Πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους διαχρονικούς ΠΡΟΔΟΤΕΣ και μιμητές τους… πιο επίκαιρο από ποτέ μετά τις αποκαλύψεις για λί(η)στες-μίζες κλπ…

16:48 28/12/2012 - Πηγή: Olympia

ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΗΡΩΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Τα ευτελή ανθρωπάρια και τα παραδείγματα προς αποφυγήν

Τή μάνα αὐτοί πού τούς γεννᾶ
Τή ρουκανοῦν παντοτεινά
-σάν δένδρο τά σκουλούκια.
Καί παίρνουν γι’ ἄπειρα πουγγιά
ἐλεημοσύνη ἀπ’τήν Φραγκιά
κι ἀπ’ τήν Τουρκιά χαστούκια.
Αὐτά ἔγραφε γιά τούς ὑπονομευτές τῆς ἑλληνορθόδοξης ταυτότητας και τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων ὁ μεγάλος ποιητής μας Γεώργιος Βιζυηνός τό 1883 στό ποίημά του ‘Τό Συναξάρι τοῦ Ἁγίου Κασσιανοῦ». Ἀναφέρεται

σέ ἀνθρώπους μέ συμπλέγματα ἐθνικῆς μειονεξίας ἤ μέ πνεῦμα συμφεροντολογικό καί φιλάργυρο, οἱ ὁποῖοι ροκανίζουν, καταστρέφουν καί κατατρώγουν τή μάνα Ἑλλάδα καί λαμβάνουν ὡς ἀνταμοιβή χρήματα ἀπό τή Δύση καί περιφρόνηση ἀπό τούς Τούρκους. Μποροῦμε κάλλιστα νά ποῦμε ὅτι ὁ Βιζυηνός περιγράφει μία μικρή, ἀλλά διαχρονικά ὑπαρκτή, μερίδα συμπατριωτῶν μας, οἱ ὁποῖοι ξεπουλοῦν τή ψυχή τους σέ κάθε τι τό ξένο, τό ἀντορθόδοξο καί τό ἀνθελληνικό.
Στή διαχρονική πορεία καί στήν πολιτιστική συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ τιμοῦμε μυριάδες ἥρωες, ἀλλά θλιβόμαστε καί γιά τόν ρόλο τῶν προδοτῶν.

