Ατομιστής κι άσφαιρος Μιραλάς

23:20 14/12/2011 - Πηγή: OnSports

Δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαστε με τον Μιραλάς. Του είχαμε αφιερώσει κι άλλο ένα κείμενο, όταν στο “Ο Μιραλάς κι ο Ίβιτς”, είχαμε εστιάσει στην διαφορετική τακτική του συμπεριφορά φέτος, με αφορμή τα νεύρα στον αγώνα με την Άρσεναλ στο Λονδίνο και το χειροκρότημα του Βαλβέρδε στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ, που είχε ακολουθήσει. Αυτή τη φορά αφορμή είναι τα “δεν σκοράρει και είναι ατομιστής”, που ακούγονται εδώ και καιρό

για τον Μιραλάς, και το χατ-τρικ στην Λειβαδιά μας δίνει το τέλειο timing για να επαναλάβουμε κάποια από τα παλιά, αλλά κυρίως να ρίξουμε μια πιο συνολική ματιά στον Βέλγο επιθετικό.

Ήρθε ως εξτρέμ, έγινε σκόρερ

Ο Μιραλάς δεν ήταν ποτέ σκόρερ και δεν αποκτήθηκε ως τέτοιος. Τα ρεπορτάζ έλεγαν πως η τελευταία μεταγγραφή του Κόκκαλη στον Ολυμπιακό ήρθε χάρις στην ιδέα του Δημήτρη Θεοδωρίδη να πάρει τον Μιραλάς για να παίξει ως εξτρέμ. Στο πλάι έκανε τα πρώτα του παιχνίδια στο λιμάνι, δεν έδειξε τίποτα και τον Βέλγο τον είχε πάρει κι αυτόν η μπάλα του αποκλεισμού από τη Μακάμπι, που ήθελε τότε καμιά δεκαριά ποδοσφαιριστές “να μην κάνουν για τον Ολυμπιακό” (Μοντεστό, Χολέμπας, κτλ).

Ευτυχώς για όλους, αλλά εν προκειμένω για τον Μιραλάς, ο Βαλβέρδε ήρθε στο λιμάνι και δεν πέρασαν πάρα 2-3 παιχνίδια για να γίνει ο Βέλγος η αιχμή του δόρατος του νέου Ολυμπιακού. Ο Βάσκος τον βάφτισε φορ και μόλις η ομάδα άρχισε να ρολάρει ο Μιραλάς πήρε φωτιά κι έγινε σκόρερ για πρώτη φορά στην καριέρα του. Έβγαλε τα προσόντα του στο έπακρο, εκμεταλλεύτηκε τη λειτουργία της ομάδας και το χαμηλό επίπεδο της Λίγκας και τελείωσε τη σεζόν με 14 γκολ.

Επίδοση πολύ σημαντική για έναν 24χρονο ποδοσφαιριστή που η πιο παραγωγική χρονιά του ήταν τρία χρόνια πίσω, όταν το 2008 είχε πετύχει έξι γκολ στο Σαμπιονά με την Λιλ και είχε τελειώσει χωρίς ούτε ένα γκολ την τελευταία του σεζόν στη Γαλλία. Δεν χρειάζεται να βάλουμε μεγάλη δόση φαντασίας για να καταλάβουμε πως τα γκολ του έκαναν τον μάνατζερ του να του λέει συνέχεια πως υπάρχει διαρκές ενδιαφέρον γι’αυτόν και έκαναν τον παίκτη να σκέφτεται αλλιώς την παρουσία του χορτάρι, να βρίσκει στο σκοράρισμα τον τρόπο για μια μεγάλη καριέρα, για θέση στην Εθνική Βελγίου, κτλ.

Ερχομός Τζιμπούρ, φυγή Ριέρα

Το “έργο” το άλλαξαν δύο εξωτερικοί παράγοντες. Πρώτα, ήρθε στο λιμάνι ο Τζιμπούρ και “πήρε” αμέσως γκολ από τον Μιραλάς. Ο Βέλγος σημείωσε πέρσι 10 γκολ στους 17 αγώνες που ξεκίνησε ως βασικός, χωρίς τον Τζιμπούρ δίπλα του. Στους επτά αγώνες που οι δυο τους ξεκίνησαν μαζί, ο Μιραλάς πέτυχε τέσσερα τέρματα, αλλά ο Τζιμπούρ στα ίδια ματς σκόραρε επτά φορές. Ήταν φανερό πως η συνολική συγκομιδή του Μιραλάς θα επηρεαζόταν και στο μέλλον από την παρουσία του Αλγερινού.

Σαν μην έφτανε αυτό, ο Ριέρα αποτέλεσε ξαφνικά παρελθόν κι ο Βαλβέρδε έχασε μονομιάς όσα του προσέφερε στο χορτάρι ο Ισπανός, πράγματα που έχουμε συζητήσει πολλές φορές και θεωρώ περιττό να επαναλάβω. Ο προπονητής δεν είχε που αλλά να στραφεί παρά στον Μιραλάς κι έτσι ο παίκτης βρέθηκε με δεύτερο “πρόβλημα