Θεατές μιας Γενοκτονίας

22:33 28/10/2012 - Πηγή: Olympia

«Για να αποφύγουν να τους κλέβουν, οι μεγαλύτεροι κλέφτες βάλανε νόμους. Αυτοί που τους σέβονται…Δεν ξέρουν πως οι νόμοι είναι ψεύτικοι, πως οι κλέφτες τους έχουν κλέψει πολύ προτού να γεννηθούν.» (Λιού-Κιάνγκ-Τσέου.)

Το ανυπόληπτο πολιτικό σύστημα της χώρας σε συνεργασία με τους πυρομανείς του ΔΝΤ, το διευθυντήριο της ΕΚΤ και τις ορντολιμπεραλιστικές κυβερνήσεις της ΕΕ, οδηγεί την χώρα σε πλήρη γεωοικονομική και γεωπολιτική υποβάθμιση, ταυτόχρονα με μιαν ανελέητη επίθεση

προς τα λαϊκά στρώματα. Η περιβόητη «ανάπτυξη» δεν είναι παρά η οδός προς την πλήρη υπανάπτυξη.
Η χώρα μετατρέπεται σε αποικία-προτεκτοράτο του γερμανικού κεφαλαίου, ενώ τα αποτελέσματα της άγριας οικονομικής γενοκτονίας είναι η ανθρωπιστική κρίση που θα γίνεται εντονότερη και θα παίρνει την μορφή βιολογικής γενοκτονίας. Ωφελημένη από αυτή την απροκάλυπτη δολοφονική διαδικασία που δεν αφήνει ορατά ίχνη στα χέρια των δολοφόνων, είναι η λεγόμενη αστική τάξη της χώρας, που προσδοκά κέρδη από το ξεπούλημά της και την εξαθλίωση των εργαζομένων.
Τουλάχιστον για μια δεκαετία, η πολιτικο-οικονομική ελίτ καραδοκούσε την ευκαιρία που θα πρόσφερε η κρίση χρέους, ώστε να επιβληθεί η οικονομική και κοινωνική μεταβολή του «τουρμπο-καπιταλισμού». Οι θεωρητικοί του εκσυγχρονισμού (της δεξιάς και της μικροαστικής αριστεράς), προετοίμασαν το έδαφος για την αδίστακτη επίθεση στην κοινωνία, ώστε να επιτευχθεί ο “εκσυγχρονισμός”, η καπιταλιστική ανάπτυξη. Η θεωρία του «εκσυγχρονισμού» λειτούργησε ως ο ιδεολογικός άξονας νομιμοποίησης της επερχόμενης νεοαποικιοκρατίας.
Τα αποτελέσματα αυτής της επέλασης του «ζόμπι-καπιταλισμού», που επιδιώκει τoν «εκσυγχρονισμό» της χώρας: η κατάργηση δικαιωμάτων, η απροκάλυπτη ολιγαρχική διακυβέρνηση από κυβερνήσεις μαριονέτες του ευρωπαϊκού κεφαλαίουυ, ο πολιτισμικός ιμπεριαλισμός που ενοχοποιεί την ιδιαιτερότητα, οι μετακινήσεις πληθυσμών, η φτωχοποίηση και εξαθλίωση των νέων γενιών, η νέο-αποικιοκρατική αρπαγή των δημόσιων και ιδιωτικών αγαθών, η καταστροφή αξιών και ανθρώπινων ζωών, αποτελούν παράπλευρες απώλειες της «εκσυγχρονιστικής» διαδικασίας που αποσκοπεί στο να επιφέρει τρελά κέρδη για τις οικονομικές ελίτ και τις μαριονέτες τους.
Οι πολιτικές δυνάμεις που αντιστέκονται στο καθεστωτικό πολιτικό σύστημα, φαίνεται ότι αδυνατούν να συλλάβουν τις πραγματικές διαστάσεις αυτής της επίθεσης, αφού επιχειρούν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα με όρους που το ίδιο το καθεστωτικό σύστημα θέτει.
Δεν αποτελεί παράδοξο λοιπόν που η Χρυσή Αυγή, αργά και μεθοδικά, συγκροτείται σε μείζονα κοινωνική και πολιτική δύναμη. Όταν η αριστερά εγκαλείται στην αστική νομιμότητα από τα αστικά κόμματα και σύρεται στο να παρουσιάζει διαπιστευτήρια αστικής νομιμοφροσύνης, επιτρέπει στην ακροδεξιά να μονοπωλεί την αμφισβήτηση του συστήματος και την αντιβία.
Ο αριστερός αστικός κομφορμισμός-ανεξάρτητα από το γεγονός ότι εμφορείται από το σύνδρομο της μετεμφυλιακής ηττοπάθειας-, θα φέρει και την κύρια ευθύνη για το ολοκληρωτικό χάος με το οποίο απειλείται σύντομ