Τά πρῶτα ΟΧΙ τοῦ Ἑλληνισμοῦ, οἱ Περσικοί Πόλεμοι καί ἡ ἀντίσταση κατά τῶν πολλαπλασίων στρατιωτῶν τῆς Ἀσίας, συνδέονται μέ πολλές ἡρωικές μορφές, ἀλλά καί μέ τήν προδοσία τοῦ Ἐφιάλτη. Ὁ βασιλεύς τῆς Σπάρτης Λεωνίδας μαζί μέ τούς 300 ἄνδρες του καί τούς 700 Θεσπιεῖς ἔμεινα ὄρθιοι καί ἔπεσαν στόν ὑπέρ πάντων ἀγῶνα τό 480 π.Χ. Ὁ παιάνας τῶν Σαλαμινομάχων -τό παῖδες Ἑλλήνων ἴτε-, τόν ὁποῖο μᾶς διασώζει ὁ Αἰσχύλος, καλεῖ τούς Ἕλληνες νά ἀγωνισθοῦν γιά τά διαχρονικά ἰδανικά τοῦ Ἔθνους μας: Τήν πατρίδα, τούς ναούς, τούς συγγενεῖς, τούς τάφους τῶν προγόνων. Ἀντιθέτως ὁ συμπλεγματικός Ἐφιάλτης ἀπό τήν Τραχίνα καταφεύγει στήν αὐλή τοῦ Ξέρξη καί ἔναντι χρημάτων ὑποδεικνύει στόν ἐχθρό τήν Ἀνοπαία ἀτραπό καί ὁδηγεῖ τόν περσικό στρατό στά νῶτα τῶν Ἡρώων. Τό χρῆμα σ’αὐτήν τήν περίπτωση ἦταν τό κίνητρο τῆς προδοσίας. Γιά νά ἀποφύγει τήν μῆνιν τῶβν Ἑλλήνων ὁ Ἐφιάλτης ἔζησε τήν ὑπόλοιπη ζωή του στήν Περσία. Ὁρισμένοι -ὅπως ὁ Παναγιώτης Μπαλτάκος στό βιβλίο του «Τό τέλος τοῦ Ἐφιάλτη» -πιστεύουν ὅτι κάποια στιγμή ἐπέστρεψε στήν Τραχίνα καί ἐκεῖ ἐφονεύθη ἀπό ὁμάδα Σπαρτιατῶν πού τόν περίμεναν κατόπιν πληροφοριῶν. Ἡ παγκόσμια Ἱστορία ἔχει γράψει τό ὄνομα τοῦ Λεωνίδα καί τῶν Θερμοπυλῶν στίς πιό τιμητικές δέλτους της. Σέ ὅλα τά σχολεῖα τοῦ κόσμου τά παιδιά καί πολύ περισσότερο οἱ ἱστορικοί, οἱ διπλωμάτες καί οἱ στρατιωτικοί, διδάσκονται τόν ἡρωισμό τῶν Τριακοσίων. Ἦταν ἕνα ἀπό τά πρῶτα ΟΧΙ τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἀκολούθησαν πολλά, ἄν καί σήμερα κάποιοι θέλουν νά μᾶς μάθουν νά λέμε ΝΑΙ στήν πολιτιστική, ἐθνική καί οἰκονομική ἐξάρτηση καί ὑποτέλεια.
Μία ἄλλη κρίσιμη καμπή γιά τόν Ἑλληνισμό ἦταν ἡ Ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Ὀθωμανούς Τούρκους. Ἄν καί ἀρχικά εἶχε στενοχωρήσει τόν λαό μέ τήν συμμετοχή του σέ Θεία Λειτουργία μέ Παπικούς κληρικούς στήν Ἁγία Σοφία, ὁ Αὐτοκράτωρ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος ἔπεσε ἡρωικά μαχόμενος στήν Πύλη τοῦ Ρωμανοῦ στίς 29.5.1453. Ἡ ἀπάντησή του στόν Μωάμεθ τόν Πορθητή ἀπετέλεσε ἕνα ἀπό τά μεγάλα ΟΧΙ τοῦ Ἑλληνισμοῦ. «Τό δέ τήν πόλιν σοι δοῦναι οὐκ ἐμόν ἐστι… Πάντες γάρ αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καί οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν». Ἡ τελευταία ὁμιλία του στίς 28 Μαΐου θύμισε στούς λίγους Ρωμηούς τῆς Πόλης τά διαχρονικά ἰδανικά τοῦ Ἔθνους. Τά ἴδια πού ἀναφέραμε προηγουμένως ἐνθυμούμενοι τόν παιᾶνα τῶν Σαλαμινομάχων. Ἡ Πίστη στόν Θεό, ἡ πατρίδα, οἱ συγγενεῖς μας. Κάποιοι τά χλεύασαν αὐτά τά ἰδανικά καί τά θεώρησαν αὐταρχικά, «συντηρητικακά» καί ἄλλα πολλά. Ὅμως ἡ Ἱστορία καταδεικνύει ὅτι μέ αὐτές τίς ἀρχές καί ἀξίες κρατήθηκε ὄρθιο τό Γένος παρά τίς πολλές ἐπιβουλές, εἰσβολές, κατακτήσεις καί ὑποδουλώσεις. Ἀπέναντι ὅμως ἀπό τόν Παλαιολόγο καί τούς συμπολεμιστές του βρέθηκαν καί πολλοί ἐξισλαμισμένοι Χριστιανοί, ὅπως π.