Πολιτική θεώρηση της παγκόσμιας οικονομικ ής κρίσης, και τα ερωτηματικά νομιμοποίηση ς που γεννιούνται απ’ αυτή.

14:30 11/9/2011 - Πηγή: Olympia

Οι κλασσικοί πολιτικοί οικονομολόγοι, όπως ο Adam Smith και ο David Ricardo ποτέ δεν χρησιμοποίησαν τον όρο «οικονομία» από μόνο του. Χρησιμοποιούσαν πάντα τον όρο πολιτική οικονομία. Για τους κλασικούς οικονομολόγους, ήταν αδύνατο να καταλάβουμε πολιτική χωρίς την οικονομία ή οικονομία χωρίς την πολιτική. Η χρήση του όρου «οικονομία»

από μόνη της δεν είχε ξεκινήσει μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα.Τότε έγινε σύμφωνα με τον Smith κατανοητό ότι ενώ μια αποτελεσματική αγορά προκύπτει από πολλές και επιτυχημένες οικονομικές ατομικές επιλογές, ωστόσο οι επιλογές αυτές ήταν πλαισιωμένες από το πολιτικό σύστημα στο οποίο έγιναν, όπως και το πολιτικό σύστημα που είχε διαμορφωθεί, επηρεαζόταν από την οικονομική πραγματικότητα.Με αυτό το μηχανισμό σκέψης, οι κλασσικοί οικονομολόγοι, αντιλαμβάνονταν την αλληλεξάρτηση πολιτικής και οικονομίας, και γι’ αυτό δεν μιλούσαν ποτέ για την οικονομία ως ανεξάρτητη επιστήμη, αλλά για την πολιτική οικονομία.Η τρέχουσα οικονομική κρίση είναι καλύτερα κατανοητή ως μια κρίση της πολιτικής οικονομίας.Στις μέρες μας εκτυλίσσεται ( από το 2008 ) μια οικονομική κρίση που δείχνει περισσότερο από ποτέ ότι κακώς τον εικοστό αιώνα, προσπαθήσαμε να διαχωρίσουμε τις δύο αυτές επιστήμες, και ότι οι κλασικοί οικονομολόγοι, είχαν απόλυτο δίκιο! Δεν γίνεται δηλαδή να μιλάμε είτε για την πολιτική, είτε για την οικονομία, αλλά μονάχα να μιλάμε ταυτόχρονα και για τα δυο. Αλλά πριν εμβαθύνουμε περισσότερο στο παρόν, είναι πολύ χρήσιμο, να μιλήσουμε για το παρελθόν!Προέλευση της κρίσηςΌπως όλοι γνωρίζουμε, η έναρξη του φαινομένου συνέβη ταυτόχρονα με την κατάρρευση των subprime στεγαστικών δανείων στις Ηνωμένες Πολιτείες.Για να γίνω πιο ακριβής, τα στεγαστικά δάνεια των Η.Π.Α. είχαν συμπεριφορά μετοχών αφού ελεύθερα διαπραγματεύονταν ο κάτοχος ενός δανείου, την πώλησή του στον οποιοδήποτε. Ήταν βλέπετε δεδομένο ότι η τιμή των σπιτιών θα αυξανόταν για πάντα (έτσι νόμιζαν λόγω της αύξησης των αναγκών στέγασης και του κόστους κατασκευής) και γι’ αυτό θεωρούσε η αγορά των στεγαστικών δανείων πως ήταν μια από τις πλέον ασφαλείς επενδύσεις. Φυσικά αποδείχθηκε ψευδές αφού η τιμή των κατοικιών μειώθηκε και το χειρότερο, η αξία των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων εξανεμίστηκε. Αυτό είχε ως συνέπεια ολόκληρο το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα περάσει σε κατάσταση κατάρρευσης και η κρίση επεκτάθηκε και στην Ευρώπη, όπου πολλά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είχαν επενδύσει στα Αμερικάνικα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια επίσης!Από τη σκοπιά της οικονομίας, αυτή ήταν ουσιαστικά η έναρξη της οικονομικής κρίσης!Βέβαια στο σημείο αυτό προκύπτει ένα διαφορετικό ζήτημα. Η νομιμότητα των ενεργειών της οικονομικής ελίτ.Σκεφτείτε ένα εθνικό σύστημα, σαν μια σειρά από υποσυστήματα – πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά και ούτω καθεξής. Στη συνέχεια, σκεφτείτε το οικονομικό σύστημα πως διαιρείται σε δικά του υποσυστήματα. Ένα από τα υποσυστήματα, το χρηματοπιστωτικό σύστημα, απέτυχε και αυτή η αποτυχία οφείλεται σε αποφάσεις που λαμβάνονται από τις οικονομικές ελίτ. Αυτό