Περικοπές και στην κοινή λογική

13:00 29/11/2012 - Πηγή: Enimerwsi

Περικοπές στους μισθούς, στις συντάξεις, στις εξόδους, στις διαμαρτυρίες, στις ελευθερίες του λόγου και της έκφρασης, κάθε μέρα και λιγότερη δημοκρατία κι εμείς εκεί· προσκολλημένοι στα στερεότυπά μας, στις εμμο­νές μας, στα αδιέξοδα. Κάθε μέρα και λιγότερος κοινός νους. Το πρώτο και βασικότερο που...
έχου­με να καταλάβουμε είναι ότι δεν μας λείπει καμιά ιδιοφυία για να μας βγάλει από τα αδιέξοδα, δεν χρειαζόμαστε κανέναν από μηχανής Σωτήρα να μας ελευθερώσει, δεν έχουμε την ανάγκη κανενός περισπούδαστου οικονομολόγου

για να μας λύσει την εξίσωση της εξαθλίωσής μας. Ωστόσο, έχουμε απελπιστικά ανάγκη να ασκή­σουμε στοιχειωδώς την κοινή λογική. Με δυο λό­για, να σκεφτούμε απλά. Έχουμε επείγουσα ανά­γκη να κοιτάξουμε την πραγματικότητα κατάματα κι όχι μέσω κομματικών ιδεοληψιών, συμβάσεων και σκοπιμοτήτων. Ποιος δεν γνωρίζει ότι τα εγκλή­ματα γίνονται στο όνομα των πιο ευγενικών ιδεών, όπως αντίστοιχα οι κομματικοί μηχανισμοί λένε τα δικά τους κατασκευασμένα συνειδητά ψεύδη με απώτερο στόχο την εξουσία… «στο όνομα των συμ­φερόντων του λαού»; Ποιος δεν γνωρίζει σε αυτόν τον τόπο τις κακοδαιμονίες, τα λάθη, τις αγκυλώ­σεις, τις διαστρεβλώσεις και τα παρατράγουδα της χώρας; Σε ποιον από όλους όσοι κατοικούν αυτόν τον τόπο αρέσει η ανεργία, ποιος επίσης ικανοποιείται με τις απολύσεις των εργαζομένων, ποιος «τη βρίσκει» με τις μειώσεις των μισθών;

Τι μας λένε λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια τα κόμ­ματα… που δεν κυβέρνησαν τον τόπο; Ότι είναι κακό πράγμα οι απολύσεις, η ανεργία, οι μειώσεις μισθών, η κοινωνική και ατομική εξαθλίωση. Δι­εκδικούν την εξουσία, τη σωτηρία του τόπου και των ζωών μας λέγοντάς μας πόσο καταστροφικά είναι τα μέτρα του Μνημονίου. Τρία χρόνια, οι μεν αντιμετωπίζουν την κρίση με περικοπές μισθών και συντάξεων, φορολογώντας ό,τι σαλεύει στην ελληνική επικράτεια, και οι δε λέγοντας αυτό που παραδέχονται και γνωρίζουν όλοι: πόσο αντιλαϊκά είναι τα μέτρα… Οι μεν προσθέτουν ότι είναι επώδυνα, αλλά αναγκαία, οι δε ότι είναι επώδυνα και καταστροφικά γιατί δεν οδηγούν πουθενά. Ωστό­σο, δεν προτείνουν λύσεις, τουλάχιστον μέσα σε στοιχειώδες πλαίσιο σοβαρότητας… Και αυτό είναι γνωστό και εμπεδωμένο στη λαϊκή συνείδηση.

Ο κοινός νους σε περιόδους κρίσης αποτελεί την πιο ασφαλή καταφυγή, που δεν είναι άλλη από την αποδοχή του γεγονότος ότι πτωχεύσαμε κι ότι επι­τέλους ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ – τελεία και παύλα. Σε παρόμοιες περιπτώσεις, η ισονομία, το αίσθημα δικαίου και άλλες αξίες της δημοκρατίας βρίσκονται επίσης υπό καθεστώς πτώχευσης. Το μέγα αμάρτη­μα της αντιπολίτευσης είναι ότι ασκεί παρηγορητικό καταγγελτικό λόγο προσδοκώντας την εξουσία. Δεν λέει την αλήθεια ότι, ναι, λεφτά δεν υπάρχουν, για να αποκαταστήσει ό,τι χάθηκε, όπως υπόσχονται.

Δεκαετίες τώρα, η ευρύτερη Αριστερά επισήμαι­νε, ηχηρά και εντόνως, παράνομες προσλήψεις, όργιο αυθαιρεσιών, τον μηχανισμό διορισμών των κομμάτων εξουσίας, την ακατάσχετη ρουσφετολογία. Τι έγιναν όλοι εκείνοι οι «πρασινοφρουροί» και τα «δικ