χ. ὁ Ἐβρενός μπέης. Πασάδες, στρατηγοί, στρατιῶτες, χρηματοδότες, ἄνθρωποι ποί ἦσαν Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι, ἀλλά δέχθηκαν νά ἀλλαξοπιστήσουν, νά τουρκέψουν. Ἄλλαξαν τήν θρησκεία τους γιά νά πάρουν ἀξιώματα καί χρήματα, γιά νά ἀποφύγουν φόρους καί καταπίεση. Ὅμως πούλησαν τήν ψυχή τους καί τήν πατρίδα τους. Ὅποοιος χανόταν γιά τήν Ὀρθοδοξία χανόταν καί γιά τόν Ἑλληνισμό. Οἱ προσχωροῦντες στό Ἰσλάμ ἄλλαζαν καί τήν ἐθνική τους συνείδηση. Τέτοιους προδότες δέν συνάντησε ὁ Ἑλληνισμός μόνον στήν Ἅλωση , ἀλλά καί ἀργότερα ὅπως θά ποῦμε στή συνέχεια.
Κατά τά μαῦρα χρόνια τῆς δουλείας, ὅπως ὁμολογεῖ καί ὁ Βρετανός Βυζαντινολόγος Στῆβεν Ράνσιμαν, ἡ Ὀρθοδοξία ἔσωσε τόν Ἑλληνισμό. Οἱ Νεομάρτυρες ἦσαν οἱ πρῶτοι ἀντιστασιακοί τοῦ Ἔθνους. Κράτησαν τήν πίστη τους μπροστά στόν δήμιο, στόν ἱεροδικαστή καί στά βασανιστήρια καί ἔτσι ἔσωσαν ἐκατομμύρια ψυχές. Δίδαξαν τό μήνυμα ὅτι ἀξίζει νά μένεις Χριστιανός καί Ἕλληνας ἔστω κι ἄν θανατωθεῖς μαρτυρικά. Κράτησαν τήν ψυχή τους Ὀρθόδοξη καί παράλληλα διέσωσαν τήν ἑλληνικότητα τοῦ ὑποδούλου λαοῦ. Γιατί ἄν ὅλοι οἱ ὑπόδουλοι εἶχαν ἐξισλαμισθεῖ ταυτοχρόνως θά εἶχαν τουρκέψει. Οἱ Νεομάρτυρες εἶναι οἱ ἥρωες καί οἰ ἐκουσίως ἐξισλαμιζόμενοι εἶναι οἱ προδότες τῆς περιόδου ἐκείνης. Ἡ προδοσία εἶχε συνέπειες πολλούς αἰῶνες ἀργότερα. Ὅσοι ἐξισλαμίσθηκαν ἐκουσίως στή Θεσπρωτία τόν 17ο αἰῶνα ὀνομάσθηκαν Τσάμηδες, ἀπό παραφθορά τοῦ ὀνόματος Θύαμις= ὁ ποταμός Καλαμᾶς. Ἔγιναν Τουρκαλβανοί, δηλαδή ἄλλαξαν πίστη καί ἐθνικότητα καί ἐπληρώθησαν ἀνθελληνικοῦ φανατισμοῦ. Χρησιμοποιήθηκαν ὡς σφαγεῖς τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί ἀπό τούς Ὀθωμανούς κατά τόν 18ο καί 19ο αἰῶνα ἀλλά καί ἀπό τούς Γερμανοἱταλούς κατακτητές τό 1941-1944. Τήν ὥρα πού ἡ Ἑλλάς μάτωνε κάτω ἀπό τήν τριπλῆ Ἰταλική-Γερμανική-Βουλγαρική κατοχή ἄλλα μέν ἀγόρια καί κορίτσια ἀγωνίζονταν στήν Πανεθνική Ἀντίσταση καί ἄλλοι ὅπως οἱ Μουσουλμάνοι Τσάμηδες ἔσφαζαν τούς προκρίτους τῆς Παραμυθιᾶς καί ἀποτελοῦσαν προθύμως τά ἐκτελεστικά ἀποσπάσμτα τοῦ ἐχθροῦ. Οἱ ἤρωες τοῦ 1941-44 εἶναι οἱ γνωστοί καί ἄγνωστοι μαχητές τῆς Ἀντιστάσεως κατά τῶν κατακτητῶν. Ξεκινῶντας ἀπό τούς στρατιῶτες τῶν Βορειοηπειρωτικῶν βουνῶν καί τῶν ὀχυρῶν τῆς γραμμῆς Μεταξᾶ καί φθάνοντας στό ἀνώνυμο φοιτητικό πλῆθος πού διαδήλωνε στήν Ἀθήνα καί ἐφονεύετο ἀπό τίς ναζιστικές σφαῖρες.
