Περί ειδών χρέους (δημόσιων- ιδιωτικών, εσωτερικών-εξωτερικών), ακολουθούμενων υφεσιακών πολιτικών και γερμανοποίησης της Ευρώπης

10:13 12/12/2012 - Πηγή: Olympia

Tου Καλλίνικου Κ. Νικολακόπουλου

Κατά την διάρκεια των τελευταίων 11 ετών (2000–2011), τα εισοδήματα που μεταφέρονταν υπήρξαν μεγαλύτερα των δημιουργηθέντων μέσω του δανεισμού. Οι οφειλέτριες αναπτυγμένες οικονομίες δεν δημιούργησαν δική τους αποταμίευση και επαρκή καθαρά εισοδήματα, αλλά προσέφυγαν με διαρκώς αυξανόμενο ρυθμό στην δημιουργηθείσα αποταμίευση των αναδυόμενων οικονομιών του τρίτου κόσμου, επιδεικνύοντας όμως μειωμένη ικανότητα αποπληρωμής των αναληφθέντων χρεών. Αυτή η επίπλαστη ευημερία βασίσθηκε στη δυστυχία π.χ. των Κινέζων εργαζόμενων που φυτοζωούσαν αποταμιεύοντας

το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους, για να χρηματοδοτούν την φούσκα της αμερικάνικης και της παγκόσμιας ευημερίας. Στους πίνακες 1,2 και 3 αποτυπώνεται το συνολικό, δημόσιο και ιδιωτικό (τράπεζες– επιχειρήσεις και νοικοκυριά), χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ των οικονομιών 10 χωρών με την προσθήκη της Ιρλανδίας το 2011. Είναι εμφανέστατη η τρομακτική υπερδιόγκωση του συνολικού ιδιωτικού χρέους στο σύνολο των χωρών, που στην συντριπτική πλειοψηφία προήλθε από την τερατώδη αύξηση του ιδιωτικού χρέους. Η Ελλάδα είναι μακράν η τελευταία στην κατάταξη του συνολικού ιδιωτικού χρέους, αλλά και η δεύτερη μετά την Ιαπωνία στην κατάταξη του δημόσιου χρέους. Μία απλή μαθηματική πράξη υποδηλώνει για το 2011 ότι η χρέωση του ελληνικού ιδιωτικού τομέα κατά 71% (167% του ΑΕΠ), ώστε να ανέλθει στο ύψος του γερμανικού ιδιωτικού τομέα (238% του ΑΕΠ), θα μείωνε ισόποσα το δημόσιο χρέος που θα ανερχόταν πλέον στο 95% του ΑΕΠ, ενώ το συνολικό χρέος θα παρέμενε ίδιο.

ΠΙΝΑΚΑΣ 1: Συνολικά χρέη 1980, δημόσια και ιδιωτικά, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ

Χώρα

Σύνολο

Επιχειρήσεις

Νοικοκυριά

Σύνολο ιδιωτικού

Δημόσιο

Μ. Βρετανία

260

101

Ιαπωνία

525