Παιδική σκολίωση: πως ανιχνεύεται και θεραπεύεται;

10:46 9/11/2011 - Πηγή: Queen.gr

Όλα όσο πρέπει να ξέρετε για την σκολίωση στην παιδική ηλικία, πως μπορείτε να την αντιληφθείτε και ποιοι οι τρόποι θεραπείας της.

Η λέξη σκολίωση προέρχεται από τη λέξη «σκώληκας» και αυτό γιατί πρόκειται για μια τρισδιάστατη παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης τόσο σε πλάγιο επίπεδο όσο και σε στροφή. Η μέτρηση της παραμόρφωσης σε πλάγιο επίπεδο γίνεται με τη λήψη ειδικών ακτινογραφιών.

Η σκολίωση απαντάται τόσο στους ενήλικες, αλλά κυρίως στα παιδιά. Διαχωρίζεται ανάλογα με την αιτιολογία της σε συγγενή (όπου τα παιδιά γεννιούνται με παραμορφώσεις στους σπονδύλους),

σε νευρομυϊκή (όπου οφείλεται σε νευρομυϊκές παθήσεις), στη σκολίωση της νευρινωμάτωσης και στην πλέον συχνή αγνώστου αιτιολογίας ιδιοπαθή σκολίωση, από την οποία πάσχουν τα περισσότερα παιδιά. Η τελευταία διακρίνεται ανάλογα με την ηλικία εμφάνισης της σε τρεις κατηγορίες που είναι πολύ σημαντικές για την πρόγνωση και τη θεραπεία της.

Η βρεφική ιδιοπαθής σκολίωση (έως 3 ετών) είναι το 5% των περιπτώσεων και εμφανίζεται σε ίδια αναλογία σε αγόρια και κορίτσια. Έχει μικρό κίνδυνο επιδείνωσης, αλλά οι γονείς θα πρέπει να απευθύνονται στον ορθοπαιδικό ο οποίος πραγματοποιεί έλεγχο της σπονδυλικής στήλης με μαγνητική τομογραφία για τον αποκλεισμό και άλλων συνοδών παθήσεων. Τα περισσότερα παιδιά με γωνίες μικρότερες από 20ο δεν χρειάζονται καμία θεραπεία, αλλά απλή τακτική παρακολούθηση, ενώ σε μεγαλύτερες γωνίες γίνεται η εφαρμογή ειδικών κηδεμόνων για τον περιορισμό της περαιτέρω αύξησης.

Η παιδική ιδιοπαθής σκολίωση (3-10 ετών) είναι το 15% των περιπτώσεων, αλλά έχει χειρότερη πρόγνωση από την προηγούμενη. Δηλαδή, επειδή υπάρχει σοβαρός κίνδυνος επιδείνωσης της σκολίωσης, η θεραπεία είναι πιο επιθετική και εφαρμόζονται νωρίτερα κηδεμόνες, καθώς και πραγματοποιούνται διορθωτικές επεμβάσεις, όταν αυτές απαιτούνται.

Η πιο συχνή από όλες είναι η εφηβική ιδιοπαθής σκολίωση (πάνω από 10 ετών) που αφορά στο 80% των περιπτώσεων. Η διάγνωση γίνεται συχνά στα πλαίσια του σχολικού ελέγχου, ενώ μπορεί να γίνει αδρά και από τους γονείς με τη δοκιμασία της πρόσθιας κάμψης του κορμού και το σκύψιμο του παιδιού με τα χέρια προς το έδαφος (όπου γίνεται εμφανής βλέποντας από πίσω, η παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης), με την ασυμμετρία της λεκάνης ή των ώμων καθώς και με την ανισοσκελία (το διαφορετικό μήκος των κάτω άκρων). Κάθε παιδί με υποψία ενός από τα παραπάνω, θα ήταν σωστό να εκτιμηθεί από έναν ορθοπαιδικό. Είναι επίσης σημαντικό να τονισθεί ότι η ιδιοπαθής σκολίωση «δεν πονάει», με συνέπεια το άλγος να είναι ένας λόγος περαιτέρω ελέγχου του παιδιού.

Η πρόγνωση και η πιθανή χειροτέρευση της σκολίωσης εξαρτάται από αυτό που ονομάζουμε «βαθμό σκελετικής ωριμότητας» δηλ. πόσο υπολείπεται στο σκελετό του παιδιού να μεγαλώσει επιπλέον. Πολύ γενικά, σκολίωση που εμφανίζεται σε παιδιά με μεγάλο υπολειπόμενο ανάπτυξης (κάτι που διαπιστώνεται με ακτινογραφίες) και σκολιώσεις με μεγάλες γωνίες, είναι πολύ πιθανό να χειροτερεύσουν και απαιτούν κάποιου είδους θεραπε