«Δεν σταματώ να τραγουδώ ποτέ»(photos+videos)

09:04 4/7/2012 - Πηγή: OnSports

Οκτώ χρόνια πριν, μία… παρέα 23 ποδοσφαιριστών και ένας Γερμανός προπονητής… ανάγκασαν όλους τους Έλληνες να «φουσκώσουν» από περηφάνια. Ήταν 4 Ιουλίου του 2004 όταν η Εθνική Ελλάδας ανέβηκε στο πιο ψηλό… σκαλί του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου!

Ο Άγγελος Χαριστέας «χτύπησε» στο 57ο λεπτό τους διοργανωτές Πορτογάλους, οι οποίοι όσο κι αν προσπάθησαν στη συνέχεια, δεν κατάφεραν να αλλάξουν το ρου της ιστορίας και το αντιπροσωπευτικό μας «συγκρότημα» ολοκλήρωσε το μεγαλύτερο θαύμα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου σε

συλλογικό επίπεδο. Κι αν δεν μας… πιστεύετε, ρωτήστε την παρέα του Ζινεντίν Ζιντάν στα προημιτελικά και αυτή του Πάβελ Νέντβεντ στα ημιτελικά. Καλά τον Κριστιάνο Ρονάλντο δεν χρειάζεται... ακόμα κλαίει!

{youtube}xJBeByW0rKA{/youtube}

Τα 90 λεπτά θριάμβου

Ο Ότο Ρεχάγκελ και οι παίκτες του είχαν φτάσει στον τελικό της Λισαβόνας αποκλείοντας την Τσεχία μετά από 105 λεπτά πραγματικής «μάχης». Το πλάνο για την κούπα ήταν σαφέστατο όπως και αποτελεσματικό. Άμυνα που… τσακίζει κόκκαλα και ένα κέντρο που δεν θα σταματάει να τρέχει ούτε δευτερόλεπτο.

Στο αγωνιστικό χώρο του «Ντα Λουζ» παρατάχθηκαν οι εξής ήρωες: Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Καψής, Δέλλας, Φύσσας, Γιαννακόπουλος, Μπασινάς, Ζαγοράκης, Κατσουράνης, Χαριστέας, Βρύζας απέναντι στα μεγαθήρια της Πορτογαλίας, Λουίς Φίγκο και Κριστιάνο Ρονάλντο που δεν μπόρεσαν να ξεχάσουν την ήττα στην πρεμιέρα από την Ελλάδα.

Πόσο απέχει όμως η εκδίκηση από την ταπείνωση; Μα, φυσικά 90 λεπτά. Οι Πορτογάλοι δεν μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο για να νικήσουν τον τελικό, αλλά για να ταπεινώσουν μια ομάδα που η αξία των παικτών της έκανε όσο το δεξί… πόδι του Λουίς Φίγκο. Ας πρόσεχαν…

Το παιχνίδι ξεκίνησε όπως ακριβώς περιμέναμε όλοι, αλλά και όπως είχε σχεδιάσει ο Ότο Ρεχάγκελ. Το αργό τέμπο της Εθνικής μας έδειχνε να παγιδεύει τους Πορτογάλους, οι οποίοι προσπαθούσαν με μεμονωμένες ενέργειες του Φίγκο και του Ρονάλντο να νικήσουν τον Αντώνη Νικοπολίδη, ο οποίος έδειχνε κυριολεκτικά ανίκητος.

Ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι είχε αρχίσει από νωρίς τις αλχημείες για να διασπάσει την γρανιτένια άμυνα της Ελλάδας, και μάλιστα πραγματοποίησε την πρώτη του αλλαγή στο 43’ (αναγκαστική) βγάζοντας τον Μιγκέλ και περνώντας τον Πάολο Φερέιρα στον αγωνιστικό χώρο.

Το ημίχρονο ολοκληρώθηκε χωρίς τέρματα, αλλά όλοι πιστεύαμε πως το τέλος θα ήταν «γαλανόλευκο». Ελλάδα και Κύπρος και απόδημοι συμπατριώτες μας σε κάθε γωνιά του κόσμου ήξεραν πως ο Ρεχάγκελ και οι παίκτες του δεν θα μας απογοήτευαν.

Το ρολόι στο «Ντα Λουζ» είχε φτάσει στο 57ο λεπτό. Ο Άγγελος Μπασινάς πλησίαζε αργά την μπάλα για να εκτελέσει το κόρνερ, με τους έξι χιλιάδες Έλληνες στις εξέδρες να ξεσηκώνονται λες και ήξεραν αυτό που θα συνέβαινε δευτερόλεπτα αργότερα.

Ο μέσος της Ελλάδας σέντραρε γλυκά και ο Άγγελος Χαριστέας, με την δύναμη 10 εκατομμυρίων Ελλήνων, πήδηξε πιο ψηλά από όλους κάνοντας το 1-0 και «παγώνοντας» το κατάμεστο «Ντα Λουζ», με τον Μάρκους Μερκ να δείχνει την σέντρα μέσα σε μια σιωπή που είχε