Ποιος ήταν όμως ο Ιησούς;

08:57 10/4/2012 - Πηγή: Olympia

Γράφει ο ΑΠΕΛΛΗΣ

1.4 Η εμφάνιση του Χριστιανισμού:

Ποιός ήταν όμως ο Ιησούς; Ο ιδρυτής μιας νέας θρησκείας ή ένας κοινωνικός επαναστάτης; Η ιστορικότητα του προσώπου του περιβάλλεται από μια αχλύ ανεξήγητης αμφισβήτησης, εκ μέρους ορισμένων συγγραφέων (μεταξύ αυτών ο Carpenter), ενώ το ίδιο δεν συμβαίνει με τον Σωκράτη και τον Βούδδα, που επίσης δεν άφησαν κείμενα, ή τον Αλέξανδρο που έζησε τρεις αιώνες πριν από εκείνον. Ωστόσο, η μαρτυρία των αυτοπτών μαθητών Πέτρου, Ιωάννη και Ματθαίου, ο απόηχος

των γεγονότων, αλλά και οι σαφείς ιστορικές αναφορές ανεξάρτητων συγγραφέων, που ήταν σχεδόν σύγχρονοί του, όπως ο Τάκιτος, ο Σουητώνιος και ο Φλάβιος Ιώσηπος (λογ. Ιή, κεφ. γ΄), δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας.

Η πιθανή χρονολογία της γέννησής του ήταν το 4 π.Χ. Μια προσεκτική μελέτη των Ευαγγελίων μας δίνει ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Εκεί βλέπουμε πως ο Ιησούς, όχι μόνο μπορούσε να διαβάζει τις γραφές, αλλά σίγουρα ήξερε και να γράφει. Σε μια εποχή, που η γνώση της γραφής ήταν προσόν πολύ λίγων, γίνεται φανερό ότι ο Ιησούς ήταν ένας μορφωμένος διδάσκαλος. Πόσο εφικτό ήταν κάτι τέτοιο για τον γιο ενός φτωχού ξυλουργού, είναι πράγματι αινιγματικό. Το περιστατικό του δωδεκαετή Ιησού να διδάσκει τους σοφούς στο ναό, υπονοεί, πως η ξεχωριστή του ευφυΐα οφειλόταν σε μεταφυσική αιτία, αφού απλά ήταν Υιός του Θεού. Εκτός από τα αραμαϊκά, υπάρχουν ενδείξεις πως ο Ιησούς γνώριζε και ελληνικά ή είχε κάνει ελληνικές σπουδές, αφού ήταν η οικουμενική γλώσσα της εποχής. Η απομακρυσμένη Γαλιλαία και η Ναζαρέτ, όπου έζησε ο Ιησούς, ανήκαν στο ελληνιστικό περιβάλλον, όπου υπήρχαν πολλές ελληνικές πόλεις και η επίδραση της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού, ήταν ευρέως διαδεδομένη ακόμη και στην Ιερουσαλήμ. Εξαιτίας αυτού του πολιτισμικού τους υπόβαθρου, οι Ιουδαίοι συχνά εκφράζονταν περιφρονητικά για τους Γαλιλαίους και το ίδιο εχθρικά αντιμετώπισαν και τον Ιησού.  

 

Για τους Ρωμαίους, με τον διαφορετικό τρόπο σκέψης, η όλη ιστορία με τον Ιησού, που τον θεωρούσαν ένα περίεργο φιλόσοφο-μάγο με θαυμαστές ικανότητες, ήταν ακατανόητη. Μια ακόμη παραξενιά των Ιουδαίων, ένα ακόμη επεισόδιο στα πολλά της ιστορίας της περιοχής εκείνης. Η γνωστή ουδέτερη στάση του Ποντίου Πιλάτου, δείχνει φανερά ότι η Ρωμαϊκή Αρχή ενδιαφερόταν μόνο για τις πολιτικές προεκτάσεις και για την αποφυγή αναταραχών στις ανατολικές επαρχίες. Αντίθετα, για το μικρόκοσμο του Ιουδαϊκού κράτους και τον θεοκρατικό χαρακτήρα της δομής του, η διδασκαλία του Ιησού σε συνδυασμό με την θαυμαστή του δράση, αποτελούσε μια βόμβα στα θεμέλια της κατεστημένης τάξης. Σε μια πόλη, όπως η Ιερουσαλήμ, που εξαιτίας των προσκυνητών της εορτής του Πάσχα, ο πληθυσμός της ξεπερνούσε ίσως και το ένα εκατομμύριο, η υποδοχή του Ιησού ως Μεσσία, θα έγινε από δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, ώστε να δονηθεί από τις ιαχές τους ολόκληρη η πόλη. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορούσε απλά να περάσει απαρατήρητος.

 

Για τους Ιουδαίους, ο Ιησούς ήταν ένας πολύ επικίνδυνος άνθρωπος,