Τι κρύβεται πίσω από τη «δημοσιονομική τακτοποίηση» – ένα αδρό περίγραμμα μιας ιστορικής αθλιότητας…

09:43 7/11/2012 - Πηγή: Olympia

Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης 

Μια σημείωση πάνω στα πρώτα δύο δάνεια του ελληνικού κράτους (1824-1825) : «Το πρώτο δάνειο, τοκογλυφικό και ανήθικο ως συμφωνία, κατασπαταλήθηκε στον εμφύλιο πόλεμο κι όλοι οι δρόμοι, θαλασσινοί και στεριανοί, έμειναν ανοιχτοί για την εισβολή του Ιμπραήμ. Το δεύτερο χάθηκε στις κερδοσκοπικές παραγγελίες φρεγατών και ατμοκινήτων πλοίων που δεν έφθασαν ποτέ στην Ελλάδα. Ήταν μια ιστορία αγυρτείας και διαφθοράς… Με αποτέλεσμα να κατασπαραχθεί το πρώτο δάνειο –ό,τι παραδόθηκε τελικά- με τη δική

τους ανοχή ή και συνέργεια. Προμήθειες αστρονομικές, παιγνίδια στα χρηματιστήρια, εκβιασμοί και ελεεινές συναλλαγές. Το τελικό προϊόν του πρώτου δανείου κατασπαταλήθηκε στο εσωτερικό. Το δεύτερο δάνειο θα διασπαθισθεί στο εξωτερικό. Κατέληξε στα θυλάκια Άγγλων και Αμερικανών κερδοσκόπων. Από τα δύο αγγλικά δάνεια –2.800.000 λίρες- ελάχιστα ποσά αξιοποιήθηκαν για τις ανάγκες του Αγώνα. Τα υπόλοιπα έθρεψαν τον αδελφοσπαραγμό ή καταβροχθίσθηκαν από ξένους επιτήδειους. Δεν πρόσφεραν τίποτα ουσιαστικό στην Επανάσταση οι αγγλικές λίρες. Άνοιξαν μονάχα την άβυσσο της διχόνοιας και πλούτισαν Έλληνες και ξένους ιδιοτελείς ή απατεώνες. Το δεύτερο δάνειο των δύο εκατομμυρίων λιρών προοριζόταν για τη δημιουργία ενός εκσυγχρονισμένου εθνικού στόλου και στη συγκρότηση μισθοφόρων και ελληνικού τακτικού στρατού. Αποτέλεσμα μηδέν.»Κυριάκος Σιμόπουλος : Πώς είδαν οι ξένοι την Ελλάδα του ’21, Τόμος 4 : 1824-1826, Αθήνα, 1984, σελ. 412-414«Ηξεύρετε τι έγιναν η λίραις της Αγγλίας; / Ταις έφαγαν οι Δυνατοί της δυστυχούς Γραικίας. / ταις χώνευσαν οι Γραμματείς, και όλ’ οι αρχηγοί σας / και τώρα έμεινε γυμνό το δύστυχο κορμί σας.»Αλ. ΣούτσοςΣε μια χώρα, όπου από τη πρώτη στιγμή της συγκρότησής της ως κρατικής οντότητας, το πρώτο που φρόντισε να «αποδείξει» και «εμπεδώσει» ήταν το ενδιαφέρον των πολιτικών της ηγεσιών και των εν γένει ιδιωτικών ή κρατικών διαπλοκών με αυτές τις ηγεσίες, να λεηλατούν συστηματικά το δημόσιο χρήμα και πλούτο, με αποτέλεσμα το δημόσιο ταμείο να βρίσκεται σε μια διαρκή ανισορροπία, αφού διαρκώς η διαπλοκή από τη μια και η ένοχη ανοχή από την άλλη των πολιτικών εξουσιών, ήταν οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές και υπονομευτές αυτής της «ανισορροπίας».Σε μια χώρα, όπου «από το πρώτο της το γάλα» η εξουσία ουδέποτε κατόρθωσε να πείσει ότι ενδιαφέρεται και λειτουργεί υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, (και δυστυχώς εδώ τις εξαιρέσεις που πράγματι υπήρξαν τις καταβροχθίζει ο ιστορικός κανόνας), αλλά περίπου ως υπηρέτης των μεγάλων συμφερόντων, όταν δεν επισύρει πάνω της τους πιο απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς : θυμάστε τους χαρακτηρισμούς της «καμόρας», το «κυβερνήσεις διαρρηκτών», «πρακτικές Σικελίας» κ.λπ., όλοι τους εκστομισμένοι από έγκριτα πολιτικά χείλη α΄ γραμμής;Σε μια χώρα, όπου η αναποτελεσματικότητα και η έλλειψη κάθε ικανότητας και δεξιότητας αποτελεί το κύριο ιστορικό γνώρισμα αυτής της (ιστορικής μας) πολιτικής εξουσίας.Σε μια τέτοια χώρα, μπορούμε πια να συνάγουμε το ιστορικό συμπέρασμα αναφορικά με το θέμα που εδώ θέσαμε,