Υποχρέωση κάθε Έλληνα δασκάλου να υπερασπίζεται το Σύνταγμα

13:41 10/1/2012 - Πηγή: Olympia

Γράφει ο Δ. ΝατσιόςΔάσκαλος – Κιλκίς

Είναι γνωστό σε όσους καταγίνονται με τα θέματα της «διά βίου μάθησης» ότι στα Παιδαγωγικά τμήματα των πανεπιστημιακών σχολών παρεισέφρησαν,πλην ελαχίστων τιμητικών εξαιρέσεων, νεοταξοσκώληκες ολκής, αδίστακτοι εθνοαποδομητές, με σκοπό να αλυσοδέσουν την σκέψη, να μαγαρίσουν την κρίση των υπό εκκόλαψιν δασκάλων. Αν δεν υπάρχουν ισχυρά αντισώματα από την οικογένεια, οι περισσότεροι νέοι δάσκαλοι, ή μάλλον δασκάλες, εξέρχονται των σχολών αυτών μπουκωμένοι με εκκλησιομαχία και με μπαζωμένο

το πατριωτικό φρόνημα.
Μία ολιγόλογη παρένθεση. Ανέφερα πριν για δασκάλες. Δυστυχώς τα τμήματα αυτά κατά 90-95% πληρούνται από φοιτήτριες, από δασκάλες.
Ήδη στα σχολεία παρατηρείται ένα πρόβλημα.Η έλλειψη ανδρών, δασκάλων. Χάνεται έτσι το αντρικό πρότυπο. Είναι καλό και υγιές οι μαθητές του δημοτικού, σε κάποια τάξη, να «συναντούν» και να διδάσκονται από άντρες. (Μου το επισήμανε σοφός, πολιός καθηγητής). Αν συνδυαστεί αυτό με την άλωση της τηλεόρασης από θηλύγλωσσα, παρδαλοειδή υποκείμενα, τν απουσία του πατέρα από το σπίτι και τα πολλά διαζύγια, εξηγεί ένα πρόβλημα που λίγοι τολμούν να το θίξουν. Και ας μην παρεξηγηθώ από τα νέα παιδιά που επέλεξαν την υψοποιό αποστολή που ονομάζεται δάσκαλος-δασκάλα. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
Νέοι, λοιπόν, δάσκαλοι εμποτισμένοι, δυστυχώς, με τα δηλητήρια των γραικύλων που εγκαταβιώνουν στις σχολές τους, μπαίνουν στις τάξεις και αντί «να γιομίζουν τους μαθητές προκοπή κι αρετή, καθαρόν πατριωτισμόν και αγάπην στην θρησκείαν του Χριστού» (Μακρυγιάννης) τους μαθαίνουν πράγματα άξια «της απιστίας και παραλυσίας».
Αναλαμβάνοντας, λοιπόν, το κρίσιμο έργο της «διάπλασης των παιδιών» θεωρούν καθήκον τους να παρουσιάσουν τα διαπιστευτήρια του «προοδευτισμού» τους. Έτσι δυσφορούν για την πρωινή προσευχή, τον εκκλησιασμό των μαθητών, τις γιορτές επ’ ευκαιρία των εθνικών επετείων – την ημέρα μνήμης του Πολυτεχνείου σπαρταρούν από συγκίνηση, είναι «η δική τους μέρα». Θα συγκρίνουμε τώρα το Πολυτεχνείο με το ’21; το οποίο είναι ταξική επανάσταση των κολλήγων κατά των κοτζαμπάσηδων – και γενικά όπου εντοπίζουν άρωμα Ορθοδοξίας και Ελληνισμού αδιαθετούν πνευματικά. Στο αίμα τους ρέουν τα «φαρμάκια» της αφιλοπατρίας και απιστίας, με τα οποία τους εμβολίασαν οι αριστερόφωνοι καθηγητές των παιδαγωγικών τμημάτων. Έγραφε προφητικά ο Κόντογλου από το 1960 ακόμη για κάτι τέτοιους εκπαιδευτικούς. «Ας πούμε τα σημερινά μας. Τα σχολεία – αν βγάλει κανένας λίγα στη μπάντα – τ’ άλλα όλα δουλεύουν για να βγάζουνε λεβαντίνους κι όχι Έλληνες, με όλα τα ψευτοελληνικά εξωτερικά πασαλείμματα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που διδάσκουνε τα παιδιά μας κινήσανε από το χωριό, και πέσανε με τα μούτρα στα μοντέρνα. Γινήκανε θεριακλήδες του μοντερνισμού (σήμερα του μεταμοντερνισμού, της απαξίωσης των πάντων). Ο νους κι ο λογισμός τους, μέρα-νύχτα, στριφογυρίζει στις μοντέρνες ανοησίες. Την Ελλάδα δεν θέλουν μήδε να την ακούσουνε, την Ψωροκώσταινα! Δεν υπάρχει πιο αντιπαθητικό και πιο μικρόμυαλο πλάσμα από τον ξ