Σώζοντας την ευρωζώνη… αγκαλιάζουμε το ΔΝΤ

16:27 17/8/2012 - Πηγή: Olympia

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η επιμήκυνση τελικά θα είναι, όπως άλλωστε αναμενόταν, το μόνο «αίτημα» του Σαμαρά προς την ηγεσία της ευρωζώνης, αλλά κι αυτό ακόμη δεν πρόκειται να υποβληθεί επίσημα στις – κατ’ ιδίαν – συναντήσεις του την επόμενη Παρασκευή και Σάββατο με Μέρκελ και Ολάντ. Προέχει μια ακόμη δήλωση πίστης του πρωθυπουργού της Ελλάδας στην εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων των προκατόχων του και του ιδίου. Τι όμως θα ζητείται να επιμηκυνθεί με αυτό το αίτημα που… δεν θα υποβληθεί;

Στο ερώτημα τι θα αφορά το αίτημα περί επιμήκυνσης, όταν – και αν… – τελικά κατατεθεί μια πρώτη απάντηση δίνει ένα… άγνωστο ελληνικό έγγραφο, το οποίο επικαλέστηκαν οι Financial Times και το οποίο περιγράφει την ουσία του αιτήματος της κυβέρνησης Σαμαρά, περιλαμβάνει:

● Επιμήκυνση από το 2014 στο 2016 της προθεσμίας για τη δημοσιονομική προσαρμογή της Ελλάδας, ώστε η ζητούμενη μείωση του ελλείμματος από 2,5% του ΑΕΠ ετησίως να γίνει 1,5%. Επιχείρημα, η διόγκωση της προϋπολογισμένης ύφεσης.

● Να βρει η Ελλάδα μόνη της, χωρίς νέο δάνειο από την ευρωζώνη, την επιπλέον χρηματοδότηση 20 δισ. ευρώ που υπολογίζεται ότι θα χρειαστεί για να καλυφθεί το δανειακό κενό που θα προκύψει λόγω της επιμήκυνσης και της συνεπαγόμενης μικρότερης ετήσιας μείωσης του ελλείμματος.

● Πού θα βρει αυτά τα 20 δισ. ευρώ; Από το ισχύον δάνειο του ΔΝΤ, την έκδοση εντόκων γραμματίων (τη βαρύτερη μορφή δανεισμού δηλαδή), και από την… ελπίδα επιμήκυνσης του χρόνου έναρξης για την αποπληρωμή του πρώτου δανείου της τρόικας από το 2016 στο 2020.

Το πρώτο συμπέρασμα από το σχέδιο αυτό και τις ελάχιστες «λεπτομέρειες» της επιμήκυνσης δηλώνει ότι η κυβέρνηση επιχειρεί… να «βγει», τρόπον τινά, από το ευρωπαϊκό πολιτικό «κάδρο», αφού η παράταση θα της εξασφαλίσει μεν τυπικά πολιτικό χρόνο, αλλά η ευρωζώνη, απαλλαγμένη από τον «πονοκέφαλο» να καλύψει τα νέα δανειακά «κενά», επί της ουσίας θα βάλει την Ελλάδα στο πολιτικό της… ψυγείο.

Τους… ανακουφίζουμε

Τι θα σημαίνει, πολιτικά, το σενάριο αυτό, εφόσον η πρόταση της κυβέρνησης είναι έτσι ακριβώς και εφόσον, βεβαίως, γίνει αποδεκτή:

● Η Ελλάδα θα είναι υποχρεωμένη να βγάλει μόνη της άκρη σε όλες τις δανειακές περιπλοκές που θα της προκύψουν – παρεμπιπτόντως να σημειωθεί ότι το προηγούμενο διάστημα έχουν δημοσιευθεί πολλές εκτιμήσεις που λένε ότι το «χρηματοδοτικό κενό» της χώρας σε περίπτωση επιμήκυνσης δεν θα είναι 20 δισ. ευρώ, αλλά ακόμη και 40 ή 50 – χωρίς η ευρωζώνη να αισθάνεται την ελληνική πίεση.

● Ο Σαμαράς θα επιβεβαιώσει και εμπράκτως την περίφημη φράση του περί ελληνικής «ιδιοκτησίας» του προγράμματος προσαρμογής, με την οποία, μεταξύ άλλων, αναλαμβάνει και την ευθύνη για την υλοποίησή του, αλλά, πολύ περισσότερο, την ευθύνη για την αποτυχία του. Κοινώς η κυβέρνηση αναλαμβάνει μεγαλύτερα πολιτικά βάρη από αυτά που της αναλογούν, με την ευρωζώνη να απαλλάσσεται σε έναν βαθμό από τη σοβαρότατη ευθύνη για το οικονομικό κατάντημα της Ελλάδας.

● Η ευρωζώνη θα κερδίσει π