Βιάγκρα στη θεραπεία της καρδιακής ανεπάρκειας

15:51 31/12/2011 - Πηγή: Enimerwsi

Φως στο μηχανισμό με τον οποία το Βιάγκρα καθιστά ελαστικά τα άκαμπτα τοιχώματα των αρτηριών, έριξαν με έρευνά τους γερμανοί και αμερικανοί επιστήμονες. Τα «σκληρά» αγγεία ή αρτηρίες αποτελούν τη βασική αιτία πρόκλησης καρδιακής ανεπάρκειας....

και βοηθούν στην εκδήλωση εμφράγματος. Και το συνηθέστερο αίτιο της καρδιακής ανεπάρκειας είναι η στεφανιαία νόσος, δηλαδή η στένωση των λεπτών αιμοφόρων αγγείων που τροφοδοτούν την καρδιά με αίμα, θρεπτικές ουσίες και οξυγόνο.

Το φάρμακο για τη στυτική δυσλειτουργία

φέρεται να αυξάνει τις πιθανότητές του ώστε να χρησιμοποιείται στο κοντινό μέλλον για τη θεραπεία της καρδιακής ανεπάρκειας, αλλά και άλλων αγγειακών παθήσεων. Σε προηγούμενες μελέτες είχε παρατηρηθεί πως η δραστική ουσία του φαρμάκου, η σιλδεναφίλη, «μαλακώνει» τα αγγεία.

Στο πλαίσιο της νέα μελέτης, ειδικοί από το Ερευνητικό Κέντρο Μπότσουμ στη Γερμανία και τη Μάγιο Κλίνικ στις ΗΠΑ, μελέτησαν την επίδραση του φαρμάκου σε σκύλους με διαστολική καρδιακή ανεπάρκεια, μία κατάσταση κατά την οποία η κοιλία της καρδιάς δεν γεμίζει με την επαρκή ποσότητα αίματος που χρειάζεται για να λειτουργεί σωστά. Αυτό συμβαίνει διότι η αρτηρία που οδηγεί το αίμα στην κοιλία δεν είναι αρκετά ελαστική. Χορηγώντας όμως Βιάγκρα στα τετράποδα, ενεργοποιήθηκε ένα ένζυμο που προκάλεσε χαλάρωση στα κύτταρα του μυοκαρδίου και τελικά καλύτερη καρδιακή λειτουργία.

«Καταφέραμε να αποδείξουμε σε πειραματόζωα πως για πρώτη φορά οι πιθανότητες για θεραπεία ατόμων με καρδιακή ανεπάρκεια είναι ιδιαίτερα αυξημένες», δήλωσε ο καθηγητής φυσιολογίας Βόλκφανγκ Λίνκε.

Αν η αντλητική δυναότητα της καρδιάς μειωθεί σημαντικά, το αίμα και τα υγρά του σώματος μπορούν να συσσωρευτούν σε άλλα σημεία του οργανισμού, προκαλώντας για παράδειγμα προβλήματα στους πνεύμονες, το ήπαρ, το γαστρεντερικό, τα χέρια και τα πόδια. Κατά συνέπεια, τα όργανα δεν λαμβάνουν επαρκές οξυγόνο και θρεπτικές ουσίες, γεγονός που τους προκαλεί βλάβη και τα εμποδίζει να λειτουργήσουν σωστά.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση journal Circulation.