Pina Bausch: Μάγισσα ή νύμφη;

16:13 29/4/2012 - Πηγή: Queen.gr

Ένωσε τον κόσμο του κλασικού με το μοντέρνο

Παγκόσμια μέρα χορού σήμερα και οφείλουμε να αναφερθούμε έστω και τόσο συνοπτικά σε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του σύγχρονου χορού, που εδραίωσε το χάσμα μεταξύ δύο σχολών, εξελίσσοντας την τέχνη- ή τις τέχνες καλύτερα, στο σύνολό τους.

Η Pina Bausch, γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1940 στο Σόλινγκεν της Γερμανίας. Το πλήρες όνομά της ήταν Philippina Bausch όπως έγινε αρχικά γνωστή στο Έσσεν όπου σπούδασε χορό στη σχολή του Κουρτ Γιόος και

το Βούπερταλ,από το 1973. Η Bausch, ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά της Γερμανίας βιώνοντας την πτώση του Ναζισμού και τις συνέπειες του πολέμου. Μεγάλωσε πιστεύοντας πάντα  ότι η ζωή είναι ένα ταξίδι, που διανύουμε με στόχο να ψωτίσουμε όσο περισσότερα σκοτεινά σημεία μπορούμε, ακόμη κι αν μας τραβήξουν μέσα τους.

Ξεκίνησε τις σπουδές της στον χορό στα 14, στη Σχολή Φόλκβανγκ του Έσεν, υπό την καθοδήγηση του φιλελεύθερου εξπρεσιονιστή Κουρτ Γιος. Η σκέψη του άσκησε τεράστια επιρροή στην Μπάους. Στα δεκαεννιά της μετακομίζει στη Νέα Υόρκη, όπου φοιτά με υποτροφία στη Σχολή Τζούλιαρντ.  Η πορεία της ζωής και της καριέρας της θα καθοριστούν από την αύρα της μητρόπολης. «Η Νέα Υόρκη μοιάζει με ζούγκλα. Όμως εκεί νιώθεις απόλυτα ελεύθερος. Σε αυτά τα δυο χρόνια ανακάλυψα τον εαυτό μου» θα πει. Θα γίνει μέλος του Νέου Αμερικανικού Μπαλέτου και του Μπαλέτου της Όπερας του Μετροπόλιταν  και θα συμμετάσχει στις σπουδαιότερες παραστάσεις χορού κατά τη διαμονή της εκεί.

Επιστρέφει στη Γερμανία το 1962 και συνεργάζεται εκ νέου με τον Κουρτ Γιος στο Μπαλέτο Φόλκβανγκ. Το 1968 παρουσιάζει την πρώτη χορογραφία της, τα Θραύσματα. Την ίδια χρονιά αναλαμβάνει και την καλλιτεχνική διεύθυνση του Μπαλέτου. Το 1973 εγκαθίσταται στο Βούπερταλ και ιδρύει το Tanztheater. Οι παραστάσεις που ανεβάζει ξεπερνούν τις τριάντα. Στην αρχή η τοπική κοινωνία δυσφορεί από τις φαινομενικά ακατέργαστες και ρηξικέλευθες εικόνες που βλέπει στη σκηνή. Νιώθει αμηχανία μπροστά στον αντικομφορμισμό της. «Η τέχνη είναι ένα όχημα για κοινωνική κριτική. Ποτέ δεν πρέπει να γίνει μέσο εξωραϊσμού της πραγματικής ζωής» θα πει η Bausch.

Βάζει τους χορευτές της να μιλούν, να τραυλίζουν, να φωνάζουν ακατάληπτα. Η σκηνογραφία της είναι πρωτοποριακή. Στην Ιεροτελεστία της άνοιξης γεμίζει τη σκηνή με βρύα ώστε οι θεατές να βλέπουν, να ακούν και να μυρίζουν την πρωταγωνίστρια της παράστασης Γη. Οι αντιδράσεις για τις μεθόδους, αλλά κυρίως για τη θεματολογία της είναι πολύ εχθρικές. Της στέλνουν απειλητικά γράμματα, την προπηλακίζουν, αρχίζουν να αναρωτιούνται αν τα κονδύλια της πόλης αξιοποιούνται σωστά. Δεν θέλει να ευχαριστήσει τους θεατές. Θέλει να τους κάνει να σκεφτούν και να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Μετά τις αντιδράσεις σκέφτεται να μετακομίσει στο Παρίσι, αλλά τελικά μένει και συνεχίζει ακάθεκτη. Η εχθρότητα της τοπικής κοινωνίας σταδιακά μετατρέπεται σε ανοχή και συγκατάβαση, μέχρι που το παγκόσμιο κοινό αναγνωρίζει την τεράστια σημασία της τέχνης της. Το 200