Το αληθινό Κόστος Εισόδου στην Ελληνική Οικονομία

07:26 24/5/2012 - Πηγή: Olympia

Του Ηλία Καραβόλια, 24/5

Πολλοί εδώ και χρόνια πιστεύουμε, δίκαια και λογικά ,( και κυρίως τώρα που η πιθανότητα να έλθει μια ‘κάποια’ Αριστερά στα πράγματα αυξάνεται) για τον παρασιτικό ρόλο του συντεχνιακού συνδικαλισμού και τον λαικισμό αριστερών και ακροαριστερών δυνάμεων, στοιχεία που έδιωξαν ξένες επενδύσεις από την χώρα, με συνέπεια να χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας ,έσοδα για το κράτος, οφέλη για την κοινωνία. Οι ίδιες δυνάμεις , ή μέρος αυτών, ίσως επιθυμούν έμμεσα μια χώρα δημοσίων υπαλλήλων, με κρατική ,πατερναλιστική λογική στην οικονομία και εκτοπισμό του ιδιωτικού τομέα,

κυρίως των ξένων κεφαλαίων.

Δεν έχουν άδικο όσοι επικαλούνται τέτοια επιχειρήματα κατά του συντεχνιακού αριστερού
–και παλιότερα του Πασοκικού – χώρου. Προσωπικά όμως, χωρίς να συμφωνώ καθόλου με τις ακραίες λογικές του ΠΑΜΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων αριστερών δυνάμεων που καταλαμβάνουν σταθμούς και λιμάνια, που διώχνουν –ενίοτε- το ξένο κεφάλαιο, θεωρώ ότι υπάρχει και μια άλλη ισχυρή συντεχνία που απωθεί ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα .Συντεχνία που ενώ όλοι γνωρίζουμε, φοβόμαστε να προσδιορίσουμε, πολλοί δε φοβούνται ακόμα και να την περιγράψουν ή να την αναφέρουν.

Πρόκειται για μια συντεχνία που φρόντισε 30 χρόνια τώρα να θρέψει ένα γραφειοκρατικό δημόσιο, ένα φορομπηχτικό κράτος, μια τερατώδη κρατική μηχανή, πολυδαίδαλων μηχανισμών, που γέννησαν φαινόμενα διαφθοράς και προσοδοθηρίας για κρατικά στελέχη και σειρά προνομίων για μεσάζοντες και ιδιώτες. Μην βιαστείτε: δεν εννοώ τον δικομματισμό και τους πολιτικούς, γνωστούς απο την εναλλαγή της εξουσίας Η συντεχνία που υπαινίσσομαι είναι αυτή που με μια εύστοχη λαική φράση, πριν 8 χρόνια, μεταξύ κρεατοφαγίας και οινοποσίας, περιέγραψε ο Κώστας Καραμανλής: οι 5-6 νταβατζήδες( άσχετα αν αυτός δεν τα έβαλε… καν μαζί τους, άσχετα αν δεν μπορούσε καν να τους ελέγξει και μάλιστα έθρεψε και 2-3 άλλους.) Οι νταβατζήδες αυτοί υπήρχαν και υπάρχουν ακόμη. Τους γνωρίζουμε, τους αναφέρουμε μεταξύ μας, ξέρουμε πώς διαπλέκονται με το Δημόσιο , με τις Τράπεζες, με τα ΜΜΕ , με τις μεγάλες κατασκευαστικές.

Αυτοί οι κύριοι, με τους απογόνους τους, διατηρούσαν επί 2 και 3 δεκαετίες , στις κρυφές μισθοδοσίες τους ,εναλλάξ τους πράσινους και γαλάζιους υπουργούς, ανώτατα κρατικά στελέχη και δημοσιογράφους που έφτιαχναν κλίμα για δουλειές με υπερτιμολόγηση και αποδόσεις εξωπραγματικές. Στην χώρα των 3 αναπτυξιακών πακέτων από την Ευρωπαική Ένωση, και παλιότερα από τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, το μακρύ χέρι του Κράτους μοίρασε πολλά σε λίγους, και λίγα σε πολλούς.Το γνωρίζουν οι πάντες πλέον.

Τι δεν γνωρίζουν πολλοί όμως σ αυτό τον τόπο: ότι εκτός των γερμανικών εταιρειών που προσέγγιζαν κυρίως μέσω των ελληνικών τους θυγατρικών τις υπουργικές και άλλες ‘υπογραφές’ για δημόσια έργα και υπηρεσίες , πολλοί άλλοι ισχυροί όμιλοι του εξωτερικού, από τον δυτικό αλλά και τον αραβικό κόσμο, ακόμα και από την ισχυρή ρωσική αρκούδα των τελευταίων δέκα ετών , έπρεπε τις περισσότερες φορές που ε