`​ΤΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ: Άρθρο με πολλούς αποδέκτες.

07:27 22/7/2012 - Πηγή: Olympia

Του
Προκόπη Παυλόπουλου
Βουλευτή, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών

(Νομική μελέτη είναι στην ουσία, με την οποία ακυρώνει την διαφαινόμενη πρόθεση της λαίλαπας των αποκρατικοποιήσεων με όρους νεοφιλελευθερισμού. Εκθέτει την κυβέρνηση Παπανδρέου για τις μεθοδεύσεις στον ΟΤΕ αλλά αποδεικνύει τι σημαίνει πραγματική συνέργεια μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα,

όπως έγινε επί Καραμανλη στην πλέον επιτυχημένη ιστορικά περίπτωση. Αυτή της Cosco. Αναμένεται να δούμε τι θα κάνει εάν η κυβέρνηση επιχειρήσει εκποιήσεις τύπου Παπανδρέου. Θα πει πάλι “Ναι σε όλα”;)

​Ιδίως κατά την παρούσα φάση της δεινής οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη Χώρα παρίσταται, μεταξύ άλλων, εξαιρετικά επιτακτική η ανάγκη αφενός ιδιωτικοποιήσεων. Ήτοι
ευρείας υιοθέτησης μεθόδων και πρακτικών ιδιωτικής οικονομίας και, συνεπώς, ιδιωτικού δικαίου και στο πεδίο συγκεκριμένων δραστηριοτήτων του Δημοσίου. Και, αφετέρου, αποκρατικοποιήσεων. Ήτοι εκχώρησης σε εκπροσώπους του ιδιωτικού τομέα δράσεων, οι οποίες ανήκαν ως τώρα στο Δημόσιο και τους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Όπως όμως είναι ευνόητο κυρίως οι αποκρατικοποιήσεις, ακριβώς επειδή σηματοδοτούν ουσιαστική αποξένωση των κρατικών οργάνων από αρμοδιότητες που σήμερα ασκούν, πρέπει να διεκπεραιωθούν lege artis. Δηλαδή πρωτίστως σύμφωνα με τους κανόνες, τους οποίους θεσπίζουν οι σχετικές διατάξεις του Συντάγματος.
. Το ισχύον Σύνταγμα, από πλευράς «θεσμικής ιδεολογίας» ως προς το κοινωνικοοικονομικό γίγνεσθαι, υιοθετεί το πρότυπο του, κευνσιανής προέλευσης, λελογισμένου κρατικού παρεμβατισμού, ο οποίος:
Α. Πρώτον, δρομολογείται μόνο κατ’ εξαίρεση. Και ειδικότερα όταν και όπου τούτο απαιτείται προκειμένου να διασφαλισθεί η ομαλή λειτουργία της οικονομίας της αγοράς, εφόσον αυτή έχει διαταραχθεί ουσιωδώς από στρεβλώσεις της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Χαρακτηριστικές είναι οι διατάξεις του άρθρου 106 παρ. 2 του Συντάγματος, σύμφωνα με τις οποίες «η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν επιτρέπεται να αναπτύσσεται σε βάρος της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή προς βλάβη της εθνικής οικονομίας».
Β. Δεύτερον, e contrario αντιτίθεται στις περί «αυτορρύθμισης» αντιλήψεις του νεοφιλελευθερισμού, του οποίου οι εφαρμογές στην πράξη οδηγούν στην ανεξέλεγκτη δράση –και, τελικώς, στην επικυριαρχία- των αγορών. Άρα, κατ’ αποτέλεσμα, στην περιθωριοποίηση της οιασδήποτε κρατικής εποπτείας επί της οικονομίας.
. Ο πυρήνας της προαναφερόμενης «θεσμικής ιδεολογίας» του λελογισμένου κρατικού παρεμβατισμού συνάγεται, κατά βάση, από:
Α. Αυτό τούτο το Σύνταγμα. Αντιπροσωπευτικός προς μια τέτοια κατεύθυνση είναι ο συνδυασμός των διατάξεων των άρθρων 2 παρ. 1 (σεβασμός και προστασία της αξίας του ανθρώπου), 5 παρ. 1 (ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας) και 23 παρ. 2, 29 παρ. 3, 106 παρ. 3, οι οποίες καθιερώνουν καθεστώς ειδικής προστασίας των «επιχειρήσεων δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας, που η λειτουργία τους έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου».