Το κακό δεν θα ήταν η χρεοκοπία.

10:05 17/6/2011 - Πηγή: Olympia

Αν νομίζετε ότι το πρόβλημα της χώρας είναι το οικονομικό, τότε παρακαλώαπομακρυνθείτεΓια μένα, το πρόβλημα είναι κυρίως κοινωνικό. Με την έννοια της κοινωνίας σε όλες τις εκφάνσεις της. Στον τρόπο που σκέφτεται, στις μεθόδους ανάλυσης, στους στρατηγικούς της στόχους, στην προσπάθεια που συνολικά καταβάλει. Το κακό θα ήταν να μήν βρούμε τους λόγους αυτής. Προφανώς και δεν αναφέρομαι μόνο στην οικονομία.Το πρόβλημα της χώρας είναι η έλλειψη αστικής τάξης. Ατυχώς, ποτέ δεν υπήρξε. Τουλάχιστον όχι στον Ελλαδικό χώρο. Γιατί Ελληνική αστική τάξη υπήρξε εκτός (Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Ιόνιο, Πλοέστι.

Στον Ελλαδικό χώρο, ίσως μόνο στη Θεσσαλονίκη – επηρεασμός από το εβραϊκό στοιχείο και στην Σύρο. (Η τελευταία απόκτησε όπερα, όταν στην Αθήνα περπατούσαν ξυπόλητοι). Τα χαρακτηριστικά της αστικής τάξης, είναι αυτά που δίνουν όραμα. Παράδοση, ευπρέπεια, σεβασμός. Αν αυτά συνδυαστούν και με ικανότητα, ευφυΐα και δημιουργία, προκύπτει το κεφάλαιο.Με αυτά και με εκείνα, η χώρα πορεύθηκε μέχρι το ’80. Από τότε, το όποιομοντέλλο της Ελληνικής "αστική" τάξης, προσαρμόστηκε στη νέαμπουρζουαζία Άπλυτων, μουστακοφόρων, θρασύτατων και άπληστων. Όπως περιγράφονται οι Φράγκοι από την Άννα Κομνηνή στην κατάληψη της Πόλης το 1204. Ατυχώς ο Ανδρέας είχε πάντα τη δυνατότητα να προσελκύει τους καλύτερους και την αδυναμία να κρατά τους χειρότερους. Το χειρότερο όμως που προξένησε ήταν η μη εξέλιξη της αντίπαλης παράταξης (ΝΔ), φέρνοντάς την να παίξει στο δικό του πεδίο. Η ΝΔ λοιπόν, από λεγόμενο κόμμα του αστικού χώρου, πολύ εύκολα κατάντησε καρικατούρα του ΠΑΣΟΚ. Σαν επόμενο, ήταν ο κόσμος να επιλέγει το πρωτότυπο και όχι την ρεπλίκα 30 χρόνια, μία γενιά δηλαδή, το όραμα της ΝΔ ήταν να αποκαταστήσει "αδικίες". Αυτό έμελλε να καταστεί το υπνωτικό για μία γενεά στρούμφ. Ερχόμενη με τα πολλά στην εξουσία, ήρθε η ώρα και γι αυτούς της δικαίωσης. Και μετά; Η κατάρρευση.Ας είμαστε δίκαιοι. Ο Καραμανλής ήταν μικρός. Πολύ μικρός. Όμως, απόποιά κοινωνία να αντλήσει ιδέες και ποιά κοινωνία να οδηγήσει;Το πρόβλημα της χώρας είναι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ομελέτα. Για να διοικήσεις, θα πρέπει να έχει τα μέσα, το όραμα και να είσαι αποφασισμένος να σπάσεις αυγά. Η τελευταία 30ετία μας έδωσε:Λούμπεν υπουργούς παιδίας (δεν μπορώ να διανοηθώ υπουργόπαιδίας να πηγαίνει στα μπουζούκια).Το αχόρταγο του Έλληνος.Την ορολογία Λαλιώτη (μιλώ και δεν λέω τίποτε).Το περίσσιο θράσος σαν κοινωνικό κεκτημένο.Τη λογική της μή σύγκρουσης και του θαψίματος των προβλημάτων.Έργα ημιτελή και ασύνδετα.Την άνοδο των μετρίων.Κατά την γνώμη μου, αυτά είναι τα προβλήματα της χώρας και όσο δεν τα αντιμετωπίζουμε τόσο περισσότερο θα βουλιάζουμε.ΥΓ. Μου άρεσε το απολιτίκ των αγανακτισμένων και είδα την έρευνα για το προφίλ τους στον Σκάι. Ατυχώς, ο διοργανωτής δεν φρόντισε να μου απαντήσει στη μοναδική απορία που είχα. Είναι οι αγανακτισμένοι οιinsiders; (ΔΕΚΟ, κλειστά επαγγέλματα, ιδιωτικοί που τρώνε από το κράτος κλπ;). Αυτό θα ακύρωνε τον όρο αγανακτισμένοι. Ελπίζω όχι.Νίκος Π.Filed under: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