Δέν λησμονήσαμε φυσικά τό Σοῦλι καί τό 1821. Ὁ Πήλιος Γούσης ἔναντι χρημάτων ἄνοιξε τίς πύλες τοῦ Σουλίου γιά νά εἰσέλθουν οἱ στραιῶτες τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ τό 1803. Οἱ Μποτσαραῖοι, οἱ Τζαβελαῖοι καί οἱ γυναῖκες τοῦ Ζαλόγγου ἔδωσαν τήν ἀπάντηση μέ τήν ἡρωική συμπεριφορά τους. Ἐφιάλτες καί Πηλιογούσηδες ὀνόμασε ὁ λαός μας τούς ὑπονομευτές κάθε μεγάλης ἐθνικῆς προσπάθειας. Σουλιώτισσες ἀντιθέτως ὀνομάζει ὁ Ἕλληνας τίς γυναῖκες πού ἐπιδεικνύουν ἡρωισμό σέ ὁποιοδήποτε σημεῖο τῆς ἑλληνικῆς πατρίδας. Στή διάρκεια τῆς μεγάλης Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως ἥρωες ὑπῆρξαν πολλοί. Τό γνωστότερο ὄνομα προδότη ἦταν ὁ Νενέκος τόν ὁποῖο κατήγγειλε ὁ Θ. Κολοκοτρώνης ὅτι διέδιδε τήν προπαγάνδα τοῦ Ἰμπραήμ στόν Μωρηᾶ. Ἀπό τότε μέχρι σήμερα Νενέκοι ἐμφανίσθηκαν πολλοί. Ἡ γλῶσσα μας κάνει τά παιχνίδια της καί σήμερα κατήντησε τό ὄνομα Νενέκος νά γράφεται μέ ΑΙ: ΝΑΙΝΕΚΟΣ. Ὑποδηλώνει αὐτούς πού λένε ΝΑΙ στήν ὑποταγή, πολιτική, διπλωματική, στρατιωτική, οἰκονομική.
Οἱ ἥρωες τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος μᾶς δίδαξαν νά ἀπαντοῦμε ΟΧΙ στήν ὑποδούλωση, στήν ταπείνωση, στόν ἐθνικό ἐξευτελισμό. Οἱ προδότες ἄφησαν παρακαταθήκη στούς ἐνδοτικούς καί συμπλεγματικούς τοῦ σήμερα νά ἀπαντοῦν ΝΑΙ σέ κάθε ἄνομο, ἀνήθικο, ἀντιδημοκρατικό ἐθνομηδενιστικό σχέδιο. Ὡς Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι συγχωροῦμε καί τούς προδότες καί τούς μηδίσαντες καί τούς ἐξισλαμισθέντες καί τούς Ναινέκους. Ἀλλά ὄχι, δέν θά τούς ἀκολουθήσουμε. Θά προβάλλουμε στά παιδιά μας τά πρότυπα τῶν ἡρώων καί θά τούς θυμίζουμε ὅτι ὁ Ἑλληνισμός δίδαξε τήν Ἀνθρωπότητα μέ τά ΟΧΙ του. Χρήσιμα μηνύματα σέ μία ἐποχή κατά τήν ὁποία ἐξωτερικοί καί ἐσωτερικοί κίνδυνοι ἐπιβουλεύονται τά ἐδάφη μας, τήν Ἱστορία μας, τήν ταυτότηά μας, τήν ἀξιοπρέπειά μας. «Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζονται», ἔλεγε ὁ Πατροκοσμᾶς. Αὐτά δέν θά τά προδώσουμε, δέν θά τά πουλήσουμε. Χριστός καί ψυχή. Καί ἐπειδή μέσα στή ψυχή μας εἶναι ἡ Ἑλλάδα, ἡ Ρωμηοσύνη, ἡ ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας, γι’ αὐτά θά ἀγωνισθοῦμε μέ τά πνευματικά μας ὅπλα.

Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ θά ἔχουμε ὡς πρότυπα μας τούς Ἅγίους καί τούς Ἥρωες. Ἀλλά θά κρατοῦμε στή μνήμη μας τούς διαχρονικούς προδότες, θυμίζοντας στούς ἐπίδοξους μιμητές τους ὅτι ἡ ἐθνική καί παγκόσμια Ἱστορία πάντα μεταχειρίζεται τούς προδότες ὡς εὐτελῆ ἀνθρωπάρια καί ὡς παραδείγματα πρός ἀποφυγήν.

Του Κωνσταντῖνου Χολέβα
Πολιτικού Ἐπιστήμων
*ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘Ἐρῶ’ , Δ΄ ΤΕΥΧΟΣ, ΟΚΤ.-ΔΕΚ. 2010