H μαγική σου φράση

17:56 2/8/2012 - Πηγή: Queen.gr

Πως μια φράση μπορεί να βελτιώσει την ψυχολογία σου

Πριν από ακριβώς 2 χρόνια, έκανα το επταήμερο σεμινάριο Breakthrough to Success με τον μέντορά μου Jack Canfield, στο Scottsdsale στην Αριζόνα της Αμερικής. Ο Jack Canfield, θεωρείται ο νούμερο 1 coach της Αμερικής και έχει πουλήσει πάνω από 112 εκατομμύρια βιβλία σε 40 γλώσσες. Ήμασταν περίπου 300 άτομα από 48 διαφορετικές

χώρες. Το σεμινάριο έχει ως στόχο να σου δώσει εργαλεία για να πας την ζωή σου στο επόμενο επίπεδο. Είναι ένα από τα καλύτερα που έχω κάνει, και έχω κάνει πολλά!
Την Τρίτη μέρα, νιώθω πιο άνετα. Γενικά σαν άνθρωπος, θέλω τον χρόνο μου για να αρχίσω να μοιράζομαι προσωπικές πληροφορίες. Που θα το φανταζόμουν ότι 2 χρόνια μετά, πολλοί από τους συμμετέχοντες θα ήταν συνεργάτες μου και θα δημιουργούσαμε μαζί project προσωπικής ανάπτυξης που απευθύνονται σε ολόκληρη την υφήλιο... τότε ήμουν αφοσιωμένη στο να κρατάω τις άμυνές μου!
Έχω εντυπωσιαστεί πάρα πολύ από τον Jack. Δεν έχω δει πιο συγκροτημένο άνθρωπο. Καμία έπαρση, αυθεντικός και ταπεινός. Είναι τόσο επιτυχημένος, (μπορεί να τον έχεις δει στην ταινία ή το βιβλίο The Secret), είναι εκατομμυριούχος, έχει φίλους όλα τα celebrities, εμείς χειροκρότημα και δεν τον αφήνουμε να μιλήσει και εκείνος.... εκεί. Πράος, στο θέμα, γεμάτος καλοσύνη. Συνειδητοποιώ ότι η συμπεριφορά του προέρχεται από το γεγονός ότι έχει εναρμονιστεί με την αυθεντικότητά του, την έχει αποδεχθεί και δεν έχει ανάγκη να αποδείξει κάτι παραπάνω. Τον θαυμάζω.

Ξεκινάμε μια άσκηση, σε ζευγάρια, από τις αγαπημένες μου, την κάνουμε και στα σεμινάρια μας. Πρέπει να βρούμε μια φράση που μας αναπτερώνει και θα θέλαμε να την ακούσουμε όταν έχουμε ανάγκη από επιβράβευση, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά ή όταν θέλουμε βοήθεια. Σκέπτομαι την φράση: «Συνέχισε τα πάς περίφημα!». Ναι αυτή είναι. Οι μισοί συμμετέχοντες είναι ακίνητοι και εγώ, με τους υπόλοιπους μισούς συμμετέχοντες, έχουμε ως στόχο να πούμε την φράση μας στο αυτί εκείνων που είναι ακίνητοι. Οι ακίνητοι έχουν τα μάτια τους κλειστά.
Πάω στην J, και λέω την φράση μου. Το πρόσωπό της χαλαρώνει. Λέω την φράση μου στον Κ, χαμογελάει. Όσο περισσότερο λέω την φράση μου, "Συνέχισε, τα πας περίφημα", τόσο νιώθω ένα άνοιγμα στο στήθος, σαν να χαλαρώνω. Βλέπω τα πρόσωπα των άλλων: μια απίστευτη ηρεμία, γαλήνη. Σε όσους περισσότερους έλεγα την φράση μου, τόσο, έβλεπα τον κόσμο να συγκινείται, κάποιοι έκλαιγαν (οι περισσότεροι άντρες;;;;). Μου φάνηκε λίγο υπερβολικό.

Σειρά μου να μείνω ακίνητη και να ακούσω τις φράσεις από τους άλλους. Ξεκινάμε. Δεν έρχεται κανείς. Θέλω να φωνάξω, ε, εδώ, η Τζιλ είναι εδώ και περιμένει... φυσικά ντρέπομαι και δεν το κάνω. Ευτυχώς, παίζουν ωραία, χαλαρωτική μουσική.
Ναι, κάποια με πλησιάζει, φωνή Ασιατικής καταγωγής: "Σε αγαπώ και πιστεύω ότι είσαι υπέροχη". Άλλη φωνή: "σε συγχωρώ, προχώρα". Άλλη φωνή, άνδρας, πολύ ψηλός: "ότι θέλεις θα το καταφέρεις". «Ακόμα και αν έφυγα, είμαι εδώ», «Κάνε ότι καλύτερο μπορείς, είναι αρκετό», «φρόντισε τ