Πόλεμος Βορρά – Νότου στην Ευρώπη

19:32 28/6/2012 - Πηγή: Olympia

Η Ευρώπη δέχεται επίθεση των αγορών. Ήδη τα επιτόκια των χωρών που αναγκάζονται να δανειστούν φτάνουν κοντά στο 7% (πήραν πλέον σειρά και η Ισπανία και η Ιταλία), το ευρώ “πέφτει” και οι μεγάλοι επενδυτές στρέφονται στο δολάριο.

Τα μηνύματα όμως δεν φτάνουν στις… Βρυξέλλες. Η Ευρώπη κινείται στους δικούς της ρυθμούς. Παίρνει αποφάσεις… με καθυστέρηση μηνών σε σχέση με τις αγορές.

Όλα αυτά καθώς οι πολιτικοί παίρνουν αποφάσεις με βάση την κάλπη στα εσωτερικά κοινοβούλια και

όχι το συμφέρον του συνόλου της ευρωζώνης και της Ε.Ε.

Η Α. Μέρκελ βλέποντας τα ποσοστά της να πέφτουν τουλάχιστον 5% στις εκλογές το μόνο που δεν επιθυμεί είναι να φανεί στο εσωτερικό της χώρας της πως υποχωρεί και κυρίως ότι βάζει το χέρι στην τσέπη.

Άλλωστε επί μια διετία (τουλάχιστον) έχει καλλιεργήσει στο εσωτερικό της Γερμανίας τη λογική πως οι χώρες με χρέος κατοικούνται από τεμπέληδες που περιμένουν ελεημοσύνη από τους εργατικούς Γερμανούς.

Κάπως έτσι και με τις εκλογές που θα κρίνουν την Καγκελαρία σε λιγότερο από έναν χρόνο αρνείται να πει έστω ένα ξεκάθαρο “ναι” σε όλες τις προτάσεις ανασχέσεις της διεύρυνσης της κρίσης.

Τα τέσσερα μέτωπα του εμφυλίου βορείων-νοτίων στην Ευρώπη

Ουσιαστικά αυτή τη στιγμή δημιουργούνται δυο πόλοι. Ο ένας είναι γνωστός. Περί τη Γερμανία οι χώρες του βορρά με τα μικρά ελλείμματα και τις μεγάλες εξαγωγές. Ο δεύτερος αποτελείται από τις χώρες με μεγάλο πρόβλημα στα δημοσιονομικά που αντιμετωπίζουν ισχυρό πρόβλημα δανεισμού από τις αγορές. Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία δεν είναι πλέον οι μόνοι “φτωχοί συγγενείς”. Προστέθηκαν χώρες γίγαντες όπως η Ισπανία και η Ιταλία, ενώ και η Κύπρος σύρεται στο μηχανισμό στήριξης.

Σε αυτό το σύνολο κρατών του Νότου και της περιφέρειας η Γαλλία με έναν νέο πρόεδρο που επιχειρεί μια νέα πολιτική θέλει να παίξει σημαντικό ρόλο. Να αποτελέσει τον πυλώνα.

Στο πλάι του Ολάντ μπαίνει αλλάζοντας την τακτική κατευνασμού της Γερμανίας και η Ιταλία του Μόντι. Μαζί με την Ισπανία προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα ισχυρό τραστ που θα μπορεί να επιβάλει απόψεις έναντι του κεντρο-βόρειου άξονα.

Έτσι πέφτουν στο τραπέζι προτάσεις όπως τα ευρωομόλογα. Τόσο οι Γάλλοι, όσο και οι χώρες μέσα στον μηχανισμό ή εκείνες που απλά περιμένουν τη σειρά τους τα επιθυμούν διακαώς. Οι Γερμανία και οι περί αυτήν λένε κατηγορηματικά όχι τονίζοντας πως αυτό θα σημάνει την αμοιβαιοποίηση του χρέους. Λένε πως πρέπει να επιτευχθεί πρώτα δημοσιονομική και πολιτική ενοποίηση. Μια κεντρική διοίκηση δηλαδή που θα εκπονεί και θα ελέγχει προϋπολογισμούς κρατών.

Δεύτερο μέτωπο η τραπεζική ενοποίηση. Νότος και ΕΚΤ θέλουν ενιαία εποπτεία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, κοινό σύστημα εγγύησης των καταθέσεων, αλλά και τη δημιουργία ενός ταμείου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών όμως και πάλι η Γερμανία λέει “nein” σε όλα εκτός από μια εποπτεία των τραπεζών.

Όχι λέει η Γερμανία και στην αγορά χρέους προβληματικών χωρών στη δευτερογενή αγορά, αλλά και στην διεύρυνση των αρμοδιοτήτων τ