θεωρούμε είτε “overqualified”, είτε μεγάλη στην ηλικία και άρα άχρηστη (ούσα 40 ετών), είτε χωρίς προϋπηρεσία στους τόσο «εξειδικευμένους κλάδους» του σουβλατζίδικου, του περιπτέρου, της καθαριότητας κ.ο.κ. .. έμαθα όμως για μία ακόμη φορά ότι όποιος έχει μπάρμπα στην Κορώνη μπορεί να επιβιώσει.. δυστυχώς για μένα δεν κατάγομαι από την συγκεκριμένη περιοχή..

Πιο μετά ήρθαν οι εκλογές… και συνέχισα να «πενθώ» για την χαμένη ευκαιρία να δω ξανά την πατρίδα μου να κερδίζει την χαμένη αξιοπρέπειά της…. όμως, ξανά έμαθα ότι τελικά οι βολεμένοι και οι παρτάκηδες αυτής της χώρας είναι πιο πολλοί.. και θυμήθηκα την κουβέντα ενός ταξιτζή μια μέρα που μου έλεγε: «κυρία μου, τώρα πεινάνε ακόμα οι 2-3 στους δέκα.. όταν θα φτάσουμε να πεινάνε οι 8-10 τότε μπορεί να γίνει κάτι σ αυτή τη χώρα….».. και πενθούσα και μάθαινα ότι οι Έλληνες όχι μόνο δεν αποτίναξαν το ζυγό του Δ΄ Ράιχ αλλά έφεραν και στη Βουλή την Χρυσή Αυγή… (χωρίς σχόλια….δεν θα ήθελα να αρχίσω τα κοσμητικά επίθετα γιατί σέβομαι αυτούς που θα διαβάσουν το παρόν).

Μετά πενθούσα για το χαμένο σύστημα υγείας.. και έμαθα να πληρώνω 20 ευρώ για να πάρει η μητέρα μου τα χάπια της πίεσης.. γιατί πώς να το κάνουμε.. έπρεπε να τα πάρουμε…

Επίσης πενθούσα για τις τράπεζες που με ζάλιζαν και με ζαλίζουν ακόμα για τις δόσεις που δεν πλήρωσα.. μέχρι που έμαθα να τους γράφω κανονικά να μην τους κάνω το χατίρι να γίνομαι ράκος και να γίνω άλλος ένας αυτόχειρας επειδή το θέλουν αυτοί… (παρένθεση: οφείλω να ομολογήσω ότι θα προτιμούσα να εργαστώ ασκώντας το αρχαιότερο επάγγελμα και παίρνοντας την ευθύνη για το κακό που κάνω στον εαυτό μου, παρά να εργαζόμουν σε εισπρακτική εταιρία και να οδηγώ τους ανθρώπους στην παράνοια, την απόγνωση ή και την αυτοκτονία…)

Πενθούσα…

Και μάθαινα… μάθαινα.. μάθαινα…

Δεν μπορείτε να πείτε… είχα μια εποικοδομητική χρονιά…..

Περισσότερο απ’ όλα οφείλω να ομολογήσω ότι πενθούσα για την πατρίδα μου.. πενθούσα από ΝΤΡΟΠΗ… γιατί με φτάσατε στο σημείο να ντρέπομαι που είμαι Ελληνίδα… εσείς οι λίγοι.. ο