Στην Κυρά του Πόντου 88 χρόνια μετά τον ξεριζωμό

12:40 14/8/2011 - Πηγή: Olympia

Του Μάξιμου ΧαρακόπουλουΧαρμολύπη. Αυτός ο εκκλησιαστικός όρος νομίζω ότι αποδίδει καλύτερα τα συναισθήματα όλων όσων βρεθήκαμε στην πρώτη λειτουργία στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα του Πόντου. Χαρά γιατί 88 χρόνια μετά την μικρασιατική καταστροφή και το άδοξο τέλος του ελληνισμού της καθ’ ημάς Ανατολής θα ξανακούγονταν ψαλμωδίες στη μαρτυρική γη του Πόντου. Θλίψη για τα περασμένα μεγαλεία, που όπως λέει ο εθνικός μαςποιητής «διηγώντας τα να κλαις».Ανεβαίνουμε τα τελευταία 500 μέτρα του μονοπατιού που οδηγεί στο μοναστήρι

σύμβολο του ποντιακού ελληνισμού, την Παναγία Σουμελά. Το τοπίο γύρο μας καταπράσινο. Πυκνή βλάστηση με τα έλατα να υψώνονται θεόρατα προς τον ουρανό. Σε πολλά σημεία το νερό της βροχής έχει ξεπλύνει το χώμα και προσπαθούμε να ισορροπήσουμε πάνω στις ρίζες των δέντρων που έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του μονοπατιού. Ο καιρός μουντός. Το μοναστήρι γαντζωμένο πάνω στο όρος Μελά προβάλει μπροστά μας τυλιγμένο μέσα σε νέφος ομίχλης. Τα χαράματα που ξεκινήσαμε από την Τραπεζούντα, την άλλοτε πρωτεύουσα των Μεγαλοκομνηνών έβρεχε. Όλοι ήταν ανήσυχοι πως θα γίνει η λειτουργία στον περίβολο της μονής με βροχή. Αν και η λειτουργία θα ξεκινούσε στις 10 έπρεπε να είμαστε για λόγους ασφαλείας, όσοι είχαμε την τύχη να φέρουμε στο λαιμό μας τις κονκάρδες εισόδου, από τις 7 στο μοναστήρι.Οι Γκρίζοι λύκοιΟ φόβος για προβοκάτσια ή αντιδράσεις ακραίων εθνικιστικών στοιχείων, όπως οι «Γκρίζοι λύκοι» ήταν έντονος όλες τις προηγούμενες ημέρες. Από τη στιγμή που δόθηκε η άδεια στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο να λειτουργήσει, το πατριαρχείο εργάστηκε αθόρυβα, έτσι ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξουν εξάρσεις και υπερβολές που θα θέσουν σε κίνδυνο την επανάληψη του προσκυνήματος κάθε χρόνο. Μια-μια ανοίγουν τα τελευταία χρόνια εκκλησιές και μοναστήρια στην άλλοτε χριστιανική Ανατολή. Χάρις στις άοκνες προσπάθειες του πατριάρχη του Γένους καθιερώθηκαν τα προσκυνήματα στην Καππαδοκία και τα Μύρα χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις των ντόπιων. Μάλιστα, τώρα όλο και περισσότεροι δήμοι στην Καππαδοκία καλούν τον προκαθήμενο της ορθοδοξίας να λειτουργήσει σε εγκαταλελειμμένες εκκλησιές προσδοκώντας στο θρησκευτικό τουρισμό.Στον Πόντο όμως, τα πράγματα δεν είναι το ίδιο απλά λόγω της φόρτισης που υπάρχει από τα ιστορικά γεγονότα που ακολούθησαν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Οι Τούρκοι αρνούνται ότι διέπραξαν γενοκτονία, ο πρωτεργάτης αυτής, αρχηγός των τσετών Τοπάλ Οσμάν θεωρείται ήρωας και το άγαλμά του βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της Κερασούντας. Ο φόβος αναβίωσης σχεδίων αυτονόμησης του Πόντου λόγω και της παραμονής στη Μαύρη Θάλασσα χιλιάδων μουσουλμάνων –κατ’ άλλους απόγονοι κρυπτοχριστιανών- που μιλούν το ποντιακό ιδίωμα, τα ρούμτζα, έριχνε για χρόνια τη σκιά του στην περιοχή. Πουθενά αλλού δεν υπήρχε τριψήφιο νούμερο στο οποίο μπορούσε κάθε Τούρκος του Πόντου να καλεί και να καταγγέλλει στις αρχές κινήσεις που θεωρούσε ύποπτες για την ακεραιότητα της χώρας. Συγγραφείς, όπως ο Ομέρ Ασάν που τόλμησαν να γράψουν για τον ιδιαίτερο πολιτισμό