“Τα φαντάσματα του παρελθόντος επέστρεψαν”. Τα αποτελέσματα των γερμανικών εμμονών

12:34 11/5/2012 - Πηγή: Olympia

FINANCIAL TIMES

”Τα φαντάσματα της δεκαετίας του ’30 επέστρεψαν και μας καταδιώκουν. Μπορεί να μην έχουμε υποκύψει ακόμη στη Μεγάλη Ύφεση, όμως η ύφεση, με τη μία ή την άλλη μορφή, μας περιτριγυρίζει. Γινόμαστε παράλληλα μάρτυρες πολιτικού εξτρεμισμού και εθνικιστικών αντιδράσεων όσον αφορά τις υποχρεώσεις μιας χώρας προς -κατά κανόνα ξένους- πιστωτές της.

..

Η ανάκαμψη είτε είναι αξιοσημείωτα χαμηλή, είτε -όπως συμβαίνει σε ορισμένα μέρη της Ευρώπης- απουσιάζει εντελώς. Για ορισμένα κράτη της ευρωζώνης, υπάρχει η απειλή οικονομικής ελεύθερης πτώσης.

Πολιτικοί και οικονομολόγοι

διαφωνούν ως προς το τι πρέπει να γίνει.

Η ανάδειξη του Νίκου Μιχαλολιάκου και της Χρυσής Αυγής -το έμβλημα είναι μία ελαφρώς μεταμφιεσμένη σβάστικα- στις ελληνικές εκλογές, σε συνδυασμό με την ασυνήθιστη ισχύ της Marine Le Pen κατά τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, πριν από δύο εβδομάδες, θα πρέπει να υπενθυμίζει σε όλους την εντεινόμενη απογοήτευση των ψηφοφόρων, καθώς τα κυρίαρχα κόμματα μένουν στις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις.

Για όσους δραστηριοποιούνται στο περιθώριο του πολιτικού φάσματος, η κατάσταση αυτή είναι εξαιρετικά συμφέρουσα, όπως ακριβώς έγινε και τη δεκαετία του 1930.



Το πρόβλημα μπορεί να αποτυπωθεί απλά. Το εθνικό εισόδημα έχει υποχωρήσει σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από ό,τι αναμενόταν πριν από μία πενταετία. Έτσι η προθυμία και η ικανότητα των οφειλετών να αποπληρώσουν τα χρέη τους μειώθηκαν σοβαρά. Το νέο σλόγκαν των οφειλετών είναι «δεν μπορώ να πληρώσω, δεν θα πληρώσω».



Οι πιστωτές απαντούν απαιτώντας συνεχιζόμενη λιτότητα: υψηλότερη φορολογία, μειώσεις των δημοσίων δαπανών και τακτικές δόσεις του οικονομικού ισοδύναμου του μουρουνέλαιου. Και όλα αυτά θεωρείται ότι θα ξεπλυθούν με τα φθηνά δάνεια από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και άλλους γενναιόδωρους ευεργέτες.

Σε αντάλλαγμα, υπάρχει μία εξαιρετικά ασαφής υπόσχεση για επιστροφή στην ανάπτυξη σε κάποια απροσδιόριστη στιγμή στο μέλλον.

Οι πιστωτές επιμένουν ότι για την απουσία της ανάπτυξης ευθύνονται οι οφειλέτες.

Τα χρόνια προ της χρηματοοικονομικής κρίσης, άλλωστε, οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου επέτρεψαν πολύ μεγάλες αυξήσεις στους μισθούς, υπονομεύοντας την ανταγωνιστικότητά τους.

Για τους πιστωτές, αυτή είναι μία ελκυστική εξήγηση επειδή τους απαλλάσσει από τις ευθύνες. Είναι όμως μία εξήγηση… διάτρητη.

Εάν η ανταγωνιστικότητα των χωρών του ευρωπαϊκού νότου ήταν τόσο κακή, τότε γιατί τους δάνεισαν τόσο απερίσκεπτα; Εάν το πρόβλημα είναι μόνο η ανταγωνιστικότητα, τότε γιατί επιστρέφει και ο ευρωπαϊκός βορράς στην ύφεση, παρά την καλή διαγωγή του; Η ολλανδική οικονομία βυθίζεται και πάλι, όπως και η βρετανική, παρά τα υποτιθέμενα πλεονεκτήματα από τις τακτικές δόσεις ποσοτικής χαλάρωσης και την τεράστια υποχώρηση της στερλίνας, κατά τα πρώτα στάδια της χρηματοοικονομικής κρίσης.

Εάν όντως το μόνο πρόβλημα είναι η ανταγωνιστικότητα, τότε γιατί η υποτιθέμενα ανταγωνιστική αμερικανική οικονομία παλεύει να ανακτήσει το παρά