Μπόλονι: «Θρησκεία το ποδόσφαιρο στον ΠΑΟΚ»

10:42 25/2/2012 - Πηγή: OnSports

Την ανωτερότητα της Ουντινέζε παραδέχθηκε ο Λάζλο Μπόλονι, ο οποίος έπλεξε το εγκώμιο των φιλάθλων του ΠΑΟΚ, αλλά χαρακτήρισε λάθος την επιλογή να απομακρύνουν με τη στάση τους τον Θοδωρή Ζαγοράκη.

Μιλώντας στη ρουμάνικη ιστοσελίδα «evz.ro», ο Λάζλο Μπόλονι αναφέρθηκε αρχικά στον αποκλεισμό από την

Ουντινέζε: «Σε γενικές γραμμές είχα κακό ύπνο. Τώρα κοιμάμαι καλά. Ειλικρινά, η Ουντινέζε ήταν καλύτερη στην ταχύτητα του παιχνιδιού. Έπρεπε να παίξουμε πάνω από το 100%, για να τους αποκλείσουμε. Δεν είμαι χαρούμενος που χάσαμε, αλλά δεν θα χάσω και τη γη κάτω από τα πόδια μου».

Αναφορικά με τη στάση του κόσμου, ο Ρουμάνος τεχνικός είπε: «Στον ΠΑΟΚ το ποδόσφαιρο είναι θρησκεία. Οι φίλαθλοι μπορεί να χαρακτηρίζονται ως κακοί, αλλά έχουν μεγάλη καρδιά. Το κοινό είναι ζεστό και κάποιες φορές πολύ ζεστό. Αν αγαπάς κάτι, το κάνεις με το μυαλό, όχι με την καρδιά. Αυτό συνέβη και άλλαξε ο πρόεδρος Ζαγοράκης με τον Βρύζα. Σέβομαι και τους δύο, δούλεψα καλά και με τους δύο. Οι οπαδοί που έδιωξαν τον Ζαγοράκη νομίζω ότι έκαναν ένα λάθος».

Όσον αφορά στις συζητήσεις που έκανε με τη Ραπίντ Βουκουρεστίου, τόνισε: «Με τη Ραπίντ ήμουν σε προχωρημένες συζητήσεις. Ήμουν στο αεροδρόμιο, έπαιρνα το εισιτήριο. Μια στιγμή έμπνευσης με βοήθησε να πάρω την απόφαση να φύγω μακριά. Ήθελαν προπονητή εκείνο το βράδυ. Ζήτησαν απάντηση την επόμενη μέρα και δεν μπορούσα να το κάνω αυτό. Δεν μπορώ να υπογράφω συμβόλαια μέσα σε πέντε λεπτά.

Στις διαπραγματεύσεις με τον ΠΑΟΚ μου άρεσε το πως μιλήσαμε και το πως μου συμπεριφέρθηκαν. Ήρθαν στο Παρίσι. Ήταν το πρώτο μου συμβόλαιο που επέλεξα τόσο γρήγορα. Και έκανα λάθος που αποφάσισα γρήγορα. Στη Ρουμανία, αυτοσχεδιάζουν τα πάντα, εννοώ όσα έχουν να κάνουν με τις συμβάσεις».

Σχετικά με τη ζωή του στην Ελλάδα, υποστήριξε: «Νιώθω καλά, μου αρέσει η θερμότητα. Αλλά είναι δύσκολο να μην αρέσει σε κάποιον η ζωή στην Ελλάδα. Αισθάνομαι καλά έτσι κι αλλιώς οπουδήποτε. Τον πρώτο καιρό έμενα σε ξενοδοχείο πέντε αστέρων στη Θεσσαλονίκη. Αλλά δεν μπορούσα να μείνω για πάντα εκεί. Μετακόμισα στο σπίτι μου, έχω τη θέση μου, πλέον μπορώ να κλείσω και να ανοίξω εγώ την πόρτα».