Συμβούλιο Επικρατείας και προεκλογικές δεσμεύσεις Πρωθυπουργού

18:38 16/11/2012 - Πηγή: Olympia

Του Γεράσιμου Παναγιωτάτου – Τζάκ, ΔικηγόρουΕυτυχώς που μέσα στις δυσκολίες που περνούν ο τόπος και πολίτες, έρχονται και κάποιες ειδήσεις που φέρνουν αισιοδοξία για το μέλλον της πατρίδας και του λαού μας. Αναφέρομαι φυσικά στην απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο 3838/2010, γνωστό και ως «λαθρονόμο» ή ως «νόμο Ραγκούση». Βασικός σκοπός του εκτρωματικού αυτού νόμου, ήταν η αλλοίωση του ελληνικού έθνους και του εκλογικού σώματος, αφού στην πορεία του χρόνου θα

μπορούσαν να λάβουν την ελληνική ιθαγένεια και το δικαίωμα ψήφου εκατομμύρια αλλοδαπών που θα έκαναν χρήση των διατάξεών του.Δεν θα επεκταθώ στο περιεχόμενο του νόμου αυτού, αφού αυτά αναλύθηκαν σε προηγούμενο άρθρο μας, αμέσως μετά τη σχετική απόφαση του αρμοδίου Τμήματος του ΣτΕ, που είχε καταρχήν κρίνει το νόμο αντισυνταγματικό και είχε παραπέμψει λόγω σπουδαιότητας το ζήτημα στην Ολομέλεια. Πρέπει να εκφράσουμε την ικανοποίησή μας για το ότι οι Δικαστές του ΣτΕ άντεξαν στις πιέσεις που τους ασκήθηκαν από θολοκουλτουριάρικους πολιτικούς, πανεπιστημιακούς και δημοσιογραφικούς κύκλους καθ’ όλο αυτό το διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στην απόφαση του Τμήματος και την απόφαση της Ολομέλειας.Σήμερα, πλέον, είναι σαφές ότι κατέπεσαν όλες οι ασυναρτησίες που έλεγαν όλοι αυτοί που στήριζαν το νόμο και που διαχρονικά στηρίζουν ό,τι μπορεί να κάνει ζημιά στην Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Αποδείχτηκε ότι η ιθαγένεια / υπηκοότητα είναι ο νομικός δεσμός που συνδέει τον πολίτη με το κράτος και αποτελεί αποκλειστική ευχέρεια του κάθε κράτους να την απονέμει υπό τους όρους που το ίδιο επιθυμεί. Ούτε κανένα σχετικό δικαίωμα αποκτά όποιος αλλοδαπός «μπουκάρει» σε μία χώρα, ούτε καμία σχετική υποχρέωση έχει η χώρα να δίνει την ιθαγένεια σε όποιον τη ζητήσει.Επιπλέον, και πάλι αποκλειστικό δικαίωμα του κάθε κράτους είναι να επιλέξει αν θα παίρνει ή όχι την ιθαγένεια όποιος γεννιέται στο έδαφός του. Η Αμερική και άλλες χώρες που συγκροτήθηκαν κατά τα νεότερα χρόνια και συνεπώς αποτελούν κράτη πολυεθνικής σύνθεσης που ήθελαν να προσελκύσουν πληθυσμό, εφαρμόζουν το δίκαιο του εδάφους (jus soli), δηλαδή απονέμουν την ιθαγένεια σε όποιον γεννηθεί στο έδαφός τους. Δικαίωμά τους. Αντίθετα, οι ευρωπαϊκές χώρες και γενικά όσες εμπίπτουν ιστορικά στην έννοια του «έθνους-κράτους», έχουν επιλέξει το λεγόμενο νομικά «δίκαιο του αίματος» (jus sanguinis), δηλαδή απονέμουν την ιθαγένεια μόνο σε όποιον κατάγεται από γονείς που έχουν την εθνικότητα και την ιθαγένεια του κράτους αυτού. Ένα από τα παραδείγματα των χωρών αυτής της δεύτερης κατηγορίας είναι η χώρα μας. Και πράγματι, το έθνος με την αρχαιότερη και μεγαλύτερη ιστορία, τι ανάγκη έχει να μοιράζει την ιθαγένειά του πανεύκολα και να οδηγηθεί στην αλλοίωσή του και σε μελλοντικό αφανισμό;Για τις εξαιρετικές περιπτώσεις αλλοδαπών που έχουν έρθει νόμιμα στην πορεία των χρόνων και διέπρεψαν ή προσέφεραν στην Ελλάδα, πάντοτε υπήρχε ο θεσμός της πολιτογράφησης με την πλήρωση συγκεκριμένων προϋποθέσεων. Αυτό μπορεί να